Wat een nodeloos gewelddadige en mensonterende toestanden weer deze week. Maar genoeg over Open Vld. De Pennenvriendjes hebben het in hun wekelijkse actualiteitscorrespondentie over belangrijker zaken, zoals een kat in een zak, een magistraat bijna op straat en een schop onder de kont van een bisschop.

Beste Rewind Erwin,

Nog even terugspoelen naar maandag 17 oktober. In Brussel schiet de sympathieke Tunesiër Abdesalem Lassoued, geheel van onder de radar, 2 Zweedse voetbalsupporters dood en verwondt een taxichauffeur.

Dat is vreemd, want Lassoued had het bevel gekregen om het land te verlaten, dus hoe kon hij dan hier nog zijn? Bestaan er werkelijk snoodaards die een papiertje durven negeren? In België? Misschien was Abesalem Lassoued zijn wachtwoord vergeten van ‘Mijnasielaanvraag.be’ waardoor hij het bevelschrift niet had kunnen downloaden? Misschien had hij het in een verkeerde kast gelegd? Kan haast niet anders, want de gedachte dat iemand zomaar een bevel van een Belgische instantie negeert is onbestaande bij onze beleidsmensen.

Hoe dan ook had niemand preventief iets kunnen doen want politie en administratie wisten niet waar Lassoued verbleef. Ze hadden werkelijk geen flauw benul, omdat die vent zo doortrapt was geweest om na zijn uitwijzing in dezelfde straat te blijven wonen! De sluwe vos!

Komt daar nog bij: uitleveren aan Tunesië zou nooit gelukt zijn, want die wilden hem niet terug en daarbij: er was alleen maar een uitleveringsverzoek van Tunesië en dat was in de verkeerde kast gelegd, en je weet Erwin: in België is uit de kast komen heel gemakkelijk, behalve als je een Tunesisch uitleveringsverzoek bent.

Aanvankelijk dachten de betrokken politici nog weg te komen met ronkende verklaringen (‘Ze hadden mij geduwd’, ‘De hond had zijn uitleveringsverzoek opgefret’) maar al na drie volle dagen beseften ze dat ze meteen tot bliksemsnelle actie dienden over te gaan.

Alexander De Croo bestelde prompt een