De Franse televisiezender M6 kwam onlangs met een reportage over de opmars van de radicale islam in Frankrijk. En, de laksheid van de overheid om daar iets aan te doen. Dat islamisme – zoals het sinds een jaar of vijftig wordt genoemd – is een politieke richting van de islam die de sharia nastreeft en contact met de Franse samenleving wil mijden.

Salafisme

Het meest actief zijn de salafisten. In Nederland kennen we ze van bijvoorbeeld de Hofstadgroep en de moord op filmregisseur Theo van Gogh. Zij willen een wereld zoals die was ten tijde van de profeet Mohamed. In de M6-uitzending figureerden buschauffeurs die vrouwen geen hand willen geven. Of weigeren te rijden met reclame op hun bus als daar een vrouw in bikini op staat. En nog veel meer zaken die de Fransen meer dan enig ander volk tegen de haren in strijken…

‘Het probleem is dat deze ideologie zijn eigen wetten boven die van de Republiek stelt’, zei president Macron in een toespraak enkele maanden na de onthoofding van leraar Samuel Paty. Hij had zijn regering toen maatregelen laten nemen tegen de politieke islam. Denk bijvoorbeeld aan de sluiting van een aantal salafistische moskeeën, die werden gefinancierd vanuit het buitenland. Maar zoals we in deze aflevering van de serie ‘Verboden Gebied’ (Zone Interdite) konden zien, zijn sommige van die gebedshuizen gewoon weer open. Of zelfs nooit dicht geweest.

Veel ophef

Fransen kijken nauwelijks nog op van fanatieke moslims die de republikeinse waarden aan hun laars lappen. Maar deze reportage veroorzaakte toch veel ophef. Vooral door opnames in Roubaix, een provinciestad van honderdduizend inwoners, ingeklemd tussen Lille en de Belgische grens. Ooit een rijke textielstad, en zowel de geboorteplaats van Mehdi Nemmouche (de terrorist van het Joodse Museum in Brussel), als van de rijkste man van Frankrijk: Bernard Arnault. Die laatste is bestuursvoorzitter van multinational ‘Louis Vuitton Moët Hennessy’.

Tegenwoordig leeft meer dan de helft van de bewoners van Roubaix onder de armoedegrens. Schattingen van het percentage moslims onder de bevolking lopen uiteen van 40% tot veel meer. De echte cijfers mogen niet openbaar worden gemaakt, voor zover ze al bekend zijn…

Kijkje achter de schermen

De 25-jarige jurist Amine El Bahi hielp de televisiemakers aan een kijkje achter de schermen in Roubaix. Hij is er geboren en getogen. Zijn zuster vertrok in 2014 naar Syrië om zich bij ISIS aan te sluiten en zit nog altijd vast in Syrië. Frankrijk was in Europa verreweg de grootste toeleverancier van terroristen aan ISIS en Al Qaida.

Misschien alleen al daarom verwijt El Bahi de Franse overheid een te passieve houding jegens de radicale islam, die immers het jihadisme stimuleert. Toch zegt hij pal te staan voor het republikeinse gedachtengoed, dat volgens hem in Roubaix met voeten wordt getreden. Hij liet zich volgen met een verborgen camera om presentatrice Ophélie Meunier te laten zien hoeveel terrein salafisten in Roubaix hebben gewonnen.

In één van de hoofdstraten van het stadje waant men zich in een islamitisch land: er zijn boekhandels die behalve de Koran vooral boeken verkopen waarin opgeroepen wordt tot de jihad, er is een salafistische moskee, een hammam en er zijn maar liefst zes halal slagerijen. Niets herinnert nog aan de westerse samenleving. Restaurant Le Familial, waar El Bahi met de verborgen camera naar binnen ging, blijkt een soort fastfood tent te zijn waar mannen en vrouwen apart zitten. Of liever gezegd: waar van de schaars aanwezige jonge vrouwen wordt verwacht dat ze gesluierd in een afgezonderde ruimte plaats nemen.

