Houd het tof, LGBTQIA-vrienden!
foto © Vanmol
Extreemrechtse partijen die zichzelf ‘Niki’ noemen kan je onmogelijk ernstig nemen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementWas Alexander De Grote homoseksueel? Het is zo’n vraag die zich af en toe opdringt bij gebrek aan echte problemen. Je zou je ook kunnen afvragen of we klaar zijn voor een confrontatie met Rusland maar het antwoord op die vraag is zo ontzettend snel gevonden dat het nauwelijks het overdenken waard is. Met dank aan die vervelende generaal op rust die verklikte dat we tegen het middaguur al met stenen zouden moeten gooien. Anderzijds zie ik Poetin nog niet zo gauw een vergunning krijgen om hier oorlog te komen voeren. Je wilt niet weten hoeveel stikstof zo’n colonne tanks veroorzaakt.
En dus hebben we hier tijd om diep na te denken over de geaardheid van Alexander de Grote. Netflix gooide het vraagstuk in de groep door een biografie van Alexander te maken. En voor de makers was de vraag stellen, ze ook beantwoorden. In de reeks geeft Alexander zijn lekkerste generaal Hephaestion een dikke pakkerd op de lippen en een kneepje in de bips. Schande!
De Griekse extreemrechtse partij Niki ging helemaal over de rooie en eiste maatregelen tegen deze ‘schandelijke geschiedenisvervalsing’. De minister van Cultuur weigerde. En daar heeft hij gelijk in. Extreemrechtse partijen die zichzelf ‘Niki’ noemen kan je onmogelijk ernstig nemen.
Hetero
Maar hoe geloofwaardig is de stelling dat Alexanders veroveringstocht een Pride-avant-la-lettre was? Netflix kan je moeilijk op zijn woord geloven. Het is niet de eerste keer dat ze daar klooien met de geschiedenis. Eerder hadden ze de Egyptenaren al eens op hun kameel gekregen met een gelijkaardige stunt. In de Netflix-biografie was Cleopatra namelijk zwart. Net als de Vikingleider Hakon Sigurdsson die naast zwart ook nog eens een vrouw was. Een Noors-Afrikaanse transgender in 976? Wie zal het zeggen? Maar op basis van dat palmares zou je kunnen concluderen dat Alexander zo hetero was als Hugh Heffner in zijn hoogdagen.
Het is al even een trend om de geaardheid van historische figuren te outen. Mensen uit de kast jagen mag niet van de activistische regenboogbeweging. Dat kan pas als ze er zelf klaar voor zijn. Ze uit de kist halen, is veel minder een probleem. Alexander de Grote, Leonardo Da Vinci, William Shakespeare en zelfs Julius Caesar zijn vandaag boegbeelden voor de LGBTQIA+-gemeenschap. Of dat terecht is, zullen we nooit weten. Misschien hadden ze dat best prettig gevonden. Last hebben ze er alvast niet van.
Idolen
En toch is het een praktijk die niet geheel zonder gevaar is, concluderen we uit een artikel in De Morgen. Het zou best wel eens – pak een blaadje papier en noteer – ‘queerbaiting’ kunnen zijn. Dat is een bijzondere laakbare praktijk waarbij een hetero zich handig voordoet als queer om queer-publiek aan te trekken. Artiesten maken zich daar al eens schuldig aan om commerciële redenen. De queergemeenschap is namelijk een groeiende, trouwe doelgroep voor idolen. Vergelijk het met de jongens van Get Ready die hun liefde voor Marjolein bezingen terwijl ze dat kind met geen tang zouden aanraken. Dat moet pijn doen voor zo’n jong meisje die als een bloem ontluikt terwijl de zangers naar haar broer Mario zitten te lonken. Heterobaiten is evenwel geen dingetje. Vreemd genoeg.
Dat kan nu dus ook postuum, dat queerbaiten. Want wat als zou blijken dat Alexander De Grote toch een stiekeme hetero was die zijn queer-generaal alleen maar een tong draaide om hem extra te motiveren voor de volgende slachtpartij? Volgens onderzoekers kan dit soort misbruik ‘minderheidsstress’ veroorzaken bij queermensen die zich dan misbruikt voelen. Ze willen authenticiteit voelen. Mannen die hun nagels lakken en nylons dragen moeten dus ook getuigen van één of andere seksuele voorkeur die daarbij past. Zo niet kunnen ze de toorn van de queers verwachten.
Bizar… Net wanneer de samenleving vrijheid/blijheid omarmt op seksueel vlak, komt er een nieuwe set regeltjes aan waar zelfs Europa van zou zeggen dat ze er wat over zijn. Zou dat niet de oorzaak zijn van meerderheid- en minderheidsstress? Het doet me wat denken aan een oude campagne tegen hooliganisme in het voetbal: ‘Houd het tof, mensen!’
Pol Sonneville is het alter ego van een prille vijftiger met een rebels kantje.
Eén zaak lijkt wel als een paal boven water te staan: iemand zal straks genaaid worden. U dus. Mooi toch?
Waterramp in Spanje gebeurde in gebied waar meer dan 50 dammen gesloopt zijn.