Het was te verwachten dat de media zich aandachtiger over de groene partij Europe Ecologie Les Verts (EELV) zouden buigen na haar verrassend succes bij de voorbije gemeenteraadsverkiezingen in Frankrijk. De partij heeft de PS en het radicaal linkse La France insoumise (LFI) van Jean-Luc Mélenchon achter zich gelaten in de strijd om het marktleiderschap op links. De groenen zullen er dus aan moeten wennen om kritiek te krijgen. Politieke tegenstanders en kritische journalisten gebruiken de term ‘Groene Khmers’ al een tijdje om het fanatisme te omschrijven dat heel wat vooraanstaande figuren van EELV typeert. Gebeurt dat met reden?

‘Maatschappelijk delirium’

Dat eerder rechtse kranten en tijdschriften – Le Figaro, Le Point, Causeur, Valeurs actuelles… — de kritiek op groen niet schuwen, mag niet verbazen. Niet dat die media geen bezorgdheid voor het milieu zouden koesteren, zoals de historische groenen deden toen milieu nog hun core business was. Maar EELV, of toch een belangrijke stroming binnen de partij, is vandaag veel meer met modieuze extreemlinkse maatschappelijke onderwerpen bezig zoals ‘dekoloniaal feminisme’ of ‘inclusieve spelling’ dan met die historische core business. De kiezer mag dat weten.

Maar niet alleen ter rechterzijde stellen journalisten zich vragen bij de werkelijke natuur van EELV. Ook een gerespecteerd links weekblad als Marianne pakte deze week uit met een dossier over ‘deze groene jongens die zot worden’ (‘ces écolos qui virent barjots’) en ‘het maatschappelijk delirium’ (‘le délire sociétal’) van EELV. Bekommernis om het milieu is voor velen in EELV geen prioriteit meer. Is de partij klaar om te regeren? vraagt Marianne zich af. Men mag er aan twijfelen. We zetten enkele punten op een rijtje.

Tegen vaccins

Michèle Rubirola is de nieuwe groene burgemeester van Marseille. Ze is huisarts van opleiding, maar die wetenschappelijke vorming weerhield haar er niet van om op Twitter de campagne te ondersteunen tegen de verplichte vaccinatie van pasgeborenen. Ze verwijderde inmiddels haar tweets daarover, maar het kwaad is geschied. De antivaccinbeweging steunt niet op wetenschappelijke argumenten, maar vindt veel aanhang in het wereldje van naturopaten en fytotherapeuten waar de lijsten van EELV goed mee gevuld zijn.

Michèle Rivasi, EU-parlementslid voor EELV, bestond het dan weer het nut van een vaccin tegen het coronavirus in twijfel te trekken tijdens de lockdown: ‘Hoe kunnen we aannemen dat een vaccin tegen corona, een virus dat constant muteert, efficiënt zal zijn?’ De nationale partijleiding moest zich bij monde van partijsecretaris Julien Bayou haasten om te beklemtonen dat de uitspraak geen partijstandpunt was.

5G

Ook wetenschappelijke vooruitgang botst vaak met de obsessies van de partijcoryfeeën. Eric Piolle, die aan zijn tweede mandaat als burgemeester van Grenoble begint, heeft het zo niet met de nieuwe 5G-technologie die eraan komt. Zijn collega Pierre Hurmic, de nieuwe groene burgemeester van Bordeaux, evenmin. Ook al is gebleken dat er niet het minste begin van een bewijs bestaat als zouden de elektromagnetische golven die met 5G gepaard gaan, schadelijk zijn voor de gezondheid. 5G-netwerken met toepassingen voor zelfrijdende auto’s, precisielandbouw, belangrijke nieuwe medische tools of smart city functies zoals slimme verkeerslichten, worden nu al uitgerold in de Verenigde Staten, Zwitserland en Zuid-Korea. Maar Piolle, genuanceerd als hij is, zegt dat 5G ‘enkel goed is om naar porno in high definition te kijken, als je in de lift staat.’

