Bij de totstandkoming van de wet op de kernuitstap in 2003, nodigde men een grote groep van instellingen en experten uit in de Kamer om hun visie op de kernuitstap te komen uiteenzetten. Zij hadden logischerwijze veel aandacht voor de gevolgen van de kernuitstap en steeds weer. Bij nagenoeg elke spreker kwam de zorg voor de bevoorrading aan bod.

Blik op de toekomst…

Dit bracht de toenmalige federale staatssecretaris voor energie, de heer Deleuze, lid van Ecolo, tot de uitspraak, als volgt genotuleerd in de notulen van de Kamer, document 1910/004, pagina 229: ‘Daarnaast herhaalt hij dat er onder geen enkele beding sprake kan zijn van structurele afhankelijkheid van het buitenland voor wat de elektriciteitsproductie aangaat.’

‘Geen enkel land (tenzij Luxemburg) kan zich permitteren een geïnstalleerd vermogen te hebben dat onvoldoende is voor zijn behoeften. Bijgevolg zal er in de toekomst blijvend worden geïnvesteerd in eenheden voor elektriciteitsproductie in België. En, zal er voldoende ook blijvend tewerkstelling worden geschapen.’

… strookt niet met de werkelijkheid

We kennen ondertussen de projecties van de transmissienetbeheerder Elia, die reeds in 2017 voorspelde dat we structureel ten minste 25-30% op jaarbasis zullen moeten importeren. Eigenaardig dat kort daarna de voorzitter van Groen kwam vertellen in de studio van Terzake dat het rapport van Elia aangaf dat een nucleaire uitstap best mogelijk was. Dit deed hij geheel voorbijgaand aan wat de heer Deleuze had gezegd.

Enkele weken geleden bracht Elia nog haar visie nota ‘Roadmap to net zero’ uit. Daarin stelde men nog nadrukkelijker, dat in het kader van een CO2 emissievrije economie, België in grote mate afhankelijk zal worden van internationale connectie van transmissielijnen, uitgebouwd in de Noordzee. En dat de groene elektriciteit zal komen van landen met een overschot aan groene elektriciteitsmogelijkheden, zoals Noorwegen en U.K. (Lees landen met zeer lange kustlijnen en hoge windsnelheden, voorlopig althans.)

In hetzelfde document staat te lezen dat de elektriciteitsbehoefte met 70% zal toenemen ten gevolge van de elektrificatie van het transport (elektrische voertuigen) en de verwarming (warmtepompen). Na het citaat hierboven, alludeert dezelfde federale staatssecretaris in dezelfde notulen op het Rationele Energiebeleid (REG) om het wegvallen van de kerncentrales gedeeltelijk mee op te vangen. Hoe groot kan een vergissing zijn?

Pakketten

We zullen in de toekomst niet langer in termen van één of meerdere windmolens moeten rekenen. Maar eerder met pakketten van 100 windmolens, gepaard gaande met afnemende windsnelheden.

Zelfs met de vergunning van de gascentrale in Vilvoorde zou het geïnstalleerd vermogen ruim onvoldoende zijn om de behoeften aan elektriciteit te dekken.

Maar wie zal in de eerste plaats de kost van dit gelag mogen ophoesten? Heel simpel: de ondernemingen die tot nog toe genoten van buiten-beurscontracten, gestoeld op goedkopere kernenergie.

‘Kwaliteitskranten’

We moeten ons blijven herinneren dat de kwaliteitskranten, gebaseerd op studiewerk van al onze prominente experten, uitbazuinden dat de toename van de kost voor de consument niet hoger zou zijn dan 5€/gezin en per jaar. Deze journalisten valideerden deze zéér onvolledige studies. Zij gingen ervan uit dat alle contracten en prijzen gebaseerd waren op beursnoteringen. Die toekomstige beursnoteringen zouden nauwelijks verschillen van de huidige – omdat ook nu de beursnoteringen overwegend gebaseerd zijn op de kost van de gascentrales.

Maar deze experten hebben geen rekening gehouden met het gegeven dat men ook heel wat contracten afsluit, vooral met grotere ondernemingen die héél grote volumes aankopen, buiten beurs en dat de prijzen van die contracten soms substantiële lagere noteringen bevatten dan de beursnoteringen. Dit was mogelijk omdat die verkopers van elektriciteit ook de eigenaars en uitbaters waren van de afgeschreven kerncentrales. Die merkelijk lagere kosten hebben dan de gascentrales. Het liet hen trouwens ook toe hun marktaandeel in dat segment te handhaven.

Niet zonder kernenergie

Het mag duidelijk zijn dat dergelijke kortingen niet meer mogelijk zullen zijn zonder kernenergie. En dat ook de grotere ondernemingen zullen moeten aankopen aan prijzen die gelijk zijn aan de beurskoers. Want verlies zullen de producenten en uitbaters van de gascentrales niet tolereren.

Maar zei de federale Minister niet dat de energievorm, waarop de ondernemingen al meer dan 10 jaar wachten, de ondernemingen zou compenseren. We zullen zien. Alvast de begrotingspost van de Accijnzen staat op explosie want men zal veel, heel veel, onhoudbaar veel, moeten compenseren.

Zodoende, wordt de energietransitie één grote energie gok!

Grote Groene Leugen

En tot slot is er nog de grote groene leugen die stelt dat de extra CO2-uitstoot van de gascentrales beheerd wordt in het Europese Emissie Handelssysteem (ETS). Dit met de onderliggende groene, maar misleidende gedachte dat de moderne efficiënte gascentrales in de ‘merit order‘ (nuttigheidsvolgorde) deze gascentrales ervoor zorgen dat de duurdere (bruin)steenkoolmijnen zullen sluiten omwille van de dure emissierechten, door de Duitse groenen bijvoorbeeld op een minimum van 60€/ton bedacht.

Welnu, de kerncentrales hebben geen emissierechten te kopen en zijn sowieso vele malen goedkoper dan de gascentrales. En indien het ETS-systeem efficiënt zou werken dan kan de grens van EU-CO2-uitstoot onmiddellijk verlaagd worden met de besparing aan CO2-uitstoot door de gascentrales niet te bouwen en de kerncentrales verder te laten functioneren.

De kernenergie is goedkoper dan de energie van (bruin)steenkoolcentrales, goedkoper dan de energie van gascentrales en rangschikken al deze centrales in de ‘merit order’ na de kerncentrales. Wat zouden dan die gascentrales kunnen bewerkstelligen wat de kerncentrales niet kunnen? Is er werkelijk één iemand die gelooft dat de Belgische gascentrales de sluiting van één Duitse (bruin)steenkoolcentrale zal tot stand brengen?

De echte reden waarom de Groenen pleiten voor gascentrales is dat deze gascentrales ook emissierechten moeten kopen. Wat het Klimaatfonds ten goede komt waardoor er meer zogezegd Groen beleid mogelijk is.

Deleuze

De Grote Groene Leugens (in de volksmond : de GGL)