Doorbraak sprak met Martin Harlaar, auteur/samensteller van het eerste kritische, Nederlandstalige boek over ‘gender’: Het gender-experiment. Hoe maakbaar is onze identiteit als M/V/X?

Bij de coauteurs vinden we de filosofe Griet Vandermassen, de artsen Marleen finoulst en Patrick Vankrunkelsven (de gewezen senator), kinderpsychiater Sophie Dechêne, psychiater Griet de Cuypere, de juristen Charlotte Kersten en Joris Praet, de transseksuelen Buck Angel en Zander Keig, de jonge spijtoptante Elie Vandenbussche, en verder Carla Windels, moeder van een dochter met genderdysforie en nog een zestal andere (ervarings)deskundigen.

Luc Pauwels: Je hebt ‘Het gender-experiment’ opgedragen aan de Amerikaan Buck Angel en een uitspraak van hem als motto genomen: ‘Biology matters!’ Waarom heb je dat gedaan? En wie is Buck Angel?

Martin Harlaar: ‘Buck Angel werd in 1962 geboren als vrouw, liep vele jaren in therapie, ging 30 jaar geleden in transitie en beschrijft zichzelf als een biologische vrouw die leeft als een man. Buck maakt al een aantal jaren informatieve video’s die op YouTube te zien zijn.’

‘Buck is tegen het geven van puberteitsremmers, cross-seksehormonen en het uitvoeren van operaties aan kinderen, omdat de gevolgen onomkeerbaar zijn. Hij weet uit ervaring wat testosteron met een vrouwenlichaam kan doen. Het heeft hem bijna het leven gekost. ‘Biology matters!’ Buck is ertegen dat kinderen door therapeuten automatisch worden bevestigd in hun idee dat ze gelukkiger zouden zijn in het lichaam van de andere sekse. Therapeuten moeten vragen stellen, doorvragen.’

‘Buck Angel is wat mij betreft een lichtend voorbeeld. Hij is bereid met iedereen het gesprek aan te gaan en zet zich onvermoeibaar in voor kwetsbare kinderen die dreigen levenslang afhankelijk te worden van de medische wereld, omdat hun is aangepraat dat je in het ‘verkeerde’ lichaam geboren kan worden.’

Hoe ben je met deze problematiek in aanraking gekomen?

Auteur Martin Harlaar, hier met zijn jongste kleindochter.

‘In 2021 schreef ik voor het Humanistisch Verbond een serie artikelen onder de titel Ben ik wel woke genoeg? Die artikelen zijn in 2022 gebundeld in een boek met dezelfde titel en als ondertitel: Een ontdekkingstocht door het land der Social Justice Warriors. Tijdens het schrijven van de artikelen zag ik dat het vrije woord en de wetenschappelijke methode onder druk kwamen te staan als gevolg van het woke-activisme. Ik was benieuwd hoe in binnen- en buitenland hiertegen aangekeken werd en ik heb vervolgens academici uit diverse landen uitgenodigd om hierover een bijdrage te schrijven. Hun bijdragen zijn ook in dat boek opgenomen.’

‘In de loop van mijn ontdekkingstocht kwam ik nog een ander groot probleem tegen: de explosieve groei van het aantal jongeren, en dan vooral meisjes, dat in transitie wilde gaan. Zij hadden er nooit eerder blijk van gegeven dat zij kampten met genderdysforie, met een sterk gevoel van onvrede met de eigen sekse. Deze plotseling opkomende genderdysforie wordt ook wel aangeduid met ROGD (Rapid Onset gender Dysphoria).’

‘Het begrip ‘gender’ dook overal in de westerse wereld op. In de taal, de media, de politiek, de wetgeving. Iedereen die een kritisch geluid liet horen werd weggezet als ‘transfoob’. Toen Ben ik wel woke genoeg? klaar was, ben ik direct op zoek gegaan naar (ervarings)deskundigen in binnen- en buitenland om te vragen hoe zij tegen de ontwikkelingen aankeken en of zij een bijdrage wilden schrijven voor een boek. En die heb ik gevonden in de Verenigde Staten, Ierland, Duitsland, Nederland en België.’

‘Er hebben vijftien mensen aan het boek meegewerkt onder wie twee transseksuelen, twee psychiaters, twee artsen, twee biologen (een van hen is de onlangs overleden Frans De Waal), een religiewetenschapper en een detransitioner. Na een voorbereidingstijd van een kleine twee jaar werd het boek in januari 2024 gepresenteerd. Voor zover ik weet, is dit het eerste Nederlandstalige boek waarin auteurs niet bang zijn om kritisch te kijken naar de ontwikkelingen rond ‘gender’.’

Om het duidelijk te houden, wat is het verschil tussen geslacht en ‘gender’?

‘Het is behoorlijk ingewikkeld, maar als ik het kort en grof samenvat, dan heeft geslacht betrekking op de biologie van een mens en gender op het gevoel van een mens over zichzelf. Graaf een eeuwenoud skelet op en de mensen die ervoor hebben gestudeerd kunnen zeggen of het een skelet van een man of een vrouw is. Over het gender van iemand, dood of levend, kan niemand iets zeggen, behalve de persoon in kwestie.’

Stel dat een biologische man zegt dat hij zich een vrouw voelt, hoe kan hij weten hoe een biologische vrouw zich voelt?