Homeopathie, waarvoor Macrons vorige minister van Volksgezondheid Agnès Buzyn de terugbetaling schrapte, kan dan weer wel op heel wat aanhangers binnen EELV rekenen, net zoals andere alternatieve vormen van geneeskunde waarvan de wetenschappelijke doeltreffendheid niet bewezen is. De eerder genoemde Michèle Rivasi wil het onderwijs van homeopathie aan de faculteiten geneeskunde evenwel verplicht maken. Haar collega en partijgenoot Claude Gruffiat in het Europees Parlement is dan weer een verwoed aanhanger van de zogenaamde biodynamie, een landbouwmethode die zich baseert op de maancycli en flirt met esoterisme, zoals Marianne schrijft. Nee, wetenschap is niet altijd de vriend van de politieke ecologie.

Het groen van de islam?

Yannick Jadot, de baas van de Franse groenen heeft het duidelijk niet onder de markt met een deel van zijn radicale achterban. Hij hamert er nochtans op dat zijn partij ‘een democratische partij is die geen enkele uitschuiver zal tolereren wat betreft de waarden en principes van onze Republiek.’ Hij zei dat nadat onze 5G-bestrijder Eric Piolle zich op 24 juli op CNews in alle bochten wrong om zich niet voor een verbod op de boerkini in openbare zwembaden uit te moeten uitspreken. In het Bretoense Rennes spraken de groene kandidaten zich tijdens de campagne voor de voorbije gemeenteraadsverkiezingen trouwens onverbloemd uit voor het recht van dragen van de boerkini in de openbare ruimte.

De groene lijst in Rennes wilde naar eigen zeggen een ‘dekoloniale ecologie’ (sic) verdedigen. Ecologie mag immers niet ‘blank zijn, maar moet groen en volks zijn’. Het groen van de islam? Esther Benbassa, senatrice voor de partij, stapte in maart 2019 dan weer mee in een mars tegen islamofobie waar antisemitische slogans te horen waren. Nadien verdedigde ze het feit dat sommige manifestanten een gele ster droegen om zich te vergelijken met de slachtoffers van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Duitse bezetting

Ze is niet de enige in de partij die er graag de oorlog en de Duitse bezetting bijsleurt. Patrick Chaimovitch is de nieuwe EELV-burgemeester van het stadje Colombes in het departement Hauts-de-Seine, niet ver van Parijs. Toen op 19 juli de beruchte razzia van 1942 herdacht werd waarbij duizenden Joden werden opgepakt en gedeporteerd, vond hij het nodig de strijd tegen illegale immigratie te vergelijken met wat toen gebeurde: ‘De gendarmes van toen waren de voorlopers van zij die vandaag die met dezelfde ijver een klopjacht houden op migranten en mensen zonder papieren.’

De man heeft zich moeten excuseren. Alice Coffin, EELV-gemeenteraadslid in Parijs deed dat niet. Zij beroerde dan weer een andere trom en prees zich op de Russische televisiezender Russia Today gelukkig dat ze geen man heeft. ‘Want dan worden ik of mijn kinderen tenminste niet verkracht, vermoord of in elkaar geslagen.’ Of hoe feminisme essentialistisch kan worden. Zij was het ook die Christophe Girard, socialistisch gemeenteraadslid in Parijs en schepen van Cultuur onder Anne Hidalgo, tot ontslag gedwongen heeft door de spandoek op te hangen: ‘Stadhuis van Parijs; welkom in pedofielenland!’ Christophe Girards misdaad? Hij wordt nergens van beschuldigd, maar blijkt de pedofiele auteur Gabriel Matzneff gekend te hebben. Dat is genoeg voor de ‘dekoloniale feministe’ Coffin om Girard tot schietschijf te maken.

Christophe Gérard

Franse Groenen op ramkoers met wetenschap