Mondmaskerplicht stuit op felle kritiek van Koranscholen

Wetenschappers zijn verrast dat politici dubbelhartige gluiperds zijn die hun mond niet kunnen houden. Hallo! Hebben de nerds van Mensa zich de afgelopen 50 jaar opgesloten in een kooi van Faraday binnen een nucleaire schuilkelder? Zelfs een halfgaar zwakhoofdig blondje weet dat de Wetstraat een mollenhol van rugmessenstekers is. In de Wetstraat wordt meer gelogen dan in De Mol. En er worden op één week tijd meer messen in ruggen geplant dan in alle seizoenen van Game of Thrones samen.

De zeef van de Wetstraat

Waarom lekken politici? Primo omdat ze net als de schorpioen in de fabel met de kikker, het steken niet kunnen laten. Kijk maar naar Magnette die nu gevangen zit in een carcan van MR-suprematie omdat de haat voor N-VA hem overmande. Secundo om hun belang aan te tonen en een eigen heldenstatus te effectueren. Na het lek snellen de politieke loodgieters u dan ter hulp om uw half ondergelopen keuken te behoeden voor een complete ramp. Zo verbrandde Maggie De Block miljoenen mondmaskers, om dan als deus ex machina levensreddende mondmaskers aan dokters en verpleegster te kunnen leveren. Hoewel, dat liep niet echt zoals gepland.

Mondmaskeroplichting

Vrijdagavond is de mondmaskeroplichting ontegensprekelijk bewezen. Enkele weken geleden kwam Marc Van Ranst haarfijn uitleggen dat mondkapjes een idioterie zijn van hypochondrische angsthazen. Nu worden ze verplicht omdat ze een essentieel levensreddend lapmiddel zijn.

Van Ranst wordt zo de man van 180 graden met een kookpunt van 0 graden Fahrenheit. Er wacht hem een schitterende politieke carrière, want wie zonder blikken of blozen, harder kan liegen dan staal en bochten kan nemen zonder een stuurknuppel, heeft het broodnodige Trumpgehalte om het als politicus te maken. De dovengemeenschap heeft voor Marc Van Ranst een eigen teken in de gebarentaal. Tot verbazing van uw nobele schrijfluis in de pels, is het niet de opgestoken middenvinger, maar een verwijzing naar de V-hals van zijn inmiddels wereldvermaarde pulletjes. Er werd mij ingefluisterd dat het gebarenteken ook voor mediageil staat. Lijkt me logisch.

Quadragesima

Wilmés II is vandaag 40 dagen oud. Ze mag uit quarantaine. Net zoals Jezus zwierf ze veertig dagen door de woestijn, zonder zich te laven aan een oase van luciditeit. Tijdens dit quadragesima volgde niet iedereen de christelijke vastenrigiditeit, panlat Sophie mocht niet vasten en Maggie weigerde omwille van Volksgezondheid. Op de voor- en nafoto’s zien we geen weegschaalverschil, maar valt het wel op hoe belangrijk de kappers zijn in onze maatschappij.

Het Mexicaans exitplan

Het exitplan van de Nationale Veiligheidsraad is geen plan maar een marsorder van een Mexicaans leger. Deze Nationale Augiasstal baart na een dracht van zeven uur, een richtsnoer met meer gordiaanse knopen dan de paternoster van moeder Theresa.

Terwijl we de bejaarden opsluiten in de gevangenis van hun woning, worden criminelen vrijgelaten uit de gevangenissen. De stoffenwinkels gaan open, maar je kan nergens een stikmachine kopen, want de elektrozaken blijven nog dicht. Enkel bejaarden hebben tegenwoordig nog een stikmachine, maar die mogen hun kot niet uit om stof te kopen. Ze kunnen hoogstens van hun gordijnen mondmaskers maken. Tienerleerlingen moeten straks allemaal een mondmasker dragen. Koranscholen vrezen dat ze hun vrouwelijke leerlingen niet zullen herkennen met een mondmasker bovenop hun boerka of nikab. Ongetwijfeld een terechte bekommernis. Het kan toch niet dat iemand zichzelf onherkenbaar bedekt? De kappers moesten eerst niet dicht want het was er veilig volgens de experten, nu gaan ze omwille van besmettingsgevaar als een van de laatste open. We worden met z’n allen stilaan toeterzat van de draaikonterij van politici en hun (on)deskundologen.

We zijn goe bezig…ook al zeggen ze van niet

Federale parlementsleden moesten deze week een mondmasker dragen in het parlement, want de rottingsgeur van het ontbindende lijk van de fake regering-Wilmès II werd stilaan ondraaglijk. Ivan De Vadder noemt deze regering een dromedaris. Een bult volstaat echter niet om het schlemielgehalte van deze schapenkop weer te geven. De 20 bulten van een keizersdraak dan weer wel. Wilmès II had welgeteld tweemaal een meerderheid in het parlement, toen ze het vertrouwen vroeg en toen ze de volmachten kreeg toegewezen. Sindsdien sukkelt ze verder met een looprek op twee poten en 38 sierkogels. Het strijdlied van dit rooms-blauw gedrocht is: ‘We zijn goe bezig… ook al zeggen ze van niet’, niet toevallig het geuzendeuntje van de familie Planckaert. Deze kenschetsende parvenu’s   ̶   een Vlaamse versie van de familie Flodder   ̶  illustreerde hoe je vanuit een boomhut in de Ardennen rijstpap met gouden lepels kon eten, zonder een nagel om je gat te krabben, .

Hoelang moeten wij het oneindig falen van deze bende ignorante amateurs nog aanzien. Wie nu zijn geloof en vertrouwen in de politiek nog niet kwijt is, is er zonder twijfel niet ver meer van verwijderd.