‘Ik wil niet afhankelijk zijn van staatjes als Oman voor groene waterstof. We zullen niet zonder kernenergie kunnen’, verkondigde Sammy Mahdi stoer in Knack.

‘Het uitstellen van de ontmanteling van Doel 3 is theoretisch mogelijk’, voegde Annelies Verlinden, minister van  Binnenlandse Zaken van diezelfde CD&V eraan toe, terwijl in het rapport van de FANC, de nucleaire toezichthouder, in feite staat dat het uitstel enkel in theorie mogelijk is.

Middelkerke wonderschone stad

Wat hebben onze bewindvoerders toch met kernenergie? Ze kijken ernaar alsof het een remedie is voor alle kwalen. Ten eerste voor de reductie van onze abominabel hoge koolstofuitstoot. Zelfs suïcidale Dedecker is er ondertussen van overtuigd geraakt dat er zoiets bestaat als de klimaatopwarming. Hij verwelkomt ze als een zegen. Ze zal van Middelkerke het nieuwe Saint Tropez maken. Soms heb ik zin om met suïcidale De Decker op studiereis te gaan naar Pakistan. Ik heb daar vrienden. Hij bekommert zich om het lot van de Palestijnen, dus waarom niet om dat van de Pakistani?

Over die klimaatopwarming wil ik kort zijn. Het laatste hoofdstuk van mijn boek ‘Levenslang Links’, dat volgende maand verschijnt bij Ertsberg, heet niet voor niks ‘Maar nu is het te laat’. We zijn een tipping point gepasseerd. Vanaf nu glijden we de afgrond in. Niks meer aan te doen.

Maar dan is er ook nog onze geopolitieke energie-onafhankelijkheid. Eigenaardig genoeg wordt ook daarvoor naar de kerncentrales gekeken. Door Sammy Mahdi en Annelies Verlinden, maar ook door Bart De Wever en vooral door Georges-Louis Bouchez. Daar wil ik het toch eens even over hebben.

Om een kerncentrale draaiende te houden heb je ‘verrijkt uranium’ nodig. Het natuurlijke uranium dat afgezonderd wordt uit uraniumerts bevat slechts 0,7 procent van de isotoop uranium 235, terwijl er voor reactorbrandstof vijf procent vereist is. En voor kernwapens nog meer. Vandaar heel dat gedoe rond ultracentrifuges, die bijvoorbeeld in Iran met de regelmaat van een klok gebombardeerd worden door de Israëlische luchtmacht. Maar daar gaat het nu niet om. Ik wil maar zeggen dat je niet zomaar uraniumerts in een kernreactor schoffelt zoals steenkool in een Leuvense stoof. Als dat het geval was, dan was er misschien niet eens zo’n groot probleem. Slechts vijf procent van het uraniumerts wordt gewonnen in Rusland. Alhoewel, geen probleem? Het merendeel van de Europese uraniumimport komt uit Niger. De uitspraak van Mahdi moet dus gelezen worden als: ‘Ik wil niet afhankelijk zijn van staatjes als Oman voor groene waterstof, maar wel van Niger voor uranium.’  Niger is een land dat van de ene staatsgreep naar de andere sukkelt. Le nouveau CD&V est effectivement arrivé.

O man!

‘Maar liever dat nog, dan een bord voor mijn kop van de nieuwe tsaar’, moet Mahdi gedacht hebben, Boudewijn De Groot parafraserend. Alweer pech: de grootste producent van uraniumerts in de wereld is Kazachstan. Dat is dus ahum ahum , niet echt Rusland. Maar Rusland bezit wél 43 procent van de wereldwijde verrijkingscapaciteit. Dat Kazachs uranium wordt dus in Russische fabrieken geconverteerd tot splijtstof alvorens het in een of andere kernreactor in de rest van de wereld terechtkomt. Zelfs zestien tot twintig procent van de Amerikaanse uraniumbehoeften wordt gedekt door Russische import. Als Poetin de export van verrijkt uranium stopzet, dan schieten de prijzen door het dak. Nog veel meer dan het voor aardgas het geval is.

Ik zal u niet vervelen met de politieke situatie in Oman. Maar voor zover ik kan zien is het niet echt een schurkenstaat. Het is een vreedzaam en rustig landje met een betrekkelijk democratisch gehalte, toch als je het vergelijkt met de meeste andere landen in de regio, van waaruit wij onze olie importeren. Voor zover deze niet uit Rusland of Venezuela komt… Misschien heeft Mahdi ooit eens een persoonlijke aanvaring gehad met een Omanees? O man, schei toch uit, en zet alstublieft die kerncentrale af!