Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Welke besparingen doen het meeste pijn?

(Aan de journalisten die inzoomen op de besparingen op het overheidsapparaat en in de culturele sector. Terwijl de culturele sector in de komende jaren 30 miljoen euro moet besparen, snoeit de Vlaamse regering 65 miljoen euro in de bedrijfssubsidies. Er gaat disproportioneel veel aandacht naar de culturele sector, alleen maar omdat journalisten en culturo’s naar dezelfde café’s gaan.)

Waarom blijven jullie de impact van migratie minimaliseren?

(Aan iedereen die het demografische effect van migratie relativeert. Het aantal leerlingen dat islamonderwijs volgt in Vlaamse scholen is op 10 jaar tijd verdubbeld. Als voornaamste oorzaak worden gezinshereniging en migratiestromen aangeduid. Maar als migratiecritici waarschuwen voor grote demografische gevolgen, worden ze weggelachen. Misschien moet het aantal moslimleerlingen nog een paar keer verdubbelen vooraleer de relativisten hun ongelijk toegeven.)

Wat vinden jullie van de Turkse agressie in Noord-Syrië?

(Aan de inwoners van Beringen of een van de andere Turkse enclaves in dit land. Vlaanderen telt veel hevige Erdogan-supporters en onze journalisten weten maar al te goed waar zij wonen. Toch ging niemand een straatinterview doen om te horen wat ‘Yusuf met de pet’ denkt over de Turkse aanval op de Koerden. Schrik om te tonen hoeveel steun de sultan geniet bij ons achter de hoek?)

Welke wonderen worden verricht door de heraanleg van een plein?

(Aan socioloog Alexandre Donnen, die in een nieuw onderzoek concludeert dat het Fontainasplein in Brussel een soort no-go-zone markeert voor holebi’s en vrouwen. ‘Met al deze factoren moet volgens Donnen rekening gehouden worden bij de heraanleg van het Fontainasplein‘. De problemen worden veroorzaakt door moslimmannen die de publieke ruimte domineren. Wat gaat een nieuwe inrichting daaraan juist veranderen?)

Wanneer loopt Vlaanderen precies onder water?

(Aan de moeder van Anuna De Wever, die met ‘feiten’ schermt: ‘Als we het tij nu niet keren, loopt Vlaanderen binnenkort onder water. Ook dat is een feit’. Het sleutelwoord hier is ‘binnenkort’. Je zal klimaatalarmisten zelden betrappen op een concrete horizon. Hoe ‘binnenkort’ vindt die Apocalyps precies plaats?)

Hoe betaalt u de rekeningen op het einde van de maand?

(Aan Marjolein Moreau van Extinction Rebellion, die zichzelf omschrijft als ‘voltijds activist‘. De 43-jarige Moreau heeft 15 jaar voor NGO’s gewerkt in het buitenland — niet echt een carrière die je toelaat om te rentenieren. Nu is ze een klimaathysterica die haar twee kinderen ‘survival’ wil leren voor de postapocalyptische toekomst. Krijgt dat soort mensen een werkloosheidsuitkering?)

Wat is er zo bijzonder aan normaal omgaan met Vlaams Belangers?

(Aan schrijfster Saskia De Coster, die zichzelf heel erg moedig vindt: ‘Als het Vlaams Belang me uitnodigt om een lezing te komen geven, zal ik daar als mezelf en een random deeltje van de Vlaamse identiteit en cultuur geen nee tegen zeggen. Ik wil zelfs op de foto gaan met aanwezigen‘. Wow, Saskia, wat ben jij een heldin! Jij behandelt een vijfde van Vlaanderen niet als kakkerlakken? Dat is een column waard!)

Hoe leuk zou De bende van Ahmad zijn om naar te kijken?

(Aan Wim Opbrouck, die De bende van Wim nu helemaal anders zou aanpakken: ‘Ik zou misschien liever De bende van Ahmad maken. Met Ahmad Yaar en Abdulazez Dukhan, de een afkomstig uit Afghanistan, de ander uit Syrië. Met als enige verschil dat we het deze keer op de elektrische fiets zullen moeten doen. We zijn tenslotte 2019‘. Hij zegt het in alle ernst, want amusement is geen criterium meer. De bende van Wim was charmant omdat drie oude zakken hun machomotors combineerden met goeie gesprekken bij een lekker streekbier. 13 jaar later moet het allemaal politiek-correct: met de elektrische fiets naar het theehuis en daar weifelen of er wel genoeg hoofddoeken te zien zijn in Bake Off Vlaanderen. Ook dat laatste is een échte bezorgdheid van Opbrouck, want de realiteit heeft de karikatuur allang ingehaald.)

Wat is er zo problematisch aan De Afspraak?

