JavaScript is required for this website to work.
post

Zuhal Demir, toon leiderschap alstublieft!

De kerncentrales moeten dicht

ColumnErik De Bruyn17/8/2021Leestijd 3 minuten
Zuhal Demir

Zuhal Demir

foto © Belga

De strijd voor het openhouden van de kerncentrales is verloren. Net zoals die voor het behoud van de steenkoolmijnen vijftig jaar geleden.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Eerst een dienstmededeling aan de lezers: jullie willen ongetwijfeld weten hoe het is afgelopen met mijn gesprekken met de Vlaams Belang vrienden. Wel, wegens de omvang ervan zijn ze nog niet afgelopen. Maar in mijn volgende kolom zal ik erover berichten, en meteen een voorstel richten aan Tom Van Grieken over hoe we het cordon sanitaire rond zijn partij kunnen opheffen. Restez branchés zou ik zeggen…

Maar nu even tussen ons, Zuhal

U hebt op mij een zeer goede indruk gemaakt toen we enkele weken geleden aan de koffie zaten in restaurant Continu aan de Mechelsesteenweg in Antwerpen. En u scoorde met uw daadkracht in het PFOS-dossier. U bent een dame met pit. Mijn ontgoocheling was daarom groot toen ik uw interview las in De Morgen. U schuifelt daar in uw eigen interview over en weer als een stoffige kruidenier die telt of de rekeningen nog kloppen terwijl buiten de mensen vergaan van de honger en de dorst.

Dat kan en moet beter. U begrijpt nog steeds niet waarom we de kerncentrales moeten sluiten, zegt u. Laat me nog snel de argumenten overlopen om dan over te gaan naar de constructieve kant van de zaak. In plaats van dat voortdurende partijpolitieke gesteggel rond het in vraag stellen van beslist beleid. Want dat is nu net een van de zaken die dit land vleugellam maakt.

Tsjernobyl

De strijd rond het openhouden van de kerncentrales is in historisch perspectief vergelijkbaar met die rond het openhouden van de Waalse en Limburgse koolmijnen: bij voorbaat verloren. Het was een strijd waarin ik me zelf nog geëngageerd heb: op 26 april 1986 stond ik samen met de Koerdische (!) vakbondsleider Haydir Agbaba piket aan de mijn van Waterschei, toen duizenden kilometers verderop de kerncentrale van Tsjernobyl de lucht in vloog. Sindsdien staat die datum voor mij symbool voor het feit dat onze toekomst niet gezocht dient te worden in fossiele energie, maar evenmin in kernenergie.

Niet omdat ik denk dat Doel of Tihange op ontploffen staan, en zélfs niet omwille van die zeven olympische zwembaden vol met kernafval. Het is natuurlijk waar dat het met nucleaire fissie is zoals met de staatshervormingen: je weet wel waar je begint met splitsen, maar je weet niet waar je eindigt. Vandaag weten we nog altijd niet exact wat er uit die zeven zwembaden tevoorschijn zal komen.

Wat nationalisten en trotskisten met elkaar gemeen hebben

Maar dat is niet eens het grootste probleem. Het punt is dat er op kerncentrales geen knop staat om ze aan en af te zetten. Ook wat dat betreft zijn ze vergelijkbaar met nationalisten en trotskisten: dat splitst maar door en door en weet van geen ophouden. Daardoor moesten eind juli windturbines en zonnepanelen afgekoppeld worden van het net. Er was gewoon teveel elektriciteit! Op die manier wordt duurzame energie natuurlijk nooit rendabel.

De subsidies aan de gascentrales zijn subsidies voor groene energie: ze worden uitgekeerd omdat het de bedoeling is dat die centrales zo weinig mogelijk draaien. Bovendien zullen ze in de niet al te verre toekomst werken op waterstof en biogas.

Oude witte mannen

Laten we wel wezen: onze kerncentrales, dat is oud ijzer. Ze zijn vijftig jaar oud, terwijl de veilige leeftijd rond de veertig ligt. Ze zijn zoals oude witte mannen: nadat ze de kaap van veertig hebben gerond, komen er scheurtjes in, gaan ze steeds meer kosten en liggen ze vaker op apegapen dan dat ze werken. Blijven inzetten op nucleaire energie zou dus betekenen dat we er nieuwe moeten bouwen. Maar wie gaat dat betalen? Zo’n centrale kost al  snel tien miljard en het duurt een jaar of tien voor ze af  is. En wie zal ze bouwen?

Tante Engie Electrabel heeft de knop al lang omgedraaid. Ze zal trouwens een fikse factuur presenteren indien haar kerncentrales alsnog opengehouden moeten worden. Investeringszekerheid weet u wel? Een troetelkind  van de Vlaamse regering. Dus keur nu alstublieft als de wiede weerga die omgevingsvergunningen voor de gascentrales goed. Alle adviezen van de experten zijn positief. U hebt geen oude witte mannen in gemeentehuizen nodig die u de les spellen. Dat hebt u bewezen in het PFOS-dossier. Toon leiderschap. We snakken ernaar.

Charleroi aan de Schelde

Laat me op een positieve noot eindigen. Wat me opviel is het tomeloze engagement van lokale politici van N-VA en Open Vld om onze CO2-uitstoot naar beneden te halen. Dat is iets waarop we kunnen voortbouwen. Door niet de fout te herhalen die onze Waalse landgenoten vijftig jaar geleden maakten door met behulp van subsidies de kolen- en staalindustrie overeind te willen houden. Petroleum en plastic zijn eveneens gedoemd. Het is geen overbodige luxe om nu al na te denken over de reconversie van de Scheldestad als we niet willen eindigen zoals Charleroi.

In plaats van die fossiele plasticfabrieken te blijven voeden met schaliegas en goedkope energie uit nucleaire centrales, en de Antwerpse vestiging van Exxon Mobil daar boven op nog eens 5,6 miljoen euro subsidies toe te stoppen. Uit het Klimaatfonds nota bene! In plaats van miljoenen euro’s belastinggeld uit te geven aan een cruiseterminal in de Scheldestad. Dat is zowat de milieuonvriendelijkste vorm van toerisme, en die boten leggen de Antwerpse binnenstad, de zogenaamde ‘lage emissie zone’ met de regelmaat van een klok onder een walm van uitlaatgassen.

Ik ben ervan overtuigd dat u zeer binnenkort verstandige beslissingen zal nemen. Ik geloof in u.

Erik De Bruyn (1959) is actief in de Antwerpse sp.a.

Meer van Erik De Bruyn
Commentaren en reacties