Het was een bewogen week in de Britse politiek: het jaarlijkse Labourcongres, het eerste grote Ukipcongres, een overloper, een hevig debat in het Lagerhuis, de start van het jaarlijkse Torycongres en als kers op de taart een seksschandaal. A week is a long time in politics.

Milibands gesprekken in een park

In Manchester bliezen de Britse sociaaldemocraten verzamelen voor hun jaarlijkse – en vooral laatste voor de parlementsverkiezingen van mei 2015 – partijconferentie. Op de vooravond van het congíres stond Ed Miliband, omgeven door gewone militanten, de pers te woord. Zijn boodschap – een verhoging van het minimumloon naar een Belgisch niveau– werd evenwel overschaduwd door het gekibbel tussen de zijnen en de regering over de bevoegheidsbeloften aan Schotland en aan Engeland. Miliband verwijt zijn grote tegenstander, David Cameron, dat die onvoldoende overleg pleegde met de oppositie omtrent onder meer Engelse stemmen voor Engelse wetten (en dus het kortwieken van de macht die onder andere de om en bij 40 Schotse Labourparlementsleden hebben in Engeland).

Ed Balls, de schaduwminister van Financiën, sprak op maandag 22 september de achterban toe. Hij kondigde een bevriezing van de kinderbijslag en andere bezuinigingsmaatregelen aan. Opmerkelijk voor een socialist, maar het moet Labours economische sérieux opvijzelen. De Britten blijken volgens peilingen op het vlak van economie vooral de Conservatieven te vertrouwen. Ed Balls’ voorstellen moeten dat beeld bijstellen, ondanks de voorsprong die Labour geniet op de Conservatives in de algemene kiespeilingen. Maar niet alleen het economische beleid botst op het wantrouwen van de kiezer, ook de partijleider. Ed Milibands speech op de slotdag heeft zijn imago van klungelaar alleen maar bevestigd. De 65-minuten lange rede werd zonder nota’s gebracht, maar het retorische huzarenstuk bracht niet de beoogde bewondering op. Boring, was een veel gehoorde commentaar. Pas ergens halfweg, bij een passage over de sociale zekerheid, kon hij zijn achterban bewegen tot spontaan applaus. Miliband paste een in het VK typische politiek retorische truc toe: ontmoetingen met de gewone man in geuren en kleuren beschrijven om aan te tonen hoe bij de tijd de politicus wel is. Maar Miliband ging in overdrive, zijn ontmoetingen met Gareth, Beatrice, Helen, Elizabeth, Rosie en Colin in een of ander Engels park werden een humoristische hype op twitter en zetten zijn boodschap volledig in de schaduw. Het door Barack Obama geïnspireerde ‘together we can‘ was algauw vergeten. De beloftes voor een versterkte National Health Service (NHS) al evenzeer.

Een debat van zeven uur lang

Het Britse Lagerhuis toonde voorbije vrijdag waarom het zichzelf de moeder aller parlementen noemt. Het debat over de mogelijke deelname van het leger aan de bestrijding van ISIS duurde maar liefst zeven uur. Alle meningen kwamen, na een toespraak van premier David Cameron, aan bod. De leden van het huis kregen een vrije stem en waren dus niet gebonden aan partijdiscipline en hoewel de meeste leden trouw hun partij steunden, was de dissidente stem evenzeer aanwezig. Van de 43 tegenstemmen (tegenover 524 stemmen voor Britse inmenging) waren er vijf Conservatives, twee Liberal Democrats en 24 Labour, ondanks de oproep van hun partijleiding om voor te stemmen. De opmerkelijkste No-stemmer was het onafhankelijke parlementslid George Galloway die met zijn vurig pleidooi om geen Britse bommen meer op Irak te gooien het Lagerhuis in beroering bracht. ‘The last people who should be returning to the scene of their former crimes is Britain, France and the United States‘, betoogde hij. Zijn oproep om de Koerden te bewapenen en de Saoedi’s samen met de Turken aan te vuren om strijd te leveren vielen in dovemansoren.

Nigel Farage: pro-Europa

Terzelvertijd hield Ukip haar eerste grote partijconferentie in Labourgebied Doncaster, maar de ISIS-stemming duwde de persaandacht helemaal weg. Het is geen toeval dat partijleider Nigel Farage zijn ’tanks op het gazon van Labour’ plaatst. Zijn partij lijkt een aantrekkelijke bruid voor veel teleurgestelde Labourkiezers waar de strenge immigratieboodschap – ‘We must take back the control of our border‘ – van de partij als muziek in de oren klinkt. Daarnaast klaagde Farage ook de privatiseringen van de NHS onder vorige Labourregeringen aan. De partij stak ook een waarschuwende vinger naar Alex Salmond uit door die duidelijk te maken dat het Schotse ‘nee’ moet aanvaard worden, net zoals het VK een ‘ja’ had moeten accepteren. ‘Perhaps now the English can have a referendum as to whether we wish to keep the Scots in and whilst we are at it, the Irish and Welsh as well! Why should the Scots have a one-way bet?‘, klonk het.
Farage wist op een andere manier de aandacht te trekken van de pers. Dat hij zijn notities vergat op het spreekgestoelte was een leuke inkijk voor de politics watchers, maar Farage wist zich onverwachts een sympathiek imago aan te meten door mee te spelen in een pro-Europees reclamespotje over de Europees-Amerikaanse golfwedstrijd de Ryder Cup. Het filmpje etaleert de mans retorische begaafdheid en gevoel voor flegmatieke zelfspot. De vlotte Farage doet zijn tegenstanders meer en meer pijn. Aan het begin van de partijconferentie van de Conservatieve Partij maakte Ukip bekend dat het conservatieve parlementslid Mark Reckless overloopt naar Farage en de zijnen. Daarmee volgt de man zijn kompaan Douglas Carswell, die eind augustus de weg toonde, en brengt het aantal Ukip parlementsleden op een maand tijd van geen naar twee. Volgens verschillende bronnen zouden nog Tories klaar staan om de sprong te wagen. De Tories hebben echter nog andere kopzorgen.

Hot Sophie

Terwijl Boris Johnson zijn twijfelende collega’s in de partij vermaant en duidelijk maakt dat wie overloopt ‘nuts’ moet zijn om de macht in handen aan Labour te geven, zit David Cameron verveeld met een seksschandaal van een minister in zijn regering. Brooks Newmark, minister voor ‘civil society’, werd er door een tabloidjournalist ingeluisd. De mannelijke Sunday Mirror-medewerker lokte met een valse alias de hitsige minister in de val. ‘Sophie’ had al geprobeerd minstens zes anderen tot oneerbare voorstellen en stoute foto’s te bewegen, maar alleen de getrouwde vader van vijf kinderen hapte in een hete nachtelijke chatsessie toe. Newmark nam ondertussen al ontslag. De boodschappen van de Tories in Birmingham over besparingen, Europa en de strijd tegen drugs en alcohol worden nauwelijks gehoord. De Brit zit immers te hard te gniffelen.

(c) Reporters

Brooks Newmark

De schaduw van anderen