ISIS en de Taliban impliciet aanwezig

De meeste reacties van het publiek kwamen op een speelgoedwinkel in die hoofdstraat. Een vrouw in chador verkoopt daar poppen en teddyberen zonder ogen, neus en mond. Volgens haar omdat de islam het afbeelden van gelaatstrekken zou verbieden. In feite geldt dit alleen voor een middeleeuwse versie van de islam. Zoals beleden door ISIS en de Taliban, die ieder beeld of ander klassiek kunstwerk waar ze de hand op konden leggen meteen opbliezen of aan stukken hakten…

Overigens waren niet alle Fransen geschokt door dit speelgoed. De in de voorrondes ternauwernood gesneuvelde presidentskandidate van de Groenen, Sandrine Rousseau – altijd goed voor een zot commentaar, zag het probleem niet: ‘Dan kunnen de kindertjes er toch zelf een gezicht op tekenen? Best een goed idee!’ Deze Rousseau is vicepresident van de Universiteit van Lille…

In februari 2020 luidde minister van Onderwijs Jean-Michel Blanquer al de noodklok over de islamisering van Roubaix. Hij sloot er toen een aantal salafistische scholen.

Verontwaardiging?

Tot grote verontwaardiging destijds van burgemeester Guillaume Delbar – nu eens niet van links maar een opportunist van centrumrechtse signatuur. Afgelopen december werd Delbar nog veroordeeld tot een halfjaar voorwaardelijk wegens ‘oplichterij in gezamenlijk verband’ en het uitdelen van mistige subsidies aan een islamistische organisatie.

Desondanks is hij nog steeds in functie. Delbar is het prototype van een bepaald soort Franse politicus – vaak gekozen burgemeesters, dat leeft bij het cliëntelisme. Ook nu is hij weer dodelijk verontwaardigd, over de aflevering van Zone Interdite…

In de Assemblée moest minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin opdraven om vragen te beantwoorden over de uitzending. Om alvast een daad te stellen heeft hij vrijwel meteen bovengenoemd restaurant Le Familial via de prefectuur laten sluiten. Officieel vanwege het ‘niet respecteren van hygiënische regels en onduidelijkheid over de herkomst van aangeboden voedsel’.

Het niet naleven van de republikeinse beginselen van gelijkheid tussen man en vrouw is misschien op zich geen officiële grond een horecagelegenheid te sluiten…

Volgens links niets aan de hand

Naar aanleiding van de uitzending barstten de Hoekse en Kabeljauwse twisten tussen links en rechts over de islam weer eens in volle hevigheid los. Volgens links is er helemaal niets aan de hand en zijn alle Fransen behalve zijzelf islamofoob. Rechts ziet wel een groot probleem, misschien kun je zeggen: hoe rechtser, hoe groter het probleem…

Dat bleek vorige week in het tweede televisiedebat tussen de extreemlinkse en extreemrechtse presidentskandidaten Jean-Luc Mélenchon en Eric Zemmour, waar de uitzending ter sprake werd gebracht. Uiteraard door laatstgenoemde. Het lijkt erop dat Zemmour wel een puntje had toen hij tegen de eeuwige en allengs meer verbitterde presidentskandidaat Mélenchon zei: ‘Het Franse volk bent u kwijt en nu zoekt u een nieuw electoraat in de moslims. Daarvoor bent u bereid iedere vorm van verraad te plegen…’

Met de dood bedreigd

Eric Zemmour – van huis uit columnist – schreef zelfs een stukje over de uitzending met als titel: ‘Afghanistan op twee uur van Parijs’. Hij blinkt daarin bepaald niet uit in nuance, maar heeft in tenminste één opzicht gelijk: programmamaakster Ophélie Meunier en jurist Amine El Bahi ontvingen na de uitzending honderden doodsbedreigingen, en met name laatstgenoemde werd meermaals onthoofding in het vooruitzicht gesteld…

Politie en justitie namen de bedreigingen zo serieus dat beiden onder permanente bewaking zijn geplaatst. Hetgeen de welbespraakte jurist er overigens niet van weerhield om van de ene op de andere dag een bekend gezicht op de televisie te worden. Bijna iedere avond schuift hij wel aan bij een praat- of actualiteitenprogramma.

Amine El Bahi

Opmars van radicale islam in Frankrijk maar lakse overheid houdt ogen dicht