Wie wordt Vlaamse numero uno?

Wie levert de volgende minister-president (MP) van de Vlaamse regering? Het lijkt een mooie politieke vraag voor het paasweekeinde, kundig opgestookt door de VTM-redactie. Bart De Wever had gezegd dat zijn partij, die post zou opeisen. Logisch. Het zet het huidig marktleiderschap van de N-VA in het volle licht. Moest hij in deze fase van de kiesstrijd iets anders beweren, dat zou pas nieuws zijn. Prompt gingen er allerlei theorieën en namen rond. Geert Bourgeois, al jaren N-VA-sterkhouder in de Vlaamse regering had zichzelf al eens aangemeld als kandidaat. Wie herinnert zich dat nog in een nieuwslandschap dat surft van ‘verhaal van de dag’ naar verhaal van de dag’ zonder geschiedenis of toekomst? Maar goed. Die kandidatuur staat er, toen al was niet helemaal duidelijk of dat strookte met de partijplannen. Nu duikt de naam van Liesbeth Homans op. Ook een van de belangrijke nationale politici van de N-VA. Harde tante zegt men (ze behoort niet tot onze persoonlijke vriendenkring), bekwaam, zegt men ook. Ze kan het, in de kieskring Antwerpen, rechtstreeks tegen Kris Peeters opnemen. Wat haar meteen een duidelijk mandaat zou kunnen geven. De lijsttrekster die de huidige MP verslaat in zijn eigen kieskring. Zoiets laten liggen is politiek niet verstandig.

Het kan

Als Kris Peeters dus zegt zelf ambitie te hebben is dat dan een wanhoopskreet? Niet noodzakelijk. Uiteraard kan je als politicus in volle kiesstrijd niet zomaar de handdoek gooien. Niet op voorhand zeggen dat een andere partij wel groter zal zijn… als je er al zelf niet in gelooft, wie dan wel? Antwerpen belooft een boeiende strijd te worden, met Peeters, Homans, De Wever, de PVDA+,… Benieuwd wie daar als winnaar en verliezer uitkomt.

Peeters heeft nog scenario’s achter de hand als hij zichzelf wil opvolgen als MP. Want ook als de N-VA de verkiezingen wint, geeft dat geen garantie voor regeringsdeelname. In Vlaanderen krijgt de grootste partij het initiatief. Het heeft er alle schijn van dat de N-VA dat zal zijn. Maar ze kunnen enkel een regering vormen als ze met anderen een akkoord kunnen sluiten. Wat zullen de anderen doen? Dan is de vraag: is de N-VA ‘incontournable’, kan er mathematisch een regering gevormd worden zonder de N-VA? Als dat kan en er wordt zo’n regering gevormd, zal, meer dan waarschijnlijk, de CD&V de grootste partij van die coalitie zijn en dus de regeringsleider leveren. Meer dan waarschijnlijk een soort regenboogcoalitie, want zoals het nu staat, is een klassieke tripartite, een coalitie van de drie traditionele partijen niet genoeg, ook Groen zal dan nodig zijn. Ook binnen CD&V zijn er die zich afvragen of dat wel zo’n fijne regering zal zijn. Zeker als de morele overwinnaar eigenlijk de N-VA is. Maar de overwinning van N-VA moet echt groot zijn om ‘moreel’ incontournable  te zijn. Zo groot dat het eigenlijk onkies wordt om ze buitenspel te zetten. Maar reken daar niet op. Te grote verkiezingsoverwinningen zijn trouwens politiek niet altijd god. Vraag dat maar aan Yves Leterme, de man van 800.000. Wat heeft hij daarmee gekocht?

Hoe sterk wordt de overlevingsdrang van de traditionele partijen in Vlaanderen? Hoe groot de drang om N-VA vijf jaar buiten het regeringsspel te zetten? Hoe groot is het geloof van de traditionele  partijen dat de piek voor N-VA na die vijf jaar wel voorbij zal zijn? Het speelt allemaal mee op de achtergrond als we de vraag willen beantwoorden wie na 25 mei MP wordt van de Vlaamse regering.

Nog een kans

En ja, Peeters heeft nog een waterkansje voor een ander scenario. Als de N-VA in de onderhandelingen het MP-schap open laat. Als ze Peeters de kans laten MP te blijven. In ruil dan wel voor alle andere belangrijke posten in die regering. Want N-VA zal zeker ook, ik zeg maar iets, onderwijs willen. Een departement dat ook CD&V traditioneel heel graag wil. Of dat zo een aanlokkelijk aanbod is voor de CD&V en Peeters is maar zeer de vraag. Wel Peeters als MP, maar tot welke prijs, en als loopjongen van de N-VA? De MP die de verkiezingen verloor of niet kon winnen maar met een schouderklopje van de winnaar toch mag blijven… Echt aanlokkelijk klinkt dat toch niet. Het is ook zeer de vraag of zo’n scenario voor de huidige N-VA nog toelaatbaar is. De grootste partij van Vlaanderen, een tiental procent groter dan de coalitiepartner, die laat het kopmanschap, de minister-president-post toch niet zomaar vallen.

Er valt dus wel wat te zeggen over de vraag wie MP wordt van Vlaanderen na de verkiezingen van 25 mei 2014.

Foto© reporters