(Aan de anonieme politici uit de Vlaamse meerderheid die De Afspraak in De Morgen bestempelen als ‘een probleem‘. Natuurlijk is De Afspraak doorgaans een perfect voorspelbare hoogmis van politieke correctheid, maar dat is juist goed. Dankzij De Afspraak verraden al die opiniemakers zich telkens weer als linkse deugdmensen die over de meeste thema’s netjes hetzelfde denken. Zou er trouwens ooit één kijker zijn mening bijgesteld hebben na zo’n tafelgesprekje in De Afspraak?)

Op welke twee dagen van de week mogen we nog vlees eten?

(Aan kandidaat-covoorzitter van Groen Rina Rabau, die de mensen een inspanning ‘binnen limieten’ wil vragen: ‘We gaan anders moeten eten, want vleesproductie is vervuilend. Maar mensen moeten zich niet schuldig voelen als ze twee keer per week vlees eten’. Dat staat dan in een interview met als titel: ‘Het vingertje was terug in de campagne. Dat moet anders‘. Groene pastoors, ze zullen nooit veranderen.)

Wat bedoelt u precies met ‘de samenleving resetten’?

(Aan Europees Commissaris Frans Timmermans, die grote plannen heeft: ‘We moeten onze samenleving resetten‘. Proef het verschil tussen bijvoorbeeld ‘onze economie transformeren’ en ‘onze samenleving resetten’. Een reset is geen evolutie: het is het bord helemaal afvegen en opnieuw beginnen. Timmermans grossiert in dit soort gespierde grootspraak, maar de man bezet wel een reële machtspositie. Om de kriebels van te krijgen.)

Welke toekomst heeft CD&V als moslimpartij?

(Aan de christelijke opiniemaker Jan De Volder, die vindt dat CD&V voluit moet rijden voor andere godsdiensten: ‘Godsdienstvrijheid moet consistent verdedigd worden als essentieel onderdeel van de democratische rechtsstaat. Dat geldt evenzeer voor niet-christelijke religieuze symbolen en handelingen. Mijn Antwerpse ervaring leert me hoe CD&V hier vooral kansen laat liggen in de steden waar globalisering en migratie voor desecularisatie zorgen’. Versta: in de steden ligt een enorm electoraal potentieel bij moslims. De Volder geeft het voorbeeld van het onverdoofd slachten, dat CD&V volgens hem met hand en tand had moeten verdedigen. Misschien moet CD&V voor De Volder meteen ook maar vrouwenbesnijdenis goedpraten?)

Hoe is Ecuador naar de haaien gegaan?

(Aan iedereen die de onrust in Ecuador gemakshalve toeschrijft aan ‘besparingen opgelegd door het IMF’. De volledige voorgeschiedenis blijft vaak achterwege. Misschien omdat die voorgeschiedenis zo weinig verrassend is: een populistisch-socialistisch bewind dat goede banden onderhield met de dictatuur in Venezuela heeft het geld door ramen en deuren weggesmeten. Zonder hervormingen dreigt het land volledig te ontsporen. Maar veel journalisten casten liever het IMF als booswicht.)

Wat weet u over de intergenerationele trauma’s van blanke mensen?

(Aan schrijfster Sabrine Ingabire, die zich in Knack richt tot de blanke medemens: ‘Je draagt geen intergenerationele trauma’s mee. Je hebt geen trauma’s die in feite niet van jou zijn, maar van je voorouders. Een pijn die zich opstapelt en wordt doorgegeven, al dan niet genetisch’. Ingabire heeft blijkbaar nog nooit gehoord van pakweg collaboratie en repressie: een ‘intergenerationeel trauma’ dat veel Vlaamse ‘zwarten’ hebben doorgegeven aan hun kinderen. Kaakslag-columnisten zoals Ingabire zien alleen de kwetsuren van de eigen gemeenschap. Elke groep in onze samenleving kampt met eigen problemen, maar niet elke groep maakt van klagen een volledige dagtaak.)

Wat zegt de crisis van de federale regeringsvorming over dit land?

(Aan N-VA en PS, die het ‘te vroeg’ vinden om hun grootste kanonnen in het veld te sturen. Dat staat dan 134 dagen na de verkiezingen in de krant. Nu moet eerst de piste van paars-geel doodlopen, waarna de paars-groene piste verkend kan worden en alleen als die zou mislukken dan kan er misschien serieus gepraat worden tussen N-VA en PS. ‘Wat zegt dat over dit land?’ is met voorsprong een van de vaakst vergeten vragen.)

Hoe typisch Waals zijn Waalse scenaristen?

(Aan de Vlaamse regisseur Indra Siera, die de Waalse scenaristen typeert: ‘Vlaamse scenaristen houden al van bij de aanvang rekening met budgetkwesties. Zo zien ze erop toe dat minstens de helft van de scènes in de studio kan worden opgenomen, en dat op locatie grotendeels binnenshuis kan worden gefilmd. Niets zo duur als met een opnameploeg zitten wachten tot het ophoudt met regenen. Daar houden Waalse scenaristen veel minder rekening mee’. Maak hier uw eigen spilzieke-Walen-mop.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Alexandre Donnen

Vergeten vragen van de voorbije week (67)