JavaScript is required for this website to work.
post

Zorgen de Britten na de brexit voor een nieuwe verrassing?

Harry De Paepe31/5/2017Leestijd 2 minuten

Verkwanselt May haar electorale voorsprong?

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De Britse premier Theresa May kondigde zelfverzekerd vervroegde verkiezingen aan. Maar nu worden die plots erg spannend omdat tegenkandidaat en socialist Jeremy Corbyn steeds sterker staat in de peilingen. 

Labour leeft op door een opmerkelijke remonte in de peilingen. De verhalen van de voorbije twee jaar over interne ruzie en parlementsleden die de partijleider Jeremy Corbyn niet kunnen luchten, lijken van de baan.

Het verkiezingsmanifest van de sociaaldemocraten slaat aan bij het electoraat. Het belooft goedkoper hoger onderwijs, een sociale zekerheid ten voordele van iedereen en een brexit met een zo goed mogelijke ‘deal’ voor het VK. 

Maar dat laatste beloven de Conservatives ook. Die zitten echter in de hoek waar Corbyn de klappen uitdeelt. Vlak voor de aanslag sputterde de campagnemotor van Theresa May. Haar leiderschap waar ze zo om snoeft, werd serieus te kijk gezet. Ze kwam terug op verkiezingsstandpunten onder druk van de publieke opinie. Die is de besparingen van de overheid beu.

Theresa May scoorde tot voor kort ongelooflijk sterk in alle peilingen, waardoor zij en haar omgeving overmoedig werden. Zonder blikken of blozen werden er impopulaire beloftes gemaakt. Toen dat zaad op droge grond viel, probeerde May de beloftes in te slikken. Het werd een spelletje paniekvoetbal.

Na Manchester probeert May door haar optreden als regeringsleider – niet té opvallend – haar leiderschap opnieuw in de vitrine te plaatsen. Maar Corbyn gaf op vrijdag meteen een opgemerkte toespraak die de oorzaak van de terreur bij het slechte buitenlandse beleid van de Britten legde. De oorlog in Irak – waar hij tegen stemde – en de inmenging in Libië – waar Corbyn ook tegen was – zijn volgens de Labourman onrechtstreeks de bron van deze rotzooi.

Zijn partij hekelt ook de politiebesparingen van de conservatieve regering. De Tory’s van May zitten terug in het defensief. Die leggen Corbyns banden met de IRA nogmaals op tafel als antwoord. “Hoe kun je een vent vertrouwen die banden heeft met die terreurgroep?”

Vrijdagavond onderging Corbyn het spervuur van de steengoede journalist Andrew Neil op BBC. In tegenstelling tot May bleef Corbyn standhouden, ook al was het knap lastig. Neil had het over zijn verleden en de IRA, over de moeilijke betaalbaarheid van het Labourprogramma en over het gecontesteerde leiderschap van Corbyn. De partijvoorzitter bleef echter onverzettelijk en was vooral trouw aan zichzelf. Het slaat aan.

Ook tegenover het studiopubliek en de beruchte journalist Jeremy Paxman hield hij stand in het tv-debat op Sky deze week. Theresa May stond in contrast nogal onwennig voor hetzelfde publiek. Een deel van hen lachte haar tot zeven keer toe uit. Pijnlijk. Bij Paxmans vragen over de brexit kwam de premier wel op dreef. Ze toonde zich ‘a bloody difficult woman’.

Zondagavond zat de Schotse minister-president Nicola Sturgeon van de SNP op de sofa bij Neil. Ook zij wankelde niet. De belangrijkste uitspraak van het weekend kwam van haar. “Mijn partij zal bij een hung parliament natuurlijk samenwerken in een progressieve coalitie”. Een ‘hung parliament’ betekent dat geen enkele partij voldoende stemmen heeft om de regering te vormen en dus op zoek moet naar coalitiepartners.

Het is een realistisch scenario. Als May er niet in slaagt zichzelf op te volgen is de kans heel reëel dat er een progressieve coalitie komt. Twee jaar terug noemde men het al een wonder dat David Cameron een volstrekte doch nipte meerderheid haalde.

“Als wij zes zetels minder halen dan wordt Jeremy Corbyn uw premier”, vertelt May in haar repetitieve toespraken. Als de Tory’s het campagneroer niet omgooien, krijgt ze gelijk.

 

Foto: (c) Reporters

Deze tekst verscheen eerder bij deredactie.be.

Lees hier deel 7.

 

 

 

Harry De Paepe (1981) is auteur en leraar. Hij heeft een grote passie voor geschiedenis en Engeland.

Commentaren en reacties