We zijn terug maar met een lichtjes aangepast format: de financieel-economische week in een aantal becommentarieerde grafieken. Veel info en weinig tekst om door te wroeten. De derde week van januari was een dankbare week om terug op te starten!

De Bubble-quiz

In monetair exhibitionistische tijden moet je toch op zoek naar nieuwe hobby’s. De vrienden van Deutsche Bank hadden zin in een ‘bubble’ quiz. De resultaten zijn al even merkwaardig als het initiatief zelf. Technologie-aandelen  uit de VS alsook Bitcoin worden gezien als plekken waar de manie het meest is toegeslagen. Dat kan toch niet om dezelfde reden zijn.

dbDIG Survey, Deutsche Bank Research

Klik op afbeelding om te vergroten

Technologie is tegenwoordig nog het enige dat productieverhogend werkt voor industrieën in een wereld waar je risicovrije premie ‘nul’ is. Het Amerikaanse en Europese staatspapier is veel minder in een bubbelsituatie, ondanks het feit dat de beide centrale banken al 12 maanden lang direct alles wat op de markt komt opkoopt. Onredelijke rationaliteit?

Inflatie terug op de agenda

De verwachting is dat inflatie terug zal aanwakkeren in 2021. Een deel heeft te maken met een zwakkere dollar, een deel met het feit dat China haar (hogere) inflatie zal importeren in Europa, een deel dat fiscale druk zal toenemen en een deel dat protectionisme tot hogere prijzen zal leiden.

BofA Global Fund Manager Survey

Klik op afbeelding om te vergroten

Twee bedenkingen daarbij. Ten eerste blijft de omloopsnelheid van geld (nodig om inflatie aan te zwengelen) historisch laag (zie grafiek). Dat zal misschien stabiliseren maar zeker voor 2021 niet materieel stijgen. Ten tweede: we hoeven niet te wachten op inflatie, die is er al een tijdje, maar dan in de vorm van stijgende activaprijzen eerder dan consumentenprijzen. Je meet het niet en het is er toch: ‘asset price inflation’. En wie de supermarkt binnenloopt krijgt direct argwaan inzake die ‘lage inflatie’. Hetzelfde voor degene die de belastingbrief in de bus krijgt, of zijn elektriciteitsrekening, waterrekening, …

Zie ook het overzicht van argumenten van Peter De Keyzer inzake wat hij noemt de verwachte ketchupinflatie, waarbij ik bij gelegenheid enkele randbemerkingen wil en zal formuleren. Het weerhield de ECB er afgelopen donderdag niet van om aan te kondigen dat QE (monetaire verruiming) tot op zijn minst 2023 zal worden aangehouden.

De publieke herverdelingsmachine uitgelegd

Velen zien in de stijgende grondstoffenprijzen een betekenisvolle omkeer naar economische groei. Maar het betekent ook wat anders, berekende Goldman Sachs: de herverdelingsmachine door de overheid wordt aangejaagd door stijgende grondstoffenprijzen (grafiek).

AQR, Goldman Sachs Global Investment Research, Bloomberg

Klik op afbeelding om te vergroten

De kans is aanzienlijk dat die relatie als volgt dient te worden uitgelegd (Goldman Sachs deed geen moeite om het uit te leggen): stijgende grondstofprijzen leiden tot algemene inflatietoename. Algehele inflatiestijging leidt tot hogere uitkeringen. Hogere uitkeringen tot (nominale) koopkrachtverbetering en dus stijgende consumentenprijzen, die dan weer leiden tot aanpassingen aan uitkeringen en consumentenprijzen. Als de grondstoffenprijzen op dit moment de uitkeringsniveau’s dienen te volgen, dan wacht ons nog een aardige grondstoffenbonanza. Als je dan weet dat de meeste grondstoffen op dit moment uit hun meerjarige voorraad moeten putten (onderstaande grafiek), dan kan je de optelsom wel maken.

Goldman Sachs Global Investment Research

Klik op afbeelding om te vergroten

N.B. België is overigens een uitzondering op deze regel. Hier hebben we geen reden nodig om te herverdelen. Kiesvee lokken met uitkeringen is toch voldoende reden om te herverdelen.

Publieke schulden zijn echt geen probleem volgens Krugman

Onze nobelvriend Paul Krugman beweerde dat al die publieke schuldenbergen echt geen probleem zijn of reden tot bezorgdheid. Door inflatie en economische groei (de schuld wordt uitgedrukt als een % van het BNP), groeien we als het ware uit die schulden. Als bewijs toont hij dan de na-oorlogse situatie (grafiek) waarbij de schulden ook nooit werden terugbetaald maar enerzijds wegsmolt en anderzijds continu werd geherfinancieerd. Want schulden zijn toch geen schulden als je ze nooit dient terug te betalen.

CEA; OMB; St Louis Fed

Klik op afbeelding om te vergroten

Wat hij er handig niet bij meldt is dat de situatie natuurlijk niet echt vergelijkbaar is met destijds: (1) men vertrok toen van een veel lagere schuldenbasis, (2) er een veel kleiner welvaartsherdistributiesysteem bestond, (3) de activiteitsgraad veel hoger en breder was, en (4) en er was aanzienlijke ruimte voor productiviteitsgroei na de oorlog, wat er nu niet is mede veroorzaakt door de hoge schuldenniveau’s zowel privaat als publiek. Tot zover dus de fabeltjeskrant.

Het nooit aflatende beurswonder

Biden werd vorige week als president van de Verenigde Staten geïnstalleerd. De bouw van de muur werd per direct stilgelegd en de herintreding in het klimaatakkoord van Parijs gecommuniceerd. Ondertussen staat de beurs in de VS op 192,9 % van het Amerikaanse BNP.

Luc Nijs

Klik op afbeelding om te vergroten

Historisch hoog als men het bekijkt tegen de achtergrond van presidentiële aanstellingsjaren. Kijkt u maar even mee:

Als het dak hiervan naar beneden komt, zal het snel gedaan zijn met die ‘inclusieve praatjes’ zoals in zijn inaugurale rede afgelopen woensdag. Tenzij hij natuurlijk de redenering van zijn nieuwe minister van Financiën Janet Yellen volgt, die in 2020 zei (wegens sterk stijgende beurzen): de markten zijn losgekoppeld van de economie. Begin 2021 liet ze optekenen: ik verwacht stijgende beurzen dit jaar wegens een aantrekkende economie.