De Wever moet kiezen: welvaartsstaat of cultuur

Probeer het je even voor te stellen: alle migranten hebben werk. Vanuit de grootste negorij in Afrika hebben ze het juiste arbeidsethos en de meest gezochte vaardigheden meegebracht naar Vlaanderen. Ze vinden hier probleemloos een job en via sociale bijdragen en belastingen dragen ze al snel hun steentje bij. Ze zijn geen last, maar net een verrijking voor onze sociale zekerheid. Is er dan geen probleem?

Voor Bart De Wever gaat het blijkbaar alleen maar over werk hebben en sociaal-economisch bijdragen. In zijn opiniestuk in De Morgen verengt de N-VA-voorzitter de discussie over massamigratie tot een debat over de Sociale Zekerheid. ‘Bouw een muur rond Europa of bouw een muur rond de Sociale Zekerheid’ — daar komt het op neer. We kunnen een gul systeem nu eenmaal niet openstellen voor de hele wereld.

De Wever gaat jammer genoeg compleet voorbij aan de grootste bedreiging. En die heeft niéts te maken met de sociale zekerheid, niéts met de welvaartsstaat.

It’s not the economy, stupid

De N-VA wil de partij zijn die ‘de problemen benoemt’. Wel, laat ons het probleem benoemen: cultuur.

Migranten uit Afrika en de islamitische wereld brengen hun wereldbeeld mee naar Vlaanderen. Hun visies, normen en idealen staan vaak ver van de onze. En — in tegenstelling tot wat optimistische kosmopolieten altijd hebben geloofd — het probleem verdwijnt niet vanzelf. Ook de tweede, erde en vierde generatie blijft baden in de nalatenschap van een vreemde, soms zelfs achterlijke cultuur.

Het Nieuwsblad publiceerde vorig weekend een Ipsos-onderzoek naar de opvattingen van moslims in Vlaanderen. Maar liefst een derde van onze mohammedaanse medeburgers vindt dat het beledigen van hun profeet bestraft moet worden. Ook de idee dat religieuze voorschriften boven westerse wetten staan wordt onderschreven door een derde van de 700.000 moslims in Vlaanderen. En dan zwijgen we nog zedig over de sterke steun voor de boerka of de massale afwijzing van homoseksualiteit.

Het grote probleem is dus niet dat de sociale sekerheid al die ‘nieuwkomers’ moet absorberen. De Vlaamse samenleving moet de buitenstaanders óók absorberen. Dat is de échte uitdaging. Hoe gaan we om met honderdduizenden mensen in onze steden en dorpen die over fundamentele kwesties totaal andere dingen denken? En hoe groot moet de probleemgroep zijn vooraleer het hele sociale weefsel onherstelbaar beschadigd raakt?

Gemiste kans

Het hele opiniestuk van De Wever voelt aan als een gemiste kans. En dat is jammer, want de N-VA-voorzitter schrijft een paar moedige dingen. Hij neemt bijvoorbeeld het woord ‘gutmensch’ in de mond, tot woede van de linkerzijde. En hij stipt aan dat Afrikaanse migranten helemaal geen sukkelaars zijn, maar krachtige jongmensen die blijkbaar duizenden kilometers kunnen reizen op zoek naar een beter leven — wat lijnrecht ingaat tegen het normale frame, dat migranten steevast neerzet als beklagenswaardige druiloren, die wij medelijden verschuldigd zijn.

De Wever zinspeelt in zijn politieke discours sporadisch op de culturele bedreiging van de islam en andere vreemde invloeden, maar hij drukt nooit écht op het gaspedaal. Als puntje bij paaltje komt, kiest de meest invloedrijke politicus van Vlaanderen liever voor een sociaaleconomische argumentatie, opgehangen aan de sociale zekerheid. Hij kan er zijn linkse tegenstanders mee kriebelen en hij vermijdt de hysterische reactie, die nu eenmaal altijd volgt als het culturele gevaar benoemd wordt. Maar het is niet de essentie.

Als het culturele aspect onbenoemd blijft, heeft dat ook gevolgen voor het beleid rond arbeidsmigratie. Het klopt dat migratie een positief verhaal kán zijn en dat we bepaalde profielen uit het buitenland moeten aantrekken, maar eigenlijk zouden we al onze arbeidsmigratie moeten halen uit landen zonder onoverbrugbaar cultureel verschil. Als blijkt dat we van Venezolanen sneller Vlamingen kunnen maken dan van Egyptenaren, dan moeten we mensen aantrekken uit Venezuela — zelfs al ligt Egypte geografisch net iets dichterbij.

Plooien voor links

De sociale zekerheid is niet alleen het verkeerde argument: het is ook compleet ongeloofwaardig uit de mond van Bart De Wever. De N-VA kan het thema ‘sociale zekerheid’ niet kapen, zoals Groen zichzelf niet plots een ondernemingsvriendelijk imago kan aanmeten. De Wever is de aanvoerder van een (centrum)rechtse partij: hij moet geen linkse argumenten inroepen.

Het lijkt soms of ze bij de N-VA nog altijd een beetje inzitten met de vijandige reacties in de pers. Zelfs Bart De Wever zie je af en toe amechtige pogingen doen om het debat te voeren in de termen van zijn tegenstanders. Terwijl er in Vlaanderen echt wel oren zijn die willen luisteren naar een etnocultureel discours. Het commentariaat zal toch met scherp schieten: waarom dan niet meteen ook de échte essentie aan de kaak stellen?