Zo fier als een gieter staan schepenen Bart De Nijn en Koen Anciaux op de foto in Gazet van Antwerpen te poseren met nog wat PR-figuren van de Artexis Group, de internationale onderneming die de concessie van stad Mechelen gebruikt om de Nekkerhal voor bepaalde tijd in beheer te nemen. Dit naar aanleiding van de naamsverandering van de expositiehal naar – niet gezeverd – Nekkerhal Brussels North. Met wat verbloemende woorden voert Artexis ‘Mechelen’ als merknaam af. ‘De buitenlanders kennen Mechelen niet,’ luidt het. ‘Benadruk gewoon dat Mechelen de rand is van Brussel.’ En daar staan de Mechelaars dan, gedegradeerd tot wijkbewoners van… Brussel.

Omdat Vlaanderen echter nog steeds gepercipieerd wordt als een veel te navelstarend en omhooggevallen lap grond, besloten de beleidsmakers van Artexis Group hieraan iets te ondernemen. Een onderneming onderneemt nu eenmaal. Maar wij hebben ook het recht en de vrijheid om u te vertellen dat dit stinkt en dat de Mechelse beleidsmakers zich laten naaien door het spook van de Brusselse Olievlek.

Waarom die Brusselse Olievlek?

Het bedrijf Artexis Group dat Brussel al regelmatig op zijn wenken bedient met onder meer producten als artbrussels en Eurantica Brussels heeft als topman Brusselaar Eric Everard, die in 2012 werd betiteld tot kroonvazal van de Waalse ondernemers door niemand minder dan Elio Di Rupo zelf. De bestuursleden Benoît David, Gaëtan Clermont, CEO van CBRE, Serge Vilain, voorzitter van de Gewestelijke Investeringsmaatschappij voor Brussel, Eric Préat (die zich ‘Citizen of Belgium and the world’ noemt) en – zoals dat op het publiekelijke LinkedIn-profiel staat – ‘directrice financière’ Nathalie Scailquin steken hun Franstalige achtergrond en/of Brusselse sympathie alvast niet onder stoelen of banken. Overigens heeft Artexis nauwe connecties met Brussels Franstalig galerijhouder Albert Baronian, die niet liever wil dan zijn klanten naar zijn eigen stad – hoe kan het ook anders – Brussel te lokken.

Nog een fun-fact om het af te leren: Everard is zelf vader van de Union des Foires Internationales, die ook een poot in… Brussel heeft. Maar geen nood, hoor. De naamsverandering heeft zeker niks met een Brusselse belangenbehartiging te maken!

Het is ironisch, want ver tot in de eerste helft van de vorige eeuw hadden vele grote bedrijven hun namen in het Frans, omdat ze dachten dat hun afzetmarkt daardoor groter zou worden. Het kleine beetje aan Vlaams zelfbewustzijn maakte daaraan na WO II een einde, wat niet echt automatisch een einde maakte aan de Vlaamse bijdrage aan het bbp. Nu lijkt alles te worden herhaald.

Lokale jongereninitiatieven om de Nekkerhal te gebruiken worden genegeerd

De internationale gerichtheid van Artexis en de lakse concessievoorwaarden van stad Mechelen hebben verder nog een pervers kantje. Op de jongste publieke Algemene Vergadering van de jeugdraad werd een noodkreet geslaakt van jeugdbewegingen dat zij bij Artexis geen gehoor vonden om iets in de Nekkerhal te organiseren. Na verschillende mails geen reactie. Mechelse jeugdverenigingen bestaan voor Artexis kennelijk niet. Een alternatief is Perron M, maar door de aanstaande verbouwingswerken lijkt het plannen op kortetermijn van evenementen nogal moeilijk. Want ho maar dat jongeren iets organiseren, terwijl 50plus Event wel kan doorgaan…

Mechelen heeft wél internationale uitstraling!

Dat je als stad de Nekkerhal in concessie geeft aan een privaat bedrijf en dat je daarbij ‘handen af’ roept, houdt als argument al geen steek. Er gelden immers concessievoorwaarden die je als stad kan opleggen wanneer je iets voor een bepaalde tijd aan de private sector uit handen geeft. Als Jong N-VA respecteren we wel de vrije markt, maar van een overheid die een belangrijke ontmoetingsplek uit handen geeft, verwachten we wel dat zij voorwaarden oplegt zodat de situatie voorheen (in dit geval een ontmoetingsplek van lokale jongeren) alsnog kan blijven bestaan. Dit hoeft Artexis niet noodzakelijk te hinderen – als we immers eerlijk mogen zijn: de Nekkerhal is niet iedere dag volzet. Daarom eisen we van stad Mechelen dat zij voor de volgende concessieperiode lokale initiatieven zoals grote fuiven van jeugdbewegingen van antwoord dient en qua dienstverlening niet discrimineert. Lokale initiatieven moeten terug voorrang krijgen. Dat is de morele plicht die onze stad heeft ten aanzien van de Nekkerhal – in concessie of in publiek beheer.

Mechelen heeft zogezegd geen internationale uitstraling. Nochtans worden enkele kilometer verderop groenten geveild voor wereldwijde export, staat Mechelen gekend voor het Auto Tuning Salon en is er een wereldwijde culturele belangstelling voor onze historische binnenstad, die volledig zou moeten worden uitgespeeld op de markt. Maar kennelijk zijn merknamen verbonden aan Manneken Pis, het Atomium en de luchthaven van Charleroi (‘Brussels South’) veel belangrijker. Ook is de politiek-economische associatie met Brussel compleet: de eigenheid is weg door Mechelen onder te schikken aan de hoofdstad. Brussel wordt bovendien in de sterkste zoekresultaten gekoppeld aan onze profilering op zoekmachines zoals Google. Mechelen wordt op deze manier dus qua ondernemerschap gedoemd om opgeslokt te worden in de Franskiljonse olievlek die Brussel nog steeds is. Wat ons dus bijzonder hoog zit is het feit dat de stad meebetaalt aan de Olievlek door zwakke voorwaarden te koppelen aan de concessie. Die concessievoorwaarden zijn dus veel te vrijblijvend. In de concessievoorwaarden willen we dan ook dat Mechelen als merknaam wordt behouden en het Nederlands als hoofdtaal wordt gerespecteerd.

Gaan we de Lamot misschien ook in concessie geven en de congresruimtes laten omdopen tot Congress Rooms Brussels-North, nu we toch bezig zijn?

Henning Van Duffel is Voorzitter van Jong-N-VA Mechelen en Jan Bogaerts is Regiocoördinator van Jong N-VA

Bart De Nijn

Brussel naait Mechelen