Wekelijks lezen de pennenvriendjes zoveel mogelijk wat de pers ons voorschotelt. Om er vervolgens over te corresponderen. Het is een onwaardig bestaan.

Beste Klimaatmol,

Hoera, er is een nieuw fenomeen: de klimaatoma’s. Dat zijn oma’s die naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens trokken omdat hun land ’te weinig doet voor het klimaat.’

Kijk eens aan, na de klimaatjongeren, dus nu ook hun grootouders. ‘Oma’s aan de klimaattop’, om het met K3 te zeggen. Wat komt er nog aan? De klimaatboomers? De klimaatkleuters? De klimaatquarterlifecrisislijders? Blijkbaar heeft het klimaat een sterk marketingplan dat focust op serieel demografisch gesegmenteerde targeting.

De media brachten het nieuws uiteraard met nauwelijks verholen geestdrift, zonder iets wat ook maar in de verte zou kunnen lijken op een kritische noot. Zelfs geen klein, lief kritisch pistachenootje. Terwijl er toch wel iets te zeggen valt over de zoveelste tussenkomst van justitiële instanties in politieke materie. Blijkbaar heeft het klimaat meer last van de scheiding der machten dan van CO2.

PS: Ik weet dat het Zilverfonds leeg is, maar ik had toch niet verwacht dat ze meteen het Christelijk ziekenfonds gingen inzetten om euthanasie te promoten.

Hey brave new Stef,

Ja, dat is me wat met die Christelijke Mutualiteiten. Die hebben een oplossing voor de vergrijzingskosten. De gero-cide. Ja, je leest het goed, volgens CM voorzitter Luc Van Gorp is het heel simpel: we moeten een radicale mentaliteitswijziging realiseren ten overstaan van het ‘de pijp uit gaan’.

De man becijferde voor ons dat we binnen 25 jaar maar liefst 1,2 miljoen tachtigjarigen zullen hebben en dat vindt hij een beetje ‘des Guten zu viel’ – om me even in een passend idioom uit te drukken.

Zo kennen we de ziekenfondsen natuurlijk, tachtig jaar gezapig de premie innen maar als de terugbetalingsaanvragen in de bus beginnen vallen, op aimabele wijze de gifbeker aanbieden. Zo zie je maar dat op de bodem van het Zilverfonds een thiobarbital-spuit blijkt te liggen.

Volgens Luc Van Gorp moeten we verschuiven van een ‘lineair denken’ over de dood naar een ‘circulair denken’. Ik kan me – tenzij je in reïncarnatie gelooft – niet zo meteen iets voorstellen bij ‘circulair’ denken over de dood of het moet de horror van Solyent Green zijn, waar oudjes tot voedzame soldatenkoek herwerkt worden. Een dystopie die zich trouwens in 2022 situeert, dus zo ver zaten ze er niet naast.

Of moeten we een voorbeeld nemen aan de Romeinen die in tijden van schaarste hun ouderen in de Tiber flikkerden of aan de Noord-Japanners die elkeen die de gezegende leeftijd van 70 bereikte de berg Nara ophesen om daar flink en onbewogen van ontbering te creperen zoals getoond in de Ballade van Naryama?

‘Jamaar meneer Vanmol, we hebben het hier over zelfbeschikking, de patiënt kiest zelf wanneer zijn leven ‘voltooid’ is.’ Jazeker, maar hoelang zou dát duren? Hoe snel zou een of andere expert komen zeggen ‘dat je het doet voor een ander’?

Hoe lang voor de CM speciale ‘kampen’ voor onze hoogbejaarden organiseert? Bungeejumpen zonder elastiek, zwemmen met murenen, een cruise door Houthi-wateren of gewoon, dichter bij huis, een seniorenprideparade door Molenbeek. Alles heeft een eind, behalve een worstje. Als hansworst vind ik dat een bemoedigende gedachte.

Goede kijkbuisvriend Vanmol,

Wij beseffen het te weinig maar Vlaanderen is gezegend met de beste tv-zenders ter wereld. Ok, er zijn die vuile neoliberale kapitalisten van VTM en Play4 die voor een format hun dochters nog zouden verkopen aan Bart De Pauw als het maar kijkcijfers opleverde.

Maar daartegenover staan de zenders van de openbare omroep! Want de VRT brengt telkens weer unieke programma’s die je echt waar nooit of nooit op een commerciële zender zou zien. Zoals een dagelijkse soap, een datingprogramma op restaurant, een datingprogramma met senioren of een datingprogramma met een Junior (Planckaert).

Daarnaast ligt de meerwaarde van VRT in een eindeloze stroom aan miserie-formats: ongeneeslijk zieken, euthanasie, downsyndroom, misbruik in de kerk, misbruik in het huwelijk, misbruik tussen broer en zus, misbruik op de filmset, jeuk op een plekje waar je moeilijk aan kan om te krabben, grote gezinnen… Iedereen met een béétje miserie krijgt zijn reality-docu.

