Wil Bart De Wever coffeeshops op de Turnhoutsebaan ?

Gijzeldrama beëindigd

Het was een nationale feestdag in mineur, die uiteindelijk toch nog enige luister verkreeg door het nieuws dat de gijzeling van enkele honderden asielzoekers door woke militanten afgelopen is. Deze poging om door middel van chantage en groepsdruk open grenzen te forceren past perfect in het verlangen van de nieuwe linkerzijde om de fakkel van de deregulering over te nemen van de ‘neo’-liberalen. Open de grenzen. Geef toe aan de onweerstaanbare drang van fietsers om door het rode licht te rijden. Laat de neutrale kledingcode bij de overheid los, en geef islamisten de mogelijkheid om hun gedachtengoed ook vanuit een overheidsloket te slijten.

Een plastieken eeuw

Maar uiteindelijk was het toch weer de burgemeester van Antwerpen die de show stal met zijn conférence over de Zuidelijke Nederlanden. In het diepst van zijn intieme gedachten, zo sprak de burgemeester, leeft de wens om aldaar zijn sterfbed te spreiden. Midden een herenigde Nederlandstalige natie, die in 1585 zo hardvochtig verscheurd werd toen zijn voorganger Filips van Marnix, heer van Sint-Aldegonde, Antwerpen node moest prijsgeven aan de Spaanse agressor.

Die hereniging, aldus de burgemeester, zou namelijk de poort openen naar een al eerder door hem in het vooruitzicht gestelde Gouden Eeuw. Een verenigd Rotterdam en Antwerpen vormen immers dé ‘gateway’ tot Noord-West Europa. (Jazeker: ‘gateway’. De beste remedie tegen de verfransing is tegenwoordig het Engels.) Schatrijk zullen we worden. Dat hij Nederland nog niet zo lang geleden verketterde als een halve narcostaat lijken de dames en heren journalisten ondertussen al lang vergeten.

Steenkool, staal, petrol en plastiek

Wie in 1950 in Charleroi zou verkondigd hebben dat de rijkdom van de stad, gebouwd op stevige fundamenten van steenkool en staal, vijfentwintig jaar later in roest zou opgaan, zou op hoongelach zijn onthaald. Wie vandaag in Antwerpen of Rotterdam waarschuwt dat er ook een einde zal komen aan het tijdperk van petroleum en plastiek, valt hetzelfde lot te beurt.

Rotterdam is gemeten in tonnenmaat enkel de grootste haven ter wereld dankzij de miljoenen tonnen ruwe olie die daar jaarlijks binnenstromen. Hoewel, in Rotterdam zijn ze toch al zover dat ze de zwartste pieten van die industrie, zoals INEOS, ondertussen welwillend doorschuiven naar de  Scheldestad. Met 3M hebben wij immers bewezen dat we niet wakker liggen van een ‘brownfield’ meer of minder.

Bergen-op-Zoom, houd u vroom…

Er zijn voor de Lage Landen nochtans maar twee toekomstperspectieven. Ofwel nemen we de strijd tegen de klimaatverandering ernstig, en bouwen we petroleum en plastiek, samen met de intensieve veeteelt in versneld tempo af. En dan moeten we nu eens dringend gaan nadenken over reconversie. Ofwel doen we dat niet. En dan zullen diezelfde Lage Landen al hun dijken moeten bijzetten om uiteindelijk toch nog verzwolgen te worden door de zondvloed. Dat Vlaanderen door een meteorologische speling van het lot op een haar na ontsnapte aan ‘flash floods’, en het water deze keer uit de Ardennen kwam, verandert niets aan deze vaststelling.

…stuit de Vlaamse scharen

Overigens is het nog maar de vraag of de Vlamingen en de Nederlanders zo’n hereniging wel zien zitten. Zullen wij Vlamingen aanvaarden dat onze mores in de toekomst gedicteerd worden vanuit Den Haag? Of dat onze fijnbesnaarde Bourgondische eetcultuur vergiftigd dreigt te worden door binnensijpelende zoete mayonaise en broodjes kroket? Wil Bart De Wever de Turnhoutsebaan nieuw leven inblazen door het openen van coffeeshops, zodat de talrijke klanten uit Brussel, Wallonië en het noorden van Frankrijk niet meer helemaal door hoeven te rijden naar Rotterdam om aan hun gerief te raken?

Nee, zo’n vaart zal het niet lopen. Want de burgemeester pleit voor confederalisme. De installatie van een dergelijk systeem brengt echter een eeuwigdurend gepalaver over bevoegdheidsverdelingen met zich mee. De vraag is dus ook of men daar in Den Haag, waar men de zaakjes staathuishoudkundig toch op orde heeft, op een dergelijk vergiftigd geschenk zit te wachten.