In België kan je geen verkiezingen winnen

Generaal Michel II trok met zijn trollenleger naar de slag om de begroting, het werd zijn Waterloo. De Waalse smurfencalvarie chargeerde op links maar bleef steken aan de Gaverbeek waar het voetvolk van Peter De Roover hem opwachtte. De Vlaamse smurfen waren het niet eens met hun franskiljonse leider en trokken op rechts ten aanval, waarop het rode leger een schijnaanval door het midden plaatste. Meer was niet nodig om de premier slagzij te doen halen. Het laatste wapenfeit van Michel II was net zo idioot als zijn Marrakesch-demarche. In zijn strijd om internationaal gezicht te redden, maakte Charles Michel zich in België grenzeloos belachelijk. Hij trok als David ten strijde tegen Goliath maar vergat zijn slinger en er lagen geen stenen onderweg. Zijn strijdmakkers Peeters, De Croo, De Block en De Crem kregen een verzwaard harnas maar vielen van hun paard nog voor ze hun stal uit kwamen gewaggeld.

Lakens commedia dell’arte

De nederlaag van zijn Mexicaans leger erkennend trok Michel II na zijn tiendaagse veldslag van politieke incompetentie naar het paleis om het ontslag van zijn dwergregering aan te bieden. Na enkele keren te hebben aangebeld opende Koning Filip de deur in zijn tricolore pyjama. ‘Michel gij ier zo laat, ge weet toch dat ik na de buurtpolitie ga slapen? ’Ja maar de regering is gevallen‘ verdedigde Charles zich. ‘Oei en eeft ie zich pijn gedaan?’ schertste de Koning. Charles lachte zo groen als Calvo en werd van woede zo rood als Di Rupo. In feite was de technisch werkloze Koning verheugd met dit nieuws, hij mocht eigenlijk nog eens doen alsof hij werkte.

Nadat de partijvoorzitters op de koffie mochten bij een regeringsleider zonder regering, konden ze koninklijke petit fourtjes gaan smullen bij een koning zonder land. Wat er na de commedia dell’arte van het Lakens theater ook beslist wordt, vervroegde verkiezingen of niet, we krijgen een regering van slepende zaken tot aan de verkiezingen van 26 mei 2019. Hoewel Leterme pas echt een goede premier werd toen hij 541 dagen niets mocht doen, deed hij dat niet tijdens een verkiezingscampagne. Een regering zonder meerderheid voor elk dossier naar het parlement sturen waar electoraal ingegraven politieke partijen elkaar in volle campagnemodus de kop afbijten, is onbestuurbaarheid en immobilisme installeren. Er is geen ontkomen aan, de parlementaire campagnemessen worden geslepen en persoonlijke verwijten zullen niet gespaard worden.

De ene bocht is de andere niet

Wie dacht dat politici die elkaar de verdoemenis in wensen niet samen willen besturen vergist zich. In Antwerpen hebben Bart De Wever en Tom Meeuws elkaar het laatste jaar meermaals de politieke dood toegewenst. Dat ze nu elkaars lijk opwarmen tijdens het smeden van een machtsverbond, is spugen in het aangezicht van hun kiezers. Dat Vlaams-nationalistisch geel en socialistisch rood samen het hypocriete oranje van de CD&V wordt, is geen toeval. De bocht naar links van De Wever moet niet onderdoen voor de ruk naar links van Michel II. De Wever loopt in dezelfde val als destijds Verhofstadt. Het sociaal blazoen van uw partij opblinken met rode boenwas is verdampen tot een traditionele partij van de middelmatigheid. Wie water en vuur wil verenigen ziet water verdampen of vuur uitdoven. De VLD van Verhofstadt had als rebelse rechtse partij in de peilingen ooit 28%, maar tuimelde als softe centrumpartij al snel naar 15%.

Frankenstein

Onze democratie en ons electoraal systeem daveren op hun grondvesten en vertonen meer barsten dan de viaduct van de E17 in Gentbrugge. Mochten we vandaag vrije verkiezingen hebben met stemrecht, dan trekt amper 50% van de Belgen naar de stembus. In België kan je geen verkiezingen winnen. Je kan ze enkel winnen in rechts Vlaanderen, groen Brussel of links Wallonië. De federale regering heeft geen echte democratische waarde, maar is eerder de consensus van een consensus op basis van verschillende verkiezingen met andere partijen, politici en ideologieën. Wanneer je dan nog eens een beleid moet voeren met een Waalse en een Vlaamse media die verschillende interpretaties van de realiteit brengen, is de chaos compleet. België is een Frankenstein van dode ledematen en een Cerberuskop. Hervorm het volledige systeem of hervorm het land, want ooit val je zonder stroom om Frankenstein tot leven te wekken.