Maar dé grootste troef van VRT is het ‘onderweg met een BV’-format. Met varianten als BV’s in een huis, BV’s in een huis in Zuid-Afrika, BV’s in een moestuin of BV’s in een bus… En binnenkort: BV’s in een bos. Geniaal. In ‘Door de bomen’ gaan Bekende Vlamingen in hun eentje drie dagen doorbrengen in een boshut in een bos. (Een boshut in Brussel-Noord zou belachelijk zijn.) En dat zonder smartphone, zonder partner, zonder kinderen en zonder scenario. Gewoon: helemaal alleen in totale eenzaamheid. Met alleen maar bomen om zich heen. En een cameraman, natuurlijk, dat wel. En een geluidsman ook. Anders hoorden we niet veel. En een regie- of productieassistent. Maar verder dus echt: alleen op de wereld. O, ja, sorry, die van de catering voor de ploeg is er ook drie keer per dag uiteraard. Maar verder: écht, écht, écht, alléén. Authentieker wordt het niet!

En al die programma’s zijn een zoektocht van de BV naar zichzelf. Weet je wat ik denk, Erwin? Als daar al jaren in zoveel programma’s zo hard naar gezocht moet worden, is er misschien helemaal niks te vinden.

Tot de tanden ontwapenende vriend Stef

Met de regelmaat van de klok lanceert onze bedrukte pers een totaal van de realiteit losgerukte opinie. Iets wat kant noch wal raakt, maar wel lekker doorklikt. Doorgaans neemt Joel De Ceulaer deze homerische taak op zich, maar ook Dave, ‘ik-rij-liever-een-blokje-om-dan-rechts-af-te-slaan’, Sinardet is niet te beroerd om de handen vuil te maken.

Volgens Sinardet is de terugkeer van Conner Rousseau niet alleen goed voor de partij, maar tevens voor gansch het land. Dat kan kloppen, want ook voor Vooruit-voorzitter en mede-mateke Melissa De Praetere is Zijn Wederkeer goed voor de partij, de mensen en het land. We kunnen daar ook gerust nog de panda, de baan der hemellichamen en het Groot Barrièrerif aan toevoegen.

Voor wie niet goed heeft opgelet: het stond in de sterren geschreven dat supersos Rousseau voor het einde dezer week zijn herintrede in de politiek zou realiseren. Want Joel De Ceulaer had er op X een filet pur op verwed dat dit nooit ging gebeuren, en dan is de waarschijnlijkheid dat het wel gebeurt zo goed als 100%.

En zo geschiedde. Conner Rousseau had zijn tijd in de woestijn aangegrepen om enkele dingen recht te zetten, waaronder zijn neus. De bedrukte pers was euforisch. Ze hadden het zelfs over ‘de ex-voorzitter die meteen spontaan een stap terugzette’. Ze hebben in Stockholm geen syndromen genoeg om onze afgedreigde pers ervan te voorzien. Dat Rousseau met lange tanden het veld ruimde, en pas na heel wat juridische kuiperijen, waaronder juridische dreigementen tegen diezelfde pers, dat is blijkbaar reeds in de nevelen der mediamemorie verdwenen.

Maar de hoofdvogel qua ‘van de pot gerukt’, werd deze week toch uit het zwerk gemikt door ene Arthur Hendrikx, die ‘iets heel ernstig meende’. Hij stelde dat vrouwen gemiddeld intelligenter zijn dan mannen en daarom het alleenrecht op stemrecht zouden mogen genieten. ‘Onderzoek wijst dit keer op keer aan’ poneert Hendrikx, daarmee tegen het wetenschappelijke feit ingaand dat mannen gemiddeld 5 punten hoger scoren dan vrouwen.

‘Vrouwen zouden nooit een oorlog starten’, schrijft hij ook. Hij kent duidelijk de vrouwen uit mijn familie niet. Dat hij beweert dat een vrouw nooit Gaza zou bombarderen, bewijst dan weer dat hij Golda Meir niet kent, en ook de rest van de geschiedenis niet. Egyptische koninginnen, Chinese vrouwelijke generaals, de zus van Alexander de Grote, de Keltische Boudicca, de Amerikaanse Hillary Clinton toen ze buitenlandminister was, of hier ten onzent, de ‘sacoche des doods’ Margaret Thatcher, elk van hen toonde weinig schroom om de wapens op te nemen.

De onzin in dat opiniestuk groeit regel na regel op zulke wijze aan dat ik Arthur Hendrikx van valsspelerij verdenk door eigenhandig het mannelijk gemiddelde naar beneden te halen. Let maar op Stef, die schopt het nog tot senior writer!

Arthur Hendrikx

De pennenvriendjes zijn lezensmoe: ‘Ons lezen is voltooid’