Britse socialisten mikken op staatshervorming

Op maandag 5 september 2022 presenteerde de oppositieleider Sir Keir Starmer ‘A New Britain’: ‘de grootste transfer van bevoegdheden’ uit de Britse geschiedenis. Zijn plannen, of beter gezegd die van de voormalige premier Gordon Brown die er twee jaar aan werkte, moeten een einde maken aan ‘het plamuurwerk’ van het Britse beleid.

Een groot hervormingsplan

Starmer is zinnens, eens aan de macht, om het Hogerhuis af te schaffen. De niet-verkozen eerste kamer is een doorn in het oog van de socialisten. Men wil de ‘Lords’ vervangen door verkozen volksvertegenwoordigers. De deelnaties van het koninkrijk moeten er ook een prominente rol in krijgen. Het plan bevat veertig aanbevelingen met onder meer nieuwe burgermeesters, meer macht voor lokale overheden en meer economische slagkracht voor de regio’s. ‘Een van de belangrijkste redenen waarom de economie van het VK in de voorbije twaalf jaar onvoldoende groeide is omdat we elk deel van het VK te weinig een economische rol laten spelen’.

Mikken op Schotse harten

Labour mikt ook duidelijk op Schotland. In de peilingen doet Labour het daar goed, maar de onafhankelijkheidsgedachte doet het nog beter. De Schot Gordon Brown voerde in het verleden al stevig campagne tegen een onafhankelijk Schotland. Dat ‘A New Britain’ de nodige aandacht besteedt aan Schotland is daarom verre van een verrassing. Het is bijna een politieke wet bij de Britten dat Labour Schotse stemmen nodig heeft om een absolute meerderheid te behalen in het Lagerhuis. De nationale peilingen zijn veelbelovend, maar Sir Keir Starmer wil die kiesintenties verzilveren.

Ruzie binnen SNP

De SNP beleeft inmiddels intern enige strubbelingen. De fractieleider in het Lagerhuis, Ian Blackford, trad onder druk terug en werd vervangen door Stephen Flynn. Blackford werd door zijn eigen te veel het schoothondje van Nicola Sturgeon. Volgens commentatoren zou de ‘coup’ van Flynn een symptoom zijn een strijd tussen twee vleugels binnen de SNP. Flynn, een jonge dertiger, vertegenwoordigt de radicalere vleugel binnen de partij wanneer het over onafhankelijkheid gaat. Daarnaast lijkt hij minder gemakkelijk mee te stappen in de groene ideeën van Sturgeon en spreekt hij vooral zijn steun uit aan de Schotse olie-industrie. Inmiddels stapten al twee ervaren parlementsleden uit de ‘front bench’ – het schaduwkabinet van de partij – als protest tegen hun nieuwe fractieleider.