What a week, huh… Captain, it’s Wednesday. Dat is de tekst van een heerlijke meme waarin kapitein Haddock blijkbaar op woensdag al het drukkende gevoel heeft een stevige week achter de rug te hebben? Kuifje, eeuwig zo flink als zijn rechtopstaande kuifharen, wijst de kapitein erop dat er nog een halve week te gaan is voor het weekend. Afgelopen week verslikte Kuifje zich echter.

Op woensdag 15 maart kon de Belgische sportliefhebber zich afvragen of hij halverwege de week Kapitein Haddockgewijs te diep in het glas had gekeken. Volleybalclub Roeselare versloeg favoriet Piacenza in de halve finale van de CEV Cup en boekte zo een historisch finaleticket. Om u een beeld te geven: de CEV Cup is het hoogste Europese trapje in het volleybal, de Champions League.

AA Gent in de Conference League

Diezelfde dag speelde voetbalploeg AA Gent een uitwedstrijd in Istanbul in de Conference League, het laagste Europese voetbaltrapje. De thuiswedstrijd was op een gelijkspel blijven steken en het beloofde geen gemakkelijke opdracht te worden. Geen ‘walk in the park’.

Blijkbaar wist Gent-speler Gift Emmanuel Orban dat niet. Hij snelwandelde door de Turkse defensie. Op 3 minuten en 24 seconden had de man tot drie keer toe een gift voor zijn team. Scoorde Loïs Openda een halve week eerder nog met de snelste hattrick in de Franse Ligue 1, zo knalde Orban zichzelf naar de top van alle UEFA clubcompetities. Nooit werd ergens een snellere hattrick opgetekend. Gevolg: Basaksehir Istanbul uitgeteld en Gent geplaatst voor de kwartfinale. What a week, huh? En toen moest donderdag nog komen.

Twee kwartfinaletickets

Op 16 maart speelde Anderlecht ook in de Conference League op Villareal. Ook die heenwedstrijd was in eigen huis een 1-1. Niet slecht tegen Villareal dat vorig jaar nog de halve finale van de Champions League speelde, maar weinig hoopgevend richting kwalificatie. Ook al omdat Anderlecht geen Gift Orban in de rangen heeft. Dus schitterde in deze match niet de spits, maar wel de keeper. Als een keeper kan schitteren, dan staat de ploeg zwaar onder druk. Heel Anderlecht plooide, behalve de laatste man. Bart Verbruggen hield zijn netten proper. Eén flitsje van Anderlecht was vervolgens genoeg om Villareal de wacht aan te zeggen. Anderlecht geplaatst voor de kwartfinale van de Conference League.

Een trapje hoger, in de Europa League, speelde ook Union. Tegen Union Berlijn was de heenwedstrijd wederom een gelijkspel, maar wel in Berlijn. De kansen van Union waren op papier dus beter dan die van de andere Belgisch ploegen. Nu ja, beter. We spreken hier over Union Saint-Gilles. Een ploegje dat zo bescheiden is dat ze voor hun Europese wedstrijden moeten uitwijken naar een nabijgelegen stadion. De thuiswedstrijd was, met andere woorden, niet thuis, maar bij de buren.

Sprookje zonder eind

Union blijft echter verder schrijven aan een sprookje zonder eind. Niet alleen maakt het sinds zijn promotie naar eerste klasse, voor het tweede jaar op rij, serieuze kans om landskampioen te worden, maar ook Europees blijft het verbazen. Dat mocht de naamgenoot uit Berlijn ondervinden. Met een droge 3-0 werden de Berliners van de mat geveegd. Union mag verder dromen, van een landstitel én van de halve finale in de Europa League, waarom niet? Gewoon volgende maand even Bayer Leverkusen passeren. Onhaalbaar is het niet, wordt nu al hoopvol gefluisterd.

Drie Belgische ploegen in Europese kwartfinales en eentje in de finale. What a week, huh. Indeed captain, what a week.

Basaksehir Istanbul

Wat een sportweek… en we zijn nog maar halverwege