Eind oktober gaf het Britse kernkabinet haar fiat aan een gedragscode die ze oplegt aan de Britse media. Het ‘royal charter’, zoals het genoemd wordt, is in feite een regulering van die pers na de schandalen rond o.m. mediamogol Rupert Murdoch.

Het grote afluisterschandaal

Toen de regering een onderzoekscommissie onder leiding van Lord Justice Brian Leveson instelde naar de malversaties die plaatsvonden in de Britse perswereld, kwam aan het licht dat duizenden mensen het slachtoffer waren van persspionage, gaande van Jan-met-de-pet tot populaire komieken of ouders van vermoorde en vermiste kinderen. Het voorgestelde ‘royal charter’ zou een onafhankelijke regulering betekenen van de pers met de macht om rechtzettingen en verontschuldigingen te eisen van krantenredacties en de mogelijkheid om boetes op te leggen die gaan tot één miljoen pond. Het document werd op 30 oktober officieel bekrachtigd in een bijeenkomst op Buckingham Palace en geniet de steun van de drie grote partijen in Westminster (Conservatives, Labour en Liberal Democrats). De regering (Con en LibDem) noemt dit de beste oplossing en waarschuwt de industrie dat het charter te nemen of te laten is, wil ze niet onderworpen worden aan volledige regulering. Maar de vraag luidt hoe het charter in de praktijk zal toegepast worden.

Geen politieke inmenging

Eerder stapte de verenigde pers naar het hooggerechtshof om de invoering ervan aan te vechten. Drie kwartier voor de officiële goedkeuring kreeg de pers het deksel op de neus. De kranten en tijdschriften van het Verenigd Koninkrijk kunnen hun afschuw nauwelijks verbergen en beschuldigen de politieke wereld van inmenging in en beknotting van de persvrijheid. De vicevoorzitter van de Society of Editors, Bob Satchwell, betoogde dat de pers zelf stappen heeft ondernomen om zichzelf in de hand te houden na de ongeziene afluisterschandalen van de tabloid News of the World. Hij klaagde dat de regering over het hoofd ziet dat er twintig nationale kranten zijn, 1100 regionale en lokale kranten en honderden tijdschriften die niets mispeuterd hebben. Maar ze zijn bereid zich te onderwerpen aan een zelfcontrolerend orgaan zolang er maar geen politici bij betrokken worden.

Nog niet het einde van het begin

Ondertussen lieten de slachtoffers van de wanpraktijken, verenigd in Hacked Off met onder meer acteur Hugh Grant, weten dat ze tevreden zijn. Zij zijn ervan overtuigd dat de persvrijheid zal zegevieren en er weer meer ruimte zal worden gemaakt voor echte kwaliteitsjournalistiek. Hacked Off roept de pers op om deze kans met beide handen te grijpen om zich, samen met de slachtoffers en de grootste partijen van het land, te distantiëren van de mistoestanden. De pers moet volgens hen nu bewijzen dat het niet bang is om te werken volgens ethische principes.

Maar het ziet ernaar uit dat de krantenediteurs het hier niet zullen bij laten. De belangrijkste spelers in de markt kondigden in hun editorialen al aan verder te zullen vechten voor hun persvrijheid en dreigen ermee naar het Europese Hof van de Mensenrechten te stappen.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Bob Satchwell

The Royal Charter: muilkorf of bevrijding voor de Britse pers?