‘Probleem is het volgende: stel dat een biologische man zegt dat hij zich een vrouw voelt, hoe kan hij weten hoe een biologische vrouw zich voelt? Hoe weet hij dat hij zich geen man voelt? Moeten we daarbij afgaan op zulke oppervlakkige zaken als een voorkeur voor het spelen met poppen of het klimmen in bomen?’

Houdt het ooit op met ‘gender’?…

‘De laatste jaren is vooral het woord genderidentiteit populair geworden. Je kunt je niet alleen man of vrouw voelen, maar ook non-binair, a-gender, pan-gender, gender-fluïde, eunuch en nog veel meer. Volgens sommigen bestaan er meer dan 100 genders en die kunnen ook nog eens van dag tot dag, en zelfs van uur tot uur veranderen. Volgens de genderdenkers is de genderidentiteit belangrijker dan het biologisch geslacht.’

Waarom zou ‘genderidentiteit’ moeten primeren op biologisch geslacht?

‘Volgens de aanhangers van de genderideologie primeert genderidentiteit, omdat het de essentie zou zijn van de mens. Je kunt genderidentiteit zien als de 21ste-eeuwse variant op het concept van de ziel. Het lichaam is daar ondergeschikt aan en moet worden aangepast aan de genderidentiteit als lichaam en genderidentiteit niet met elkaar in overeenstemming zijn, althans volgens de genderdenkers. ‘

Er komt in het boek ook een ‘detransitioner’ aan het woord. Wat is een detransitioner?

‘Een detransitioner is iemand die spijt heeft dat hij of zij begonnen is aan het medische traject van de transitie. Een spijtoptant, dus. Dat traject omvat achtereenvolgens: puberteitsremmers, cross-seksehormonen en chirurgisch ingrijpen. Het verhaal dat de Vlaamse detransitioner Elie Vandenbussche in het boek vertelt is vrij exemplarisch. Op haar vijftiende kwam zij erachter dat zij op vrouwen valt, maar ze kende nauwelijks andere lesbiennes. Ze begon informatie te zoeken op het internet en herkende zich in verhalen van biologische vrouwen die als man wilden leven.’

‘Ze kwam terecht bij een organisatie die vertelde dat zij misschien wel trans was en dat daar behandelingen voor waren. Ze kreeg hormonen en haar borsten werden geamputeerd. Ze kreeg gezondheidsproblemen en begon te twijfelen aan de keuze die zij had gemaakt.’

‘Ik citeer Elie: ‘Het begon me te dagen dat er ook andere mogelijkheden waren om met mijn genderdysforie om te gaan, maar dat geen enkele dokter dat had gesuggereerd. Zelfs niet toen ik gezondheidsproblemen kreeg. Zo kwam ik tot het besef dat ik een detransitie wou en ontwikkelde ik een kritische kijk op de manier waarop transitie wordt voorgesteld aan jongeren die zich oncomfortabel voelen in hun lichaam.’

Hou oud is Elie?

‘(Zucht) Ze wordt 23.’

Zijn puberteitsremmers verantwoord?

‘Puberteitsremmers zorgen ervoor dat zowel de lichamelijke, de mentale en de seksuele processen tot stilstand komen. De gevolgen voor gezondheid, brein en seksualiteit zijn nog grotendeels onbekend. Desondanks worden deze ingrijpende medicijnen toch voorgeschreven.’

Hoe denk je dat de ontwikkelingen rond gender verder zullen gaan?

‘Ik verwacht dat de weerstand tegen mannen in vrouwensport en in vrouwengevangenissen zal toenemen. Ik vrees dat het begrip ‘genderidentiteit’ steviger verankerd zal raken in de wetgeving, en dat zal doorwerken in allerlei sectoren van de maatschappij. Ik vrees dat kinderen in het onderwijs almaar meer geïndoctrineerd zullen worden met de genderideologie.’

Zullen we proberen een beetje positief te eindigen?…

‘Ik verwacht dat het verzet tegen de medicalisering van kinderen met ROGD zal toenemen. Vorige maand werden de WPATH Files gepubliceerd. Ondertitel: Pseudowetenschappelijke chirurgische en hormonale experimenten op kinderen, adolescenten en kwetsbare volwassenen. Je zou denken dat de onthullingen uit het 242 pagina’s dikke rapport veel stof zouden hebben doen opwaaien, maar vier weken later had nog geen enkele grote krant in Vlaanderen en Nederland erover geschreven.’

Hoe lang gaat dat allemaal nog duren?

‘Weet ik niet. Maar wat ik wel weet: die strijd tegen genderideologie moet gestreden en gewonnen worden, want zolang kinderen, zelfs op scholen, onwetenschappelijke onzin te horen krijgen – zoals dat je in een verkeerd lichaam geboren kan zijn en dat iedereen een genderidentiteit heeft en dat je uit meer dan honderd genders kunt kiezen – zolang is de strijd nog niet gestreden. En voordat die strijd gestreden is, zullen zich nog vele jonge vrouwen melden, zonder borsten, zonder baarmoeder, zonder eileiders en ze zullen vragen hoe wij als samenleving dit hebben kunnen laten gebeuren.’

Dit unieke boek, uitgegeven door Gompel & Svacina, telt 186 bladzijden en kost € 26.

Je kan het bestellen via de webwinkel.

Charlotte Kersten

Martin Harlaar: ‘Vooral meisjes zijn slachtoffer van genderideologie’