Het gebeurt niet elke dag dat de minister van de treinen een station binnenloopt. Als overtuigde groene zegt Georges Gilkinet (op de foto rechts op het Infrabel karretje) dat hij een trouwe spoorgebruiker is, ook om naar zijn kabinet te gaan. Maar dat betekent natuurlijk niet dat hij alle stations gaat bezoeken. En toch, enkele dagen geleden was hij in Ottignies, het door Waalse pendelaars tweede meest gefrequenteerde station.

En als er iets te vieren of in te huldigen valt, dan is het nu of nooit. Zijn naam gebeiteld zien staan op een zuil ergens in het station, dat is niet mis. Wie weet komen er toch nog vervroegde verkiezingen. En zelfs indien Vivaldi nog twee seizoenen kan overleven, komen er niet minder dan vijf verkiezingen aan, in juni en daarna in oktober. En dus moet de kiezer wakker worden geschud…

Gewestelijk Express net

En dus moet de Ecolominister het volk tonen hoe belangrijk de trein voor hem en zijn partij is. Al moeten de Walen daarvoor wel geduld oefenen.

Want er zijn niet alleen de eindeloze en dure werken aan het nieuw Calatravastation van Mons. Er is ook nog een ander aanslepend langdurend monsterproject, dat van het Gewestelijk Express net rond Brussel.

En dus zakte Georges Gilkinet, de federale minister van Mobiliteit, af naar Ottignies om er een eerste strook, een eerste schakel van de Réseau Express Régional, te officialiseren. Een mega-initiatief waarvan men spreekt sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw en dat al elf jaar operationeel had moeten zijn. Nu spreekt men van 2025, al is ook dat heel hypothetisch…

Tweeënhalve kilometer

De inhuldiging betrof niet echt een grote afstand… De vier sporen in kwestie gaan van het station van Ottignies tot de splitsing van de spoorbaan in Louvain-la-Neuve. Dat is tweeënhalve kilometer. (Niet lachen, aub!)

Maar voor Infrabel, de infrastructuurbeheerder van het Belgische spoornet, is dat een mini-afstand met een hoge symbolische waarde. Want nu is aangetoond dat al de pessimisten die sinds jaren beweren dat het GEN er nooit zal komen, groot ongelijk hebben.

Al is er ook positief nieuws. Vanaf nu zullen de lokale treinen niet meer moeten wachten tot de interregionale stellen voorbij zijn. Er zijn vanaf nu twee sporen voorbehouden voor de treinen naar Brussel en Namen, en twee andere voor de treinen van Ottignies naar Louvain-la-Neuve. Een prachtig resultaat. Al zullen ook die werken nog vier jaar duren.

Infrabel zegt dat de treinen dan wel stipter zullen rijden. En men voegt eraan toe dat de werken ook voor de reizigers verbetering zullen brengen, want twee van de perrons zijn al vernieuwd. Nu nog de vier andere…

Drie probleempjes

En dan is er nog een ander punt: in feite worden niet alleen de perrons verbeterd maar het station zal zelf ook helemaal verbouwd worden… Bizar, want bijna dertig jaar terug is er al een nieuw station in gebruik genomen. Toen ter vervanging van het oude station. Een architecturale parel van Charles Licot uit 1884. Maar voilà, Valmy Féaux, chef van de lokale socialisten werd minister van Verkeerswezen in 1981. Ook die wou zijn naam verbinden aan een grote verwezenlijking…

Terug nu naar het GEN. Er zijn nog minstens drie problemen. De Vlaamse overheid moet een vergunning verlenen voor de zone Linkebeek en de lijn Brussel-Nijvel. Die beslissing valt normaal op 2 december. Maar – tweede probleem – langs Waalse kant is ook nog niet alles in orde. Daar is het wachten op een vergunning van de Waalse regering… om het station van Ottignies op te waarderen tot vier sporen! Incroyable mais vrai! Hier ligt de bal bij de Waalse minister van Ruimtelijke ordening, Willy Borsus (MR).

En zoals gebruikelijk – derde probleem – is er ook nog een financiële kwestie. Wie gaat dat allemaal betalen?

Hou moed!

Gilkinet wijst erop dat hij alles in het werk heeft gesteld om Infrabel één miljard euro te kunnen laten lenen om de werkzaamheden uit te voeren. ‘Ik geloof in het GEN, maar ik herhaal: alles ligt nu op tafel om verder te gaan’, zei Gilkinet in een altijd weerkerende mantra.

Voor de volledigheid. Op de lijn Brussel-Namen komen er nog andere inhuldigingen tegen de zomer van… 2025 : negen kilometer tussen Brussel en La Hulpe; en anderhalf jaar later, de laatste tien tussen La Hulpe et Ottignies.

Courage, les navetteurs !

Charles Licot

De pendelaars wachten