Schotlands roerganger Nicola Sturgeon heeft hoogstpersoonlijk een genderwet door het parlement gejaagd. De wet laat iedereen vanaf zestien jaar toe zijn of haar officiële geslacht te wijzigen. Zonder enig voorbehoud.

Nu blijkt dat vooruitlopend op deze wet mannelijke verkrachters al jaren door de Schotse regering in vrouwengevangenissen worden opgesloten, zodra ze beweren zich vrouw te voelen. Daardoor staat Sturgeons positie als eerste minister weer eens ter discussie. Al bleken berichten over het einde van haar politieke loopbaan na eerdere schandalen steeds weer voorbarig.

Nicola Sturgeon

Nicola Sturgeon is Schotlands fanatiekste nationalist sinds William Wallace. Als leider van de Schotse Nationale Partij (SNP) zwaait ze al sinds 2014 de scepter over Schotland, zij het onder Britse supervisie. In die tijd zijn, ondanks financiële steun uit Londen, onderwijs en gezondheidszorg in de goot beland. Het aantal drugsverslaafden is explosief gestegen, net zoals de wachttijden voor een ambulance of medische hulp en het aantal nepambassades dat Schotland over de hele wereld onderhoudt.

Alles wat Sturgeon doet staat in het teken van onafhankelijkheid. Zelfs haar radicale gendererkenningswet: de ‘Gender Recognition Reform Bill’ (GRR). De Britse regering heeft haar soevereiniteit laten gelden en deze wet geannuleerd. Die mogelijkheid bestaat sinds Schotland haar eigen parlement kreeg in 1999. Men gebruikte ze echter nooit. Het punt is dat de GRR kan botsen met nationale wetten. Iemand zou bijvoorbeeld voor de Schotse wet een vrouw kunnen zijn en voor de Britse wet, die ook in Schotland geldt, een man.

Moord en brand

Sturgeon en haar nationalisten schreeuwen zoals gebruikelijk moord en brand en kondigden aan naar de rechter te stappen. Dit zou het zoveelste bewijs zijn dat Schotland zucht onder Brits kolonialisme. Maar zien zij het echt als een tegenslag? Sturgeon lijkt ervan overtuigd dat ieder conflict met Londen meer Schotten in het kamp van de onafhankelijkheid zal brengen. Dat is broodnodig, want dankzij haar wanbeleid zou nu minder dan veertig procent voor afscheiding stemmen. In het referendum van 2014 was dat nog 45 procent en een enkele keer daarna zelfs meer dan vijftig procent.

Het lijkt erop dat de eerste minister bewust op dat constitutionele conflict heeft aangestuurd. Zij ligt immers ’s nachts maar van één ding wakker. Dat zijn echter niet de mensenrechten van transgenders. Inmiddels hebben zelfs haar eigen juristen uit de school geklapt. Zij hadden Sturgeon drie jaar geleden al gewaarschuwd dat de GRR strijdig was met nationale wetten.

Overdreven genderwetten

De gewiekste politica lijkt zich deze keer te hebben verkeken. Er is een probleem dat ook in andere Westerse landen met nieuwe, overdreven genderwetten over het hoofd wordt gezien of genegeerd: de publieke opinie. De GRR mag dan door een meerderheid van het Schotse parlement zijn aangenomen, de Schotten zelf is niets gevraagd. Volgens peilingen kan bijna zeventig procent van hen zich er niet in vinden.

De doorsnee burger lijkt niet zozeer iets tegen transgenders te hebben, maar wel tegen idiote wetgeving die zogenaamd hun mensenrechten moet beschermen. Zoals straffen op ‘misgenderen’: een man in een jurk ‘hij’ noemen. Of volledig mannelijk toegeruste personen toelaten op plekken die voorheen aan vrouwen waren voorbehouden, zoals het damestoilet, kleedkamers of vrouwengevangenissen. Wie dat ongemakkelijk noemt voor vrouwen, of zelfs gevaarlijk, wordt zowel in Engeland als Schotland door een elite in media en politiek beschuldigd van een dogwhistle (een hondenfluitje): in bedekte termen kwaadspreken over een kwetsbare minderheid.

Mannelijke verkrachters

Holyrood, het Schotse parlement, verwierp op aandrang van de fanatieke translobby expliciet een amendement van de oppositie op de genderwet om mannelijke verkrachters uit vrouwengevangenissen te weren. Nicola Sturgeon zei desgevraagd dat haar wet gevaarlijke mannen absoluut niet gemakkelijker toegang tot vrouwen zou geven.

