Heisa in Nederland. De uitwijzing van een 11-jarig Armeens jongetje beroert de gemoederen. Een gevolg van het ‘rechtse’ beleid van het Kabinet Schoof? De schuld van Geert Wilders? Niet helemaal. Eerder een verhaal over emo versus consequent beleid, net zoals België in 2019 al eens meemaakte toen de 8-jarige Armeense Anna maria Khmoyan werd uitgewezen.

‘Armeense asielzoekers proberen hun uitzetting relatief vaak te voorkomen. Zij zijn hierin vasthoudender dan andere asielzoekers die worden afgewezen. Armenen geven bijvoorbeeld bij hun asielaanvraag vaker verkeerde namen op.’

Dat zeggen wij niet, dat zegt de Nederlandse, doorgaans uiterst politiek correcte staatsomroep, de NOS. In 2010 werd al in het jaarverslag van het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen opgemerkt dat Armenen oververtegenwoordigd waren onder asielzoekers. Met als voornaamste oorzaak dat ze gewoon met hun paspoort naar Brussel konden vliegen. En dan asiel aanvroegen. ‘Het groot aantal ongegronde Armeense asielaanvragen zette de asielprocedure extra onder druk.’

Mikaël

In een zaak waar nu herrie over is, speelt de in Nederland geboren 11-jarige Mikael de hoofdrol. De Raad van State besloot onlangs dat hij en zijn moeder weg moeten. Er is welgeteld 14 jaar over deze asielaanvraag geprocedeerd, zelfs voor Armenen een record. Hoe kan dat, vraagt u, als Mikael pas 11 is? Moeder Gohar Matosyan (56) kwam in 2010 naar Nederland en vroeg asiel aan. Ze baarde drie jaar later zoon Mikael.

Bekende Nederlanders, opiniemakers, goedmenende burgers, ze hebben zich mee in de strijd geworpen. Er worden marsen gehouden en petities verspreid. De opstellers eisen dat ‘Minister Faber Mikael en zijn moeder een verblijfsvergunning toekent ‘zodat beiden na 11 jaar strijd en onzekerheid eindelijk rust krijgen’. Verderop staat dat ‘Mikael en zijn moeder 11 jaar op een uitspraak hebben moeten wachten’.

Dat het zo lang duurde, ligt vooral aan moeder Gohar, die op alle mogelijke manieren obstructie pleegde. Ze begon al met het opgeven van een valse naam, bleek papieren kwijt te zijn, weigerde te vertrekken na de eerste afgewezen asielaanvraag. Vervolgens raakte ze ook zwanger, en telkens ging ze in beroep. Bijgestaan door gretige mensenrechtenadvocaten met als specialiteit het rekken van asielprocedures. Onder het motto: van uitstel komt vaak afstel.

Eindeloos aanslepen

Dit is precies waar de schoen wringt, zowel in Nederland als in België: asielprocedures die eindeloos kunnen aanslepen. Je helpt kinderen pas echt door dat onmogelijk te maken. Ook minister Faber vond dat de moeder enige verantwoordelijkheid trof: ‘zij had al heel snel gehoord dat ze geen recht op verblijf had en kreeg vervolgens een kind.’

Moeder Gohar zei zelf: ‘Ze denken dat ik Mikael baarde om een verblijfsvergunning, maar dat is helemaal niet zo. Hij kwam onverwacht. Ik was 44 jaar en hij was een geschenk van God. Wat gebeurd is, is gebeurd…’ Over wie of waar de vader is, wordt in de media gezwegen.

De actievoerders bedoelen het allemaal goed, en de 11-jarige Mikael is inderdaad een aandoenlijk teddybeertje. Je hart breekt haast bij het idee dat dit innemende en op een paspoort na Nederlandse joch weg moet.

Links Nederland moet knarsetandend toegeven dat Geert Wilders hier geen blaam treft: het afschaffen van het kinderpardon komt van het vorige kabinet. Bovendien zijn er honderden vergelijkbare gevallen, en asielrechtadvocaten staan al in de startblokken om los te gaan, mocht PVV minister Faber van Asiel en Migratie een precedent scheppen.

Geheime locatie

Mikael en zijn moeder zijn inmiddels uit het asielzoekerscentrum verdwenen en ondergebracht op een ‘geheime locatie’. Officieel moeten ze voor eind augustus vertrekken. De ‘familiewoordvoerder’ heeft laten weten dat juristen de zaak bestuderen en dat mogelijk beroep wordt aangetekend bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens.

Anna maria Khmoyan

Uitwijzing 11-jarige asielzoeker: eerste humanitaire test voor rechtse regering-Schoof