Woorden wekken, voorbeelden trekken

Ik neem aan dat de afkorting GGMMI niet iedereen in de mond bestorven ligt, maar ze betekent: ‘gewaarborgd gemiddeld minimum maandinkomen’. Ook de Fransen hebben iets dergelijks en ze noemen het SMIC: salaire minimum interprofessionnel de croissance. Iemand die van zo’n loon leeft, heet bij hen un smicard (of une smicarde), waarbij het aanhangsel –ard vaak duidt op iets onwenselijks of afkeurenswaardigs.
In elk geval klinkt SMIC hanteerbaarder dan ons GGMMI. Maar nu hebben de Fransen weer een nieuw letterwoordje: RIC.

In Libération lezen we :

Quand Macron finit par promettre 100 euros pour les travailleurs au smic, les gilets jaunes ne pensent déjà plus qu’à une chose, le RIC, ou référendum d’initiative citoyenne. Que le Président se rassure, ce sera la dernière de leurs requêtes. Car elle permet d’englober toutes les autres et de faire du peuple le législateur en dernier ressort.

Terwijl Macron uiteindelijk 100 euro beloofde voor de arbeiders met het gewaarborgd minimumloon, denken de gele hesjes nog maar aan één ding, le RIC, het referendum op burgerinitiatief. De president mag er gerust in zijn, dit wordt hun laatste eis. Hij omvat immers alle andere, en maakt het volk tot wetgever in laatste instantie.

LOLR (lender of last resort) was de bevolking al, want zo’n Centrale Bank stelt natuurlijk niet veel voor als puntje bij paaltje komt, maar nu wil die bevolking ook iets te zeggen hebben over haar eigen wetten!

Pech voor de macrongetrouwe journalisten is — hoe soepel RIC ook klinkt — dat het denigrerende suffix –ard in dit geval niet bruikbaar is. Ze zullen een ander woordje moeten verzinnen.