Jarenlange strubbelingen en een inhoudelijk te ‘flou’ verhaal hebben ertoe geleid dat ‘Les Engagés’ (ex-CDH) in de hoofdstad stilaan de politieke bodem naderen. Volgens een recente peiling zakken ze zelfs onder de kiesdrempel. ‘Je wint nooit door angst te hebben te zullen verliezen’, liet partijvoorzitter Maxime Prévot zich ontvallen. Zonder twijfel. Maar de (recente) geschiedenis van de partij zou zelfs de meest doortastende optimist aan het twijfelen brengen.

Grijp je kans wanneer het forum zich aanbiedt; het zit in het DNA van elk goed politicus. En dus gaf Christophe De Beukelaer, kamerlid en voorzitter van de Brusselse afdeling van Les Engagés, er een stevige lap op wanneer hij vorige week de kans kreeg zijn verhaal te doen bij L’Echo.

Stok in het honderhok

Een beetje over de metro, wat over het Brussels klimaatplan, maar er volgde ook een stevig stok in het hoenderhok: schaf de kabinetten af! De Brusselse minister-president Vervoort spant met 81 kabinetsmedewerkers de kroon, twee keer meer dan het kabinet van Jan Jambon. Het gegeven is niet nieuw, maar tussen afslanken en afschaffen ligt een wereld van verschil. Nu ja, zijn stok kwam goed neer, in die mate dat hij — om het met de woorden van Andy Warholl te zeggen — zijn ’15 minutes of fame’ had. Brusselse minister Bernard Clerfayt reageerde op sociale media door het schrappen van kabinetten met een heuse aanslag op het democratie, waarna De Beukelaer er een radio-optreden van de immer aanwezige en aimabele Nederlandse ambassadeur Kleiwegen bij sleurde als bewijs van een land waar het wél kan.

Terug naar de orde van de dag. Wat opvalt in het bewuste interview is het weinig overtuigend enthousiasme van de afdelingsvoorzitter in het licht van de verkiezingen van volgend jaar. Hij slaat zich op de borst met de vier burgemeesters die zijn partij in het gewest levert (tegenover slechts twee voor de MR). Strikt genomen klopt dat ook, maar dat is slechts een deel van het verhaal.

Leegloop

Les Engagés hebben als partij een probleem, in Brussel zelfs een groot probleem. Zowel inhoudelijk als organisatorisch, en beide kunnen natuurlijk niet los gezien worden van elkaar. Er was het eerdere vertrek van Bertin Mampaka als volksvertegenwoordiger richting MR. Ook Véronique Lefrancq volgde recenter zijn voorbeeld, overigens gevolgd door de top van de afdeling in Ganshoren.

Er was ook een schandaal rond de oud-schepen Ahmed El Khannouss die zich in wat te salafistische kringen bleek op te houden, wat in enkele compromitterende uitspraken uitmondde. Zijn verwijderen was onvermijdelijk, maar ook funest voor de reputatie van de partij. Enkelen vinden hun weg naar de partij, dat klopt, maar veelal kleine garnalen. Klap op de vuurpijl was een recente peiling die de partij zelfs onder de kiesdrempel in Brussel plaatst. Men zou voor minder erg nerveus worden, maar zou het tij keren?

Bitcoins

Eind vorig jaar voerden ze actie rond de vluchtelingenproblematiek door aan de hoofdzetel van de Open Vld een tent op te zetten. En was het niet die De Beukelaer zelf die zich een jaar lang als volksvertegenwoordiger in bitcoin liet uitbetalen? Hij zag het als een statement, ook al was niet helemaal duidelijk het welke. Sterker nog: hij kreeg er heel wat kritiek voor. Nu ja, hij stopte ermee na een jaar. Naar eigen zeggen was dit altijd al de bedoeling.

Gelukkig maar, want experts becijferden dat hij zomaar even 27.000 euro in die periode verloren heeft, precies 37,5 procent van zijn parlementaire wedde. Politiek is dit misschien niet het belangrijkste punt, maar men wint er geen stem mee en bevestigt de indruk dat Les Engagés zich inhoudelijk te veel in de marge van het politiek gebeuren bewegen. Of, zoals Khannouss — zelf verklaart hij ontslag te hebben genomen — het eind 2022 nog beweerde, de partijen in de plooien van de geschiedenis zal verdwijnen laten we in het midden. Feit is dat het er niet goed uitziet.

Communautaire spanningen

Ideologische tegenstellingen zijn niet nieuw — conferatur de machtsstrijd tussen Milquet en Nothomb. Doorheen de jaren ging de partij, steevast noemt ze zich ‘centrist’, zich meer aan de linkerzijde bewegen, een overvol segment aan Franstalige zijde. Het is een plek met veel concurrentie en geloofwaardigere recepten. Ook de discussie rond ‘communautaristen’ en de adepten van een andere plaats van religie in de samenleving, gekoppeld aan een neutrale overheid, zorgde voor verlammende spanningen. Naar aanleiding van de zaak Khannouss merkte een anonieme bron op dat ‘dit gedoe met communautaristen zoals hem al vijftien jaar duurt, met als gevolg dat we vandaag aan 3,8 procent van de stemmen zitten’.

Vorige week kon de Brusselse poot van de partij een nieuwe ‘buit’ aankondigen. Eden Liondjo Ngamenku, Néhémie Lusakumunu, Amanda Babasou et David Muong. Inderdaad, wie? Vier jongeren dus, tot dan actief bij Défi. ‘Een progressieve kijk op enkele maatschappelijke thema’s die ons nauw aan het hart ligt’, klinkt het unisono over hun overstap. En dat gebeurt dan bij een partij die zich steevast met het centrum associeert. We weten waar deze lijn hen heeft geleid.

Ahmed El Khannouss

‘Les Engagés’ haalt zelfs de kiesdrempel niet meer, maar doet laatste reddingspoging