De pennenvriendjes zijn getuige van het mirakel van Washington

Geen komkommer en kwel deze week, maar grootse en meeslepende openbaringen voor onze pennenvriendjes en hun dierbare lezers. 

My fellow Vanmol,

In Wisconsin was een verlamd kindje dat niet kon spreken. Sinds het meisje aangeraakt werd door Kamala Harris veranderde ze in een succesvolle slam poët. In Oregon woont een man die zevenenzestig keer plastische chirurgie onderging om te lijken op zijn idool Donald Trump. Zijn familie bad ten einde raad tot Sint-Kamala-Harris en de man werkt thans in de nazorg voor Inuït transgenders. In Massachusetts raakte een oudere vrouw verlamd toen een windmolenpark omviel op haar kleine teen. Ze vroeg en kreeg een flesje linkse tranen (uit het linkeroog) van Kamala Harris. De vrouw is nog altijd verlamd maar heeft net de California Lottery gewonnen.

Dit, Erwin, zijn maar enkele verhalen uit onze media die ik sinds vorige maandag bijeensprokkelde. Het kan zijn dat ik een en ander verkeerd las of gedroomd heb. Desalniettemin bekruipt mij het gevoel dat de berichtgeving omtrent de mogelijke nieuwe presidentskandidaat voor de Democraten – berichtgeving die nagenoeg onbestaande was toen mevrouw nog iets onbelangrijks was, vice-president van de VS ofzo – dat die berichtgeving uitgaat van een lichtjes positieve vooringenomenheid. Ik kan me vergissen.

In Vlaanderen heeft Karel V., hoofdredacteur van de hoogkwalitatieve krant De Standaard zonet beslist om het aloude AVV/VVK terug te brengen in de hoofding van de voorpagina. Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kamala.

Geëndorste vriend Stef,  

De heiligverklaring van Santa Kamala ging wel heel snel. Kamala Harris – een vicepresident van kleur maar met een heel bleek palmares – werd door onze lokale dode-bomen-industrie in de armen gesloten als was het een krantendeal met Bpost. Ik ben geneigd te zeggen dat onze bedrukte pers alle objectiviteit liet varen, maar dat klopt niet want men kan nu eenmaal niet laten varen wat men niet heeft.

De Mr. Proper van De Morgen, Bart Eeckhout, dropte alle schroom door zich op X (voorheen Twitter) vrolijk te maken over een peiling waarin Kamala Harris meteen over Trump sprong qua populariteit in tegenstelling tot wat ‘zeer ernstige lieden’ daarover te melden hadden. Dat het hier een peiling betrof die gedaan werd bij de moeder van Kamala, de buurvrouw van Kamala en de hamstercoach van Kamala telde even niet. Bij de bookies wappert Kamala’s vendel nog steeds aan de bezemwagen.

Bon, bij onze hoofdstroommedia is het zo goed als zeker, Harris Kamala wordt de 47ste president van USA. Let wel, dat zijn dezelfde mensen die ons maandenlang verzekerden dat alle geruchten omtrent de mentale toestand van Joe Biden deel van een extreemrechts complot waren, aan mekaar geplakt met spuug en ‘cheapfakes’. 

Over spuug gesproken. Op Fox bestond het een commentator om Kamala Harris ‘the original Hawk Tuah Girl’ te noemen, daarmee suggererend dat Kamala niet enkel door haar oratorisch talent aan de door haar ingevulde betrekking geraakt is. Dat vond ik wat grof, Stef.

Van de VRT leerden we dan weer dat Kamala ‘Brat’ is. Even vreesde ik dat ‘brat’ voor ‘bratwurst’ zou staan, de schandalige geruchten over ‘Big Mike’ Michelle Obama indachtig.

Gelukkig betekent het iets helemaal anders. Volgens de Britse singer-songtrien Charli XCX staat het voor ‘een meisje dat een beetje slordig is en van feesten houdt, en misschien wel eens wat domme dingen zegt. Iemand die zichzelf voelt, dan misschien een inzinking heeft, maar er al feestend doorheen gaat’. 
Als dat ons Kamala niet ten voeten uit is, dan weet ik het ook niet meer!

