Sport is per definitie het opzoeken van grenzen. En soms zijn dat de grenzen van het fatsoen.

De play-offs in het vaderlandse voetbal zijn begonnen. In de zogenaamde Champion’s play-offs, de strijd voor de eerste plaats, heeft Genk op twee speeldagen tijd zijn koppositie verspeeld aan Antwerp. Antwerp was ook de opponent uit de meest recente match. Die wedstrijd verliep niet zonder slag of stoot. En ook daarna toonde de voetbalsport zich van zijn lelijkste kant. Op sociale media schold een fan Antwerp-aanvoerder Toby Alderweireld uit en dreigde ermee diens dochter te ontvoeren. Daarmee werd niet enkel de grens van het fatsoen, maar ook die van de legaliteit overschreden. In naam van de sport. Intriest. Gelukkig gaat het lang niet altijd over de grenzen van het fatsoen. Vooralsnog worden in sport voornamelijk de grenzen van het kunnen afgetast. Hoe ver kan iemand gaan?

Odyssee door Italië

Afgelopen zaterdag begon een peloton wielrenners aan een odyssee die hen door een groot deel van Italië zal brengen. Vanuit het centrum rijdt de Giro d’Italia naar wat zuidelijkere streken. Vandaar gaat het in enkele etappes helemaal naar het noorden, waar de Alpen bedwongen moeten worden. De grenzen worden ook daar opgezocht, ja, zelfs overschreden met een uitstapje naar Zwitserland. Geholpen door de luchtvaart is er dan nog een slotrit in Rome.

Die odyssee ziet er niet voor alle renners hetzelfde uit. Voor de ene betekent het eindeloze kilometers aan de kop van het peloton sleuren. De andere is bij de pinken wanneer er sprints te winnen zijn. En sommigen zijn begonnen aan de jacht op het hoogst haalbare in de Giro: de roze trui. Evenepoel zocht zijn grenzen al op in de openingstijdrit. Hij haalde verwoestend uit, zette zijn jachtconcurrenten op een voor hen onaangename achterstand en ontving zijn allereerste Maglia Rosa. Eén of enkele dagen in die trui is weliswaar fijn, maar enkel wie drie weken lang zijn grenzen opzoekt en na de slotrit in Rome de roze trui mag dragen, krijgt de bloemen, lauwerkransen en eeuwige roem. Het laatste is er dus nog niet over gezegd…

Een odyssee voor voetlicht

Af en toe onderneemt iemand anders ook een odyssee, een bijzonder lange tocht die de grenzen opzoekt. Niet in het roze, zoals Remco Evenepoel in de Giro d’Italia, en ook niet voor eeuwige roem, bloemen en lauwerkransen. Wel om iets voor het voetlicht te brengen, want met een uitzonderlijke prestatie wordt aandacht gewonnen.

Bart De Clerck, communicatiespecialist en een man met een droom, is zo iemand. Hij vertrekt op 27 mei op pelgrimage naar Santiago de Compostela. Een wekenlange odyssee van om en bij de 2.500 kilometer te voet. Grenzen verleggen om aandacht te creëren voor het onderzoek naar darmkanker. En geld. Een financieel steuntje kan via deze website. Als u zelf warm te maken bent voor grensverleggende prestaties, kan u de eerste etappe met hem meewandelen. Op 27 mei om 10u vanaf de Sint-Jacobskerk in hartje Antwerpen tot Lier. Daarna gaat Bart alleen verder. De grenzen opzoeken en zelfs overschrijden.

Bart De Clerck

Grenzen zoeken én overschrijden