Onlangs had mijn vader op televisie het nieuws van de NPO opstaan, de Nederlandse Publieke Omroep. Eerst ging het over bodyshaming en vervolgens over climate change en dat Amerikaanse filmsterren zich daar toch wel zorgen over maakten. Concepten uitgedacht door progressieve activisten aan Anglosfeer-universiteiten worden hier in Nederland één op één naar het nieuws op prime time gekopieerd.

Van walging naar inzicht

Uit de walging die het kijken van de NPO opleverde ontstond een nieuwe, heldere gedachte. Het is zoals Wagner stelde in Siegfried: soms kan uit smaad en schande iets groots en zuivers geboren worden. Die gedachte zal ik nu toelichten: het heeft te maken met het verlaten van West-Europa. Zij die begiftigd zijn met vooruitzicht, zien dat hier veel voor te zeggen is.

De rol van politiek en globaliserend kapitaal

Cancel culture graaft steeds diepere inhammen in het sociale weefsel van de samenleving. De sociale uitsluiting van vrijdenkers en sabotage van traditionele waarden hangen samen met economie en politiek. Niet alleen in West-Europa maar ook in de Verenigde Staten (VS) en Canada. Biden en Trudeau onderhouden nauwe banden met globale corporaties. Deze bedrijven zijn zó groot dat ze min of meer monopolieposities bezitten. Hun enige tegenkracht is de politiek zelf, verenigde staatsburgers die zich in een politieke zin uitspreken over de rol van het kapitaal.

De genoemde elite ziet liever dat de Europees-georiënteerde Leitkultur wordt opgebroken in een conglomeraat van minderheden. Die minderheden kunnen alleen in tijdelijke allianties samenwerken. Hierdoor belandt het organiserende vermogen binnen de samenleving definitief bij het bedrijfsleven en dan vooral bij de grootste spelers. Er is dan geen overkoepelend ideaal van natie of politiek bezield burgerschap dat werkelijke tegendruk kan geven aan deze globalisten.

Opgeven van vrijheden

Kijk naar Barroso – eerst voorzitter van de Europese Unie (EU), daarna overgestapt naar Goldman Sachs – maar ook naar Geert Wilders: die werd in de rechtbank vervolgd. Toen die veroordeling er kwam, waren daarna de kleinere spelers aan de beurt. In België Jeff Hoeyberghs, in Nederland nu Willem Engel. ‘We are free and fearless and will never be silenced’, zei Wilders destijds over zijn proces.

Welnee, het opgeven van onze vrijheden gaat stap voor stap en het volk is daartoe bereid omdat het hedonistische waarden aanhangt. Om de rust en vrede te bewaren geven we publieke en politieke vrijheden op want we denken dat we nog in het privédomein kunnen blijven genieten. Deze waarheid had Wilders kunnen lezen in ‘Brave New World (1932)’ nog vóórdat hij de politiek in ging.

Er komt een balkanisering op gang in de hooggeprezen Westerse democratie. Een polarisering en verkaveling van het landschap in onverzoenbare groepen: diepe breuklijnen die bestuurders slechts kunnen bedekken met ‘brood en spelen’. Een cultuur die draait om spektakel en vermaak. David Engels schreef hierover het boek ‘Auf dem Weg ins Imperium (2014)’, waarin hij deze wankele situatie vergeleek met het wankelende Romeinse Rijk.

Enjoy the decline?

Wat ontstaat is een levenshouding die ene ‘Captain Capitalism’ ooit omschreef als ‘enjoy the decline’. Lachen om de domheid van anderen en inspelen op de tekortkomingen van het systeem. Gebruik maken van de overtollige staatsuitgaven en van de seksuele uitspattingen die mogelijk zijn door de opeenhoping van ontwortelde jonge vrouwen in anonieme grote steden. Cynisme en trolling. Met als voorbeeld brieven en Twitter-accounts op naam van niet-bestaande verenigingen, die worden gebruikt om lokale politici over te halen tot lachwekkende moties als ‘verplichte discoballen in ieder overheidsgebouw’.

Toch is dit geen benadering die geesten aanspreekt die er op uit zijn om iets met eeuwigheidswaarde op te bouwen. Maar echt iets opbouwen op eigen leest kan ook niet meer in West-Europa. Daarvoor is alles juridisch-bureaucratisch dichtgetimmerd en omgeven met sociale fijngevoeligheden. Niet dat Oost-Europa geen onvolkomenheden kent, maar wel zal het daar beter voor je kinderen en kleinkinderen zijn. We moeten vooruitdenkend zijn en hiervoor kijken naar Menno Simons.

Menno en de Mennonieten

Mennonieten zijn genoemd naar Menno Simons, een Friese priester uit Witmarsum die in 1536 de wereld in trok om zijn eigen beweging te stichten. Vandaag wonen er 1775 mensen in Witmarsum. Wereldwijd zijn er meer dan twee miljoen mennonieten. Friezen en Zeeuwen – volkeren die eeuwen geleden de Gouden Eeuw inluidden – sterven vandaag langzaam uit. Maar mennonieten leven voort. Want Menno was gezegend met vooruitzicht.

Verlaat voortijdig een zinkend schip

Je moet dit hele landschap bekijken als een real time strategy game. Vergelijk de strijdende partijen, hun middelen en tactische posities. Dan zie je een duidelijk postmodern-progressieve vooringenomenheid in de nieuwszenders en kranten. Je ziet dat de aankomende lichting jonge journalisten is ingeprent met een sociaal-liberaal wereldbeeld. Zij beheersen samen de zendtijd en subsidiestromen. Een handjevol ‘relicten’ moet tegen hen het fort bewaken. Mensen die uit een andere tijd zijn overgebleven als Derk Jan Eppink, Leon de Winter en Theo Hiddema.

Er was een zeker momentum voor een helder ontwaken van het volk. Dat aangezwengeld door Brexit, de nationalistische Turkse manifestaties, de vluchtelingencrisis, het Oekraïne-referendum, het TTIP-verdrag en de oprichting van Baudets ‘Forum voor Democratie’. Maar ondanks de convergentie van deze momenten bleef een omslag uit.

Brave New World zal dus de toekomst zijn. Het is zodoende tijd voor een strategisch terugtrekken naar Oost-Europa. Om daar stukken land te kopen en een eigen levenswijze in te richten, zonder die voortdurende doorsijpelende sociale infiltraties om je heen. Er zijn vele voorbeelden mogelijk maar het punt is duidelijk: er is geen ontsnappen mogelijk tenzij je jezelf fysiek verplaatst naar een land waar het niemand wat kan schelen.

Barroso

De vloek van vooruitzicht