In Brussel, meer bepaald in de Etterbeekse Europese buurt, bestaat sinds kort een plek waar regelmatig debatten worden georganiseerd over thema’s die te maken hebben met vrijzinnigheid. In dit kleine ‘Café Laïque’ wordt er op regelmatige tijdstippen gedebatteerd over de plaats en rol van geloof en ongeloof in onze maatschappij. Moeilijke onderwerpen, zoals de hoofddoek en scheiding tussen staat en geloof zijn er aan de orde.

Geen heikel onderwerp wordt uit de weg gegaan. Enige tijd geleden werden de Franse auteurs van een controversieel boek ‘La Fabrique de l’enfant-transgenre’ uitgenodigd, Caroline Eliacheff, gereputeerd pedopsychiater en Celine Masson, professor aan de universiteit van Picardië.

Ze schreven dit boek omdat ze zich zorgen maakten over wat zij zien als eenzijdige en sectaire propaganda op het vlak van transseksualteit bij jonge adolescenten. Als die zich vragen stellen over hun seksuele identiteit, dan moet daar zeker naar geluisterd worden. Maar tegelijk moet men vaak heel jonge mensen beschermen tegen impulsieve beslissingen, vinden Eliacheff en Masson, omdat die onomkeerbare gevolgen kunnen hebben.

Ont-transers

Eliacheff en Masson zijn van mening dat er veel verhalen van een succesvolle transitie worden gepropageerd, maar dat er te weinig aandacht is voor de zogenaamde de-transers of ont-transers, die hun beslissing betreuren om van gender te veranderen. Als het gevoel om in een verkeerd lichaam te zitten de laatste jaren op een spectaculaire manier is gestegen, dan kan dat volgens de auteurs ook een uiting zijn van een andere malaise, die niets met gender te maken heeft. Maar omdat de transbeweging weinig plaats biedt aan nuance is er volgens Eliacheff en Masson een reëel gevaar voor jonge mensen.

De auteurs vinden het ook belangrijk om te blijven onderlijnen dat er biologisch maar twee genders zijn, mannelijk en vrouwelijk, die genetisch bepaald zijn. Zij verzetten zich ook tegen de stelling dat het individu oppermachtig is tegen de eeuwige wetten van de natuur.

Men kan het eens of oneens zijn met de stellingen van Caroline Eliacheff en Celine Masson, maar waarom zou men niet naar hen kunnen luisteren en met hen in debat gaan? Dat dacht men althans bij het Café Laïque dat beide auteurs uitnodigde op te komen spreken over hun boek.

‘Racistisch’ en ‘transfoob’

Maar toen de sprekers aan hun uiteenzetting wilden beginnen, werden de deuren van het café opengegooid door een gemaskerde groep luidruchtige manifestanten die de ruimte bekladden met uitwerpselen. Zij scandeerden slogans tegen de conférenciers terwijl andere een tekst op het raam plakten die het Café Laïque ‘racistisch’ en ‘transfoob’ noemden.

De organistoren probeerden de indringers te kalmeren en boden hen ook aan deel te nemen aan het debat. Maar toen hen een microfoon werd aangereikt, bleven ze daarin oorverdovende slogans schreeuwen waarna ze even snel verdwenen als ze gekomen waren. Nadien bleek dat ze het café al met bedreigingen hadden gebeld en dat in de zaal medeplichtigen zaten die met hun telefoon het sein tot de aanval hadden gegeven.

Wokecultuur

Het publiek was behoorlijk geschokt van zoveel agressie. En niemand begreep waarom een vrij debat meteen als ‘transfoob’ wordt afgedaan en nog minder wat dit met racisme te maken heeft. De opgeroepen politie kwam pas lang na de feiten langs en zag blijkbaar de ernst van de feiten niet in : een debat over een maatschappelijk thema dat verhinderd wordt door wat moeilijk anders dan een militie genoemd kan worden.

Ook op de sociale media was weinig verontwaardiging te zien. In de Franstalige pers werd er nauwelijks aandacht aan besteed. Blijkbaar past intimidatie van andersdenkenden volgens sommigen in de politiek-correcte woke-cultuur.

Het volstaat dus om bedenkingen te formuleren over seksuele transitie om als ‘fascist’ afgedaan te worden. Het is dezelfde polariserende reflex die men ook aan de linkerzijde terugvond bij elk debat over de multiculturele maatschappij. De onmogelijkheid om daarover op een open manier te praten dreef al wie daarover vragen had naar de rechterzijde. Hetzelfde dreigt nu ook te gebeuren op het vlak van gendertransitie. Dat is een jammerlijke evolutie, die niemand ten goede komt en zeker niet wie zich niet op zijn plaats voelt in zijn lichaam.