Links razend, rechts tevreden: de Franse president Macron en zijn minister van Binnenlandse Zaken Darmanin hebben met steun van rechts een aangescherpte immigratiewet door het parlement gekregen. Er komen immigratiequota. Immigranten krijgen daardoor minder snel een uitkering en kunnen moeilijker familieleden laten komen. En als die al mogen komen, moeten ze eerst Frans leren.

De president heeft een politieke crisis weten af te wenden, al riepen linkse bestuurders als de burgemeester van Parijs meteen dat ze het vertikken deze wet uit te voeren. Voor een meerderheid waren Marine Le Pen en haar 88 zetels gemakkelijker mee te krijgen dan de 74 extreemlinkse zetels van de onverzettelijke Jean-Luc Mélenchon.

Wat misschien heeft geholpen, is de voortdurende reeks geweldsmisdrijven in Frankrijk waar illegalen, immigranten of nakomelingen van immigranten bij betrokken zijn. Die lijkt eind dit jaar een nog hogere vlucht te hebben genomen.

Gewelddadig verkracht

Vlak voor de behandeling van de aangepaste immigratiewet was er bijvoorbeeld veel publiciteit rond de 26-jarige Claire Geronimi uit het centrum van Parijs. Zij werd op 11 november uiterst gewelddadig verkracht in de hal van haar appartementenblok door een man uit Centraal-Afrika met een ‘OQTF’. Dat is de verplichting om het Franse grondgebied te verlaten.

Daar worden er meer dan honderdduizend per jaar van uitgevaardigd, maar relatief heel weinig mensen worden daadwerkelijk uitgezet. Wie het Franse nieuws volgt, ziet dit acroniem opvallend vaak opduiken in verband met geweldsmisdrijven.

Als de wet wordt uitgevoerd, luidde haar argument, had die man in Afrika gezeten en was ik niet verkracht

Mevrouw Geronimi, die dat aan de kaak wilde stellen, koos er bewust voor bij iedere krant en tv-zender die maar wilde haar verhaal te doen. Als de wet wordt uitgevoerd, luidde haar argument, had die man in Afrika gezeten en was ik niet verkracht. ‘Een racistische campagne’ noemt links dit, met opzet gevoerd rond de stemming over de vernieuwde immigratiewet.

Aangerand

Wat nog meer ophef veroorzaakte, was een filmpje dat afgelopen 14 december op het Franse internet verscheen. Vier jonge meiden tuigen daarin een ander meisje af, terwijl één van hen lachend alles filmt. Het 13-jarige slachtoffer ligt op een betonnen vloer en wordt geslagen, geschopt, aan de haren getrokken, uitgescholden en met de dood bedreigd. Huilend blijft ze zeggen dat iets haar spijt en ze smeekt haar kwelgeesten op te houden. Uiteindelijk lijkt ze zelfs bewusteloos te raken.

Eén van de daders droeg een hijab en bleef maar roepen: ‘Zeg nog eens wat over mijn broer als je durft…!’ De 13-jarige bleek begin oktober in een bus te zijn aangerand door een zekere Yassine, de broer van de hijab-draagster. Daar had ze melding van gemaakt bij de leiding van de school.

Deze kastijding speelde zich af op 10 oktober in een kelderbox in het centrum van Lyon. De vier meiden lokten het slachtoffer met smoesjes daarheen. Ze eindigde in het ziekenhuis en haar vader deed op 12 oktober aangifte. Klaarblijkelijk deed de politie daar twee maanden lang niets mee.

Doodsbedreigingen

Totdat de beelden op Telegram en X (Twitter) belandden en viraal gingen. De jongste van de daders gaf zich al snel aan bij de politie omdat ze naar eigen zeggen doodsbedreigingen kreeg. De rest werd binnen 24 uur ingerekend. Het viertal is inmiddels weer vrij, maar werd aangeklaagd voor ernstige mishandeling, vrijheidsberoving en doodsbedreigingen. Ook broer Yassine werd opgepakt.

Links en rechts zaten elkaar meteen in de haren, zoals gebruikelijk bij dit soort misdrijven. Voor rechtse journalisten getuigt het incident niet alleen van ‘anti-blank racisme’, maar ook van een geïmporteerde en ongewenste patriarchale cultuur. Waarin de slachtoffers van seksueel geweld hun excuses moeten aanbieden. Niet de daders.

Volgens links en vooral extreemlinks, is anti-blank racisme een verzinsel van extreemrechts, dat xenofoob zou zijn en politieke munt probeert te slaan uit deze zogenaamde ‘faits divers’.

Tegen integratie

Driekwart van de Fransen heeft er moeite mee dat de grenzen open lijken te staan voor mensen uit een cultuur die botst met de Franse. Vooral wat betreft de positie van vrouwen en haat tegen Joden. Frankrijk zit ook nog eens vol radicale organisaties als de Moslimbroederschap en het Turkse Milli Gorus, die de moslimbevolking opstoken tegen alles wat Frans is. Deze organisaties verzetten zich uit alle macht tegen integratie, in de geest van de Turkse president Erdogan, die in 2008 zei: ‘Assimilatie is een misdaad tegen de menselijkheid’.

Er zijn zelfs commentatoren die denken dat de door de EU en de VN aangemoedigde massa-immigratie in feite bedoeld is als wapen tegen soevereiniteit. Zoals Alexandre del Valle, auteur en journalist van de Figaro. Hij schreef er een boek over: Naar een wereldwijde schok?.

Massa-immigratie uit wezensvreemde culturen ontneemt een land uiteindelijk zijn identiteit, vindt del Valle. Politici als Jean-Luc Mélenchon maken er geen geheim van dat dit juist hun ideaal is. Je vraagt je af hoeveel politiek opportunisme daarachter zit.

Claire Geronimi

Frankrijk heeft nu toch een immigratiewet