Afgelopen vrijdag was een ongemakkelijke dag voor de Britse politiek. In een tussenverkiezing in de stad Rochdale werd door een ongelukkige samenloop van omstandigheden de extremist George Galloway in het Lagerhuis gekozen. Op één enkel programmapunt: Gaza.

De 69-jarige politicus zat al viermaal eerder in het parlement, aanvankelijk voor Labour. Daar werd hij in 2003 uitgeschopt omdat hij Tony Blair doorlopend schoffeerde en Britse soldaten in Irak had opgeroepen te deserteren. Hij zou zelfs Arabische troepen hebben aangemoedigd de Britten aan te vallen.

Galloway was destijds een vurig tegenstander van sancties tegen Irak en een graag geziene gast van Saddam Hoessein en diens psychopathische zoon Uday. Hij bewondert openlijk tirannen als Vladimir Poetin en Bashar al-Assad van Syrië. Tenslotte staat Galloway op zeer goede voet met Ismail Haniyeh, de bendeleider van Hamas.

Israël en de islam

Het eerste Kamerlid voor zijn eigen Workers Party of Britain is boven alles bezeten van Israël en Gaza. Deze tussenverkiezing noemde hij een ‘referendum voor Gaza’. Het eerste dat hij deed, was Rochdale tot ‘Israëlvrije’ zone verklaren. Wat hij ook al had gedaan toen hij in 2012 voor Bradford West werd gekozen.

Rochdale en Bradford hebben, behalve schrijnende armoede en zo’n 30 procent moslims, nog iets gemeen: ze behoren tot de steden in Midden-Engeland waar ‘grooming gangs’ actief waren. Deze bendes van Aziatische moslims misbruikten zeer gewelddadig minderjarige autochtone meisjes. Jarenlang en ongestoord. Omdat zowel lokale Labour-politici als de politie bang waren als islamofoob te worden gezien.

Rochdale was een safe seat voor Labour, tot de partij er te laat achter kwam dat hun nieuwe kandidaat, Azhar Ali uit Bangladesh, antisemitische uitspraken had gedaan en bizarre dingen zei over Israël. Zoals: de Joodse staat ‘heeft 7 oktober uitgelokt als excuus om Gaza aan te vallen’. Hij werd geschrapt als kandidaat maar kon niet meer van de kieslijst af. Ali bleef steken op acht procent, tegen bijna 40 procent voor Galloway.

‘Dit is voor Gaza’

Vriend en vijand zijn het erover eens dat de half Ierse, half Schotse George Galloway een zeer behendig politicus is, met een zeker charisma. Hij is in ieder geval meester in het paaien van de moslimkiezer, terwijl de trotskistische ideologie van zijn eigen partij ook extreemlinkse autochtone kiezers trekt. In Rochdale gebruikte hij zelfs verschillende verkiezingspamfletten: eentje met lokale en sociale programmapunten voor die autochtone kiezer, en eentje uitsluitend anti-Israël voor de moslimkiezer, compleet met Palestijnse vlag.

Later dit jaar zullen algemene verkiezingen plaatsvinden. De conservatieven danken het aan zichzelf dat ze sinds de Tweede Wereldoorlog nog nooit zo laag hebben gestaan in de peilingen, terwijl Labour het juist bijzonder goed doet. Nu bestaat er kans dat Galloway de kaarten opnieuw dooreen zal schudden.

Na zijn beëdiging sprak het nieuwe parlementslid zoals gebruikelijk de pers toe. Zijn eerste woorden waren voor de Labourleider: ‘Keir Starmer, dit is voor Gaza…’

Hij kondigde aan voor de algemene verkiezingen met kandidaten te komen in andere kiesdistricten, vooral die met een Labour-meerderheid: ‘óf om te winnen, óf om Keir Starmer van winst af te houden’.

Opportunisme?

In districten met een substantiële moslimpopulatie zou hij dit waar kunnen maken. Galloway beloofde met name herverkiezing te zullen saboteren van de nummer twee van Labour: Angela Rayner. Hij lijkt op wraak uit. Niet alleen omdat hij zelf de partij werd uitgegooid, maar vooral omdat Labour in zijn ogen te slap is jegens Israël. Zou het ook een rol spelen dat Keir Starmer schoonfamilie heeft in Israël?

Galloway haat Israël zo intens, dat hij meteen demonstratief een ruimte verlaat als er ook maar één Israëli aanwezig is

Galloway haat Israël zo intens, dat hij meteen demonstratief een ruimte verlaat als er ook maar één Israëli aanwezig is. Het is onduidelijk waar die haat vandaan komt. Misschien is het opportunisme: moslimstemmen hebben hem al minstens tweemaal een zetel in het parlement bezorgd. Of komt het door zijn tweede huwelijk: met een Palestijnse? Hij zit inmiddels in zijn vierde, met een 30 jaar jongere Indonesische vrouw uit Amsterdam, met nagels gelakt in de kleuren van de Palestijnse vlag.

Labour kondigde meteen aan met een sterke kandidaat te komen in Rochdale voor de aanstaande verkiezingen. Galloway’s Kamerlidmaatschap zou dus van korte duur kunnen zijn. Maar onderschat hem niet. Zijn onvoorspelbaarheid blijkt onder meer uit zijn verkiezingsleus: ‘Make Rochdale great again’. Iedereen weet waar dat vandaan komt.

Het valt moeilijk te rijmen met zijn sektarische en islamistische agenda. Hij voerde campagne bij alle achttien moskeeën in Rochdale, om een beroep te doen op het geweten van de moskeegangers. Hoe konden ze op de dag des oordeels hun schepper in de ogen zien zonder zich tegen het laffe standpunt over Gaza van Starmer en Labour te keren?

Democratie dichter bij de afgrond

Veel Britten kennen Galloway overigens van zijn optreden in het populaire tv-programma Celebrity Big Brother in 2006. Als MP voor de Londense wijk Bethnal Green deed hij onbekommerd een dansje in een rode catsuit van drie maten te klein. En kroop hij miauwend over de vloer, denkbeeldige melk oplikkend uit de hand van een vrouwelijke deelneemster.

Nog geen week voordat Galloway werd gekozen was er stennis in het Lagerhuis, vanwege een Schotse motie over een wapenstilstand in Gaza. Tegenstanders voelden zich niet vrij om te stemmen, omdat zij uit islamistische hoek met de dood werden bedreigd. Twee parlementariërs waren al vermoord door islamisten en een ander stopte ermee omdat hij te vaak met de dood werd bedreigd. Allemaal vanwege Gaza. Laten we hopen dat de terugkeer van Galloway in het parlement de Britse democratie niet nog dichter bij de afgrond brengt.

Azhar Ali

George Galloway: lid van het Lagerhuis voor Gaza