Ha Erwinny, mattie!

Het eenvoudige kustdorpje Knokke haalde deze week het nieuws in Vlaanderen én Nederland. Wat blijkt? Nogal wat jongeren van Nederlandse makelij zakken tijdens de zomervakantie af naar de pittoreske nederzetting vol bescheiden appartementsgebouwen om er zich te laven aan Belgische bieren en ‘shotjes’. Daarbij handig gebruik makend van het gebrek aan sluitingsuur dat in hun thuishaven telkens de pret bederft. Geen cafébaas die in Knokke al om middernacht ‘laatste ronde!’ brult.

Het gezellig samenzijn wil door de hoeveelheid alcohol in combinatie met volksaard en leeftijd wel eens ontaarden in gebral, geroep en algehele reuring. Dat kunnen de inwoners van Knokke (gemiddelde leeftijd: Joe Biden) natuurlijk niet hebben. Daarom komt de Nederlandse politie de Belgische te hulp om de boel in de hand te houden.

Ik hoorde dit nieuws ook op de Nederlandse radio. En daar vertelden ze een detail dat er in Vlaanderen niet bij werd gezegd. Blijkt namelijk dat de Nederlandse jongeren beter reageren op een Nederlandse politieagent dan op een lokale Belgische. Hoe zou dat toch kunnen komen? Heeft het misschien iets te maken met taal of met accent? Zie je het al voor je? Hoe een 18-jarige Gerd-Willem uit Blaricum verbaasd met de ogen knippert als agent Gilbert uit Heist-aan-Zee hem aanmaant met de woorden: ‘ Mo how zeh, hoa je ‘keertje hoan hoan rustih bluv’n? Je zie jiere al tope te hast aan ’t zeitje wih. ’t Zijn der iere stief oede menschen die will’n hoan hoan sloapen wok, verstajt? Nénhi?’

Yo melksnorremans!

Hoe havermelkelite ben jij? Deze vraag stelde het fijne periodiek De Morgen deze week. Ik kan u gerust stellen, goede vriend, ik haalde een score nog lager dan die van de Open Vld de voorbije verkiezingen. Het is maar omdat ik met een e-bike rij en op aandringen van moeder de vrouw ooit een schoen van Birckenstock aanschafte dat ik überhaupt nog punten scoorde.


‘Lijken de mensen in de wachtrij van de koffiebar op u?’ Tot opluchting van beider partijen kon ik daar negatief op antwoorden. Niet dat ik ooit een koffiebar gefrequenteerd heb maar in de hypothetische koffiebar die mij voor het geestesoog verscheen was ik blij op niemand te lijken en merkte ik eenzelfde zucht van verlichting bij de rest van de aanwezigen ten aanzien van mijn persoon.

Screenshot

Mocht de term ‘havermelkelite’ u onbekend zijn. Het gaat over de kombucha drinkende, zuurdesembrood etende stedeling, vol van goede voornemens zolang ze maar pronkwaardig zijn en niet al te veeleisend. Stel u hierbij een Francesca Vanthielen voor die de goegemeente vegan-bucht frettend de weg naar de klimaathemel toont en vervolgens per kwartaal eens naar Buenos Aires vliegt om daar als rijke westerling iets te dansen dat op een tango moet lijken. U kent ze wel, tweezakken, ze zijn van alle tijden.

Nu zijn het ecologische investmentbankers annex alpaca influencers die op hun dertigste willen binnen zijn maar voorlopig melk opschuimen in een barrista-keet. In mijn tijd waren het ‘anti-commerciële gesamtkünstler’ die in ware geldwolven veranderden toen er toch eens een halve gek passeerde die geld wou spenderen aan iets dat ze in een boze koortsdroom in mekaar geflanst hadden. Kombucha werd er toen ook al sporadisch gedronken. Maar in die tijd moest je nog tegen die zwam praten. Dus dat deden we niet. Daar werd eind jaren tachtig nog zwaar over gefronst.

Inmiddels is gezwam allang mainstream.