‘Politiek incorrect’: de natte droom van de democratie – in promotie!
Het cultuurmarxisme, het politiek correct denken maakt de vrijheid van denken en spreken kapot.
‘We leven in een soort democratie: er is grondwettelijke vrijheid van mening en pers. Maar de braafheid van denken, spreken en schrijven die door de pers zelf, de academische wereld en de cultuursector wordt ingelepeld, is benauwelijk. (…) De onthutsende conclusie is dat de pers in onze ‘vrije’ samenleving het vrijdenken en vrijuit spreken veeleer aan banden legt. (…)’
‘De geest van het vrije woord, het straf gekruide ‘parler vrai’, ongebonden en taboeloos: we moeten het niet naar twitter verbannen, hij moet terugkeren naar het politieke debat, de satire, de schotschriften, een echte vrije pers die de Lamme Goedzakken wakker schudt en de poco pastoors in verlegenheid brengt.’
U leest het verder in het zonet verschenen boek Politiek incorrect van Doorbraak-medewerker Johan Sanctorum.
Iedereen Charlie?
In januari 2015 was iedereen Charlie en gold het recht op vrije opinie en satire als onaantastbaar. Sindsdien zijn de heilige huisjes vertimmerd en slopen de taboes langzaam terug in het opinielandschap. Individuen, groepen en subculturen worden in bescherming genomen tegen zogenaamde beledigingen, maar op het einde is de halve wereld een racist en de andere helft slachtoffer van discriminatie.
‘Vandaag is daar als extra nog de BlackLivesMatter-beweging bijgekomen en het hysterisch gedrag van de zogenaamde wokes, een groepsdictatuur met bijna maoïstische allures. Het uitsluiten van andersdenkenden, de ban van schrijver Jef Geeraerts uit de Vlaamse canon, het Pietenverbod van de EU en Facebook… dat zijn regelrechte uitingen van racismomanie die onze democratie uithollen tot een censuurmaatschappij. De obsessie voor racisme maakt de vrijheid van denken en spreken kapot. Eerst was dat een bewuste strategie van links, nu is het een viraal verschijnsel geworden, een pandemie op zich waar zelfs de commerciële wereld en de merken in meegaan,‘ aldus Sanctorum.
Dat slachtofferdenken spruit immers voort uit vanuit de sociaaldemocratie: zoveel mogelijk mensen beschermen en hen identificeren als slachtoffers. Die kunnen dan betutteld worden, wat misschien wel de meest gemene machtsoefening is, volgens Sanctorum.
Het geduld is op
In zijn recensie merkt Sid Lukkassen op dat het geduld begint op te raken. ‘Wat eerst nog kon worden gedoogd met een soort laconieke berusting, is vandaag een irritant gezwel dat goedschiks dan wel kwaadschiks het veld moet ruimen. De incompetentie, de hypocrisie, de bureaucratie, de verpaupering, verruwing en cultuurverandering – het is niet meer om te lachen ‘als iets dat nu eenmaal bij België hoort’ met al zijn gebreken. Het wekt intussen ernstige, gerechtvaardigde woede (…)’
In dit vranke en sarcastische, politiek incorrecte boek meandert de Tijl Uilenspiegellegende door elk hoofdstuk. Het gebrek aan fierheid en collectief zelfbewustzijn, het fameuze underdogcomplex dat gestalte krijgt in de figuur van Lamme Goedzak, het altijd maar weer treuzelen, de koudwatervrees om het lot resoluut in eigen handen te nemen… het is onder onze huid gekropen. We leven eigenlijk mentaal onder een bezetter, aldus Sanctorum in dit interview op Doorbraak.
‘Het is een legende van de rebellie die door onze katholieke voorgeschiedenis wordt weggemoffeld, terwijl nu net die geuzenmentaliteit, dat radicaal-tegendraadse met de nodige stoute humor, een springplank kan zijn naar echte ontvoogding.’
Promotie
Sid Lukkassen, Nederlands publicist, noemt Johan Sanctorum ‘de boeiendste polemist van Vlaanderen en misschien zelfs van Groot-Nederland. Dat weet iedereen die het aandurft om teksten buiten de deugbubbel te lezen.’ Ook daarom is Politiek incorrectdeze week als vanzelfsprekend ons Boek van de Week: wij nemen met plezier de verzendkosten op ons.
Bestel hier uw exemplaar met gratis verzending
De redactieploeg van Doorbraak bestaat uit een grote groep redacteuren. Standpunten en andere artikelen kunnen verschijnen als "De Redactie". Uiteraard betekent dit niet dat al onze redacteuren per definitie aan deze standpunten gebonden zijn.
Professor Dirk Rochtus leidt zoals elk jaar een reis naar Duitsland. Deze kaar naar het onbekende Silezië.