Het staat in Benno Barnards (in alle opzichten schitterend) Afscheid van een handkus. De filosoof Bertrand Russel heeft een kind gekregen en iemand vraagt of het een jongen of een meisje is. Russels antwoord: ‘Yes, of course, what else could it be?’ Conner Rousseau (Vooruit) heeft ook die wijsheid in een ander perspectief gezet. Hij valt minstens op mannen en vrouwen.

Niemand heeft zaken met andermans seksleven. Tussen volwassenen die instemmen kan eigenlijk alles. Tegelijk is het denkbaar dat mensen overhoop liggen met hun geaardheid. Dat je daar respectueus moet mee omgaan is evident.

Vlaanderen

Vlaanderen kan dat. Al lang. Er is ooit een gehuwde CVP-voorzitter die verliefd was op een andere vrouw, langs de regenpijp op de vlucht moeten gaan voor de eigen partij. En op het Zangfeest werd Will Ferdy uitgefloten. Wat een geluk dat we daar van af zijn. Toen vele jaren later Wilfried Martens (CD&V) trouwde met Miet Smet (CD&V) – werkelijk iedereen wist dat die al jarenlang iets hadden – deelde het hele land in hun vreugde.

Dat belet niet dat niemand er overheen kan kijken dat voor onze vaderlandse media de ene kast de andere niet is. Toen Chris Janssens van Vlaams Belang zijn kast opendeed, vroeg Knack zich af of ze even mochten overgeven. En Het Nieuwsblad had het over het zieligste wat u dit weekend zal lezen. Dezelfde krant meldt de dag na Rousseaus coming-out dat Conner steun krijgt bij de brede bevolking. Zo’n snelle meting is een godswonder.

Kast

Bij nader toezien gaat het hier trouwens niet eens over een kast. Er zijn nog politici die ooit van gedacht zijn veranderd, en dat kreeg hooguit een vermelding in het society news. Hier gaat het over vermeend grensoverschrijdend gedrag. En ook daarover kan niemand heen kijken: de lat ligt niet gelijk.

Het heet dat over Conner iedereen het allemaal wel wist, maar heeft gezwegen omdat anders iedereen de facto vogelvrij wordt verklaard: het volstaat dat iemand een klacht indient. Een zeer legitiem standpunt, ware het niet dat dat principe in talloze andere gevallen probleemloos wordt verlaten.

Melding

Assita Kanko’s grensoverschrijdend gedrag: er is een klacht of melding die wordt onderzocht. Zoals bij Conner. Wat is het verschil? Ik lees dat de kamer naar het parket is gestapt over de eigen ex-ambtenaren-generaal, die zichzelf een extra vergoeding zouden hebben toegekend. Dat wordt onderzocht. Niettemin vind je de namen van die mensen in de krant, zelfs als ze intussen al gestorven zijn. De voorzitter van jong-Vld geeft ontslag. Uit goede bron vanwege grensoverschrijdend gedrag. Hoezo? Is er een klacht? Een melding? Het staat allemaal wel in de kranten.

Het heet dat over Conner is gezwegen omdat alleen pulpblaadjes als ‘t Scheldt en P-Magazine erover hebben bericht. Conner zelf heeft wel via gerechtelijke weg die publicaties laten verwijderen – wat zijn volkomenste recht is. Maar datzelfde P-Magazine was voor alle media wel de bron over Vlaams Parlementsvoorzitter Kris Van Dijck (N-VA) die naar de hoeren was gegaan. Niets meer. (Na onderzoek bleek er overigens volstrekt niets aan de hand.) De lat ligt niet gelijk.

Uitleg

Uitleg is gauw gevonden. Over Van Dijck zal men zeggen dat er mails waren, feiten dus. Zijn rechterlijke uitspraken over het verplicht verwijderen van publicaties dan losse flodders? Wat Conner Rousseau gedaan heeft of niet zal moeten blijken. Zo lang er niets meer is dan een onderzoek, is hij onschuldig. Dat principe geldt voor iedereen. Dat er in het geval van Conner werd gezwegen omdat niets strafbaars kon aangetoond worden is principieel correct, maar in de praktijk om te schateren.

Wel is intussen bewezen dat ook de beste communicatiemachine fouten kan maken: Conners filmpje was té professioneel. Dat had niets meer te maken met een getuigenis over een menselijk probleem of over de niet aflatende druk van de kast. Dat was net zo min een informatief statement van de populairste politicus van het land. Het ging om televisie met alles erop en eraan: in scène gezet, goed gemonteerd, juiste multi-camerastand, vele keren handen (zoals in De Rechtbank), muziekje hier en daar ten bate van het dramatisch gehalte. Alleen, het was maar film, en dus niet echt. Het verbaast eindeloos dat niemand in Rousseaus omgeving dat heeft gezien.

Media

Het valt niet uit te sluiten dat onze media daar nog zouden zijn in meegegaan – hun neiging tot collaboratie met de juiste mensen is aantoonbaar groot – ware het niet van Eric Goens. Als een West-Vlaamse tapijtenhandelaar heeft hij dat filmpje aangeboden. ‘Om uit de kosten te komen.’ Ver onder de marktprijs, zegt hij, een koopje dus. En dat was dé stap te ver. Betalen voor Goens’ en Conners stunt, met als eindbeeld een claim over rechten?! Wat denkt die Goens wel?!

Voor de zoveelste keer kreeg de parochiale afgunst binnen onze media – altijd onder het mom van eerlijke journalistiek – de bovenhand. Grensoverschrijdend gedrag, toxisch leiderschap, min of meer gedwongen seks met minderjarigen, het kwam er allemaal uit. Niet als feit, maar als – het dodelijkste van allemaal – alsnog onbevestigd gerucht. De partij liet inderhaast weten dat de VRT het filmpje wél gratis kon krijgen, maar het kalf was al verdronken.

Probleem

Conclusie? Vooruit heeft communicatie opgezet om van een probleem af te komen, en het resultaat is dat er meer vragen zijn dan ooit tevoren. En ze weten het op de Keizerslaan. Ze zijn erg boos op de openbare omroep. Omdat daar het eerste schot is gelost. De anderen konden dan niet anders dan volgen. Vooruit vindt dat er vragen moeten worden gesteld over de manier waarop de media hiermee zijn omgegaan. Het is de eerste keer in vele jaren dat de socialisten misnoegd zijn over de media…

Maar je kan er donder op zeggen: de omroepbazen zitten binnenkort samen met de partijtop om een en ander bij te praten. Om te zeggen dat ze aan de juiste kant staan. En – dat heeft altijd goed gewerkt – misschien kan meester Mussche tijd maken voor een studiogesprek?