Dat ontplofte sneller in haar gezicht dan iemand had kunnen vermoeden, mede dankzij ene Adam Graham, die onlangs in Glasgow voor de rechter stond. Hij had met veel geweld twee vrouwen verkracht en was nu zogenaamd zelf een vrouw geworden. Door de rechtbank diende hij dan ook als zodanig aangesproken en behandeld te worden. Met als krankzinnig neveneffect dat de aanklager sprak over ‘haar penis’. En dat er een wulpse blondine in de beklaagdenbank stond, compleet met opzetnagels en een legging waarin het aanwezige klok en hamerspel niets aan de verbeelding liet.

‘Hij nam de autoriteiten in de maling om bij de vrouwen terecht te komen’, zei de ex-vrouw van Graham. Dat werkte: door de gebruikelijke woke-uitsloverij van autoriteiten (in dit geval het Schotse gevangeniswezen), werd hij per omgaande in een vrouwengevangenis geplaatst. De Scottish Prison Service blijkt al sinds 2014 mannelijke transgenders in vrouwengevangenissen te stoppen, op aandrang van transactivisten en met goedvinden van de Schotse regering.

Engnekken uit de hoge hoed

Er kwam nog een hele reeks engnekken uit de hoge hoed. Zoals Andrew Burns, een andere zedendelinquent en naar verluidt de meest gewelddadige Schotse gevangene. Hij mag alleen van zijn boeien worden ontdaan in aanwezigheid van meerdere agenten met oproerschilden. Toch mocht Burns naar een vrouwengevangenis omdat hij zei als vrouw verder te willen.

Wat dat betekent, deed ex-gevangene Amanda Benson uit de doeken: zij en andere vrouwelijke gevangenen leefden in doodsangst voor de criminele neptransgenders in hun gevangenis. Die wandelden regelmatig naakt door de doucheruimtes, vaak met een erectie. ‘Nicola Sturgeon bood ons als het ware aan op een presenteerblaadje’, zei de 41-jarige, die zelfs een spiraaltje liet plaatsen door de gevangenisarts om bij mogelijke verkrachting niet zwanger te raken.

Bakzeil in het parlement

De negatieve publiciteit werd zo overweldigend dat Sturgeon geen andere mogelijkheid zag dan bakzeil te halen in het parlement. Ze verklaarde de gevangenisdienst te hebben gevraagd deze criminelen weer uit de vrouwengevangenissen te halen. Daarmee kwam ze terug op het eerdere standpunt van haar regering, verwoord door SNP-minister van Justitie, Keith Brown: ‘verkrachter of niet, iedere man die zegt een vrouw te zijn is dat automatisch ook. Dat is ons beleid.’

Kort daarna pakte Sturgeon opnieuw uit met een scheldpartij op iedereen die moeite heeft met haar genderwet. Dat waren racisten die de zogenaamde veiligheid van vrouwen misbruiken als excuus voor hun transfobie. De essentie van nieuwe genderwetten – ook de Nederlandse waar in maart over wordt gestemd – is het legaliseren van ‘zelfidentificatie’.

De overheid dient zonder meer het officiële geslacht te wijzigen van iedereen die niet tevreden is met zijn of haar ‘bij geboorte toegewezen geslacht’. Eerder was daar een officieel certificaat voor nodig. Dat kreeg je pas als het lijden aan genderdysforie door een psychiater was bevestigd en aan meer voorwaarden werd voldaan. Maar wat stelt zo’n certificaat nog voor als iedere verkrachter vrouw kan worden? De nieuwe wetten vormen niet alleen een aanslag op vrouwen, maar ook op serieuze transgenders.

Progressief

Dat is het werk van zich progressief noemende politici die vaak een ongekende agressie aan de dag leggen tegen eenieder die er anders over denkt. Vooral vrouwen moeten het ontgelden, als ze zich zorgen maken over hun veiligheid in gevangenissen, kleedkamers en opvanghuizen. Ze worden niet alleen agressief bejegend door politici maar ook voor rotte vis uitgescholden en zelfs met de dood bedreigd door mannelijke genderterroristen met een seksuele perversie. Beelden die overal te zien zijn maar waar nauwelijks aandacht aan wordt geschonken.

Het gaat zelfs de onwrikbaar progressief linkse krant The Guardian te ver. Een vaste columniste schreef: ‘Het transgenderdebat lijkt voor veel zelfverklaarde progressieve mannen een excuus om vrouwen die het niet met ze eens zijn naar hartenlust te beledigen’. Ten slotte een doordenkertje: in landen met nieuwe genderwetten is het aandeel van vrouwen als dader van zedenmisdrijven in de statistieken gestegen van twee naar bijna tien procent…

Adam Graham

J.K. Rowling 1 – Schotland 0

Het doek valt voor Nicola Sturgeon

Lijdt Schotse onafhankelijkheid schipbreuk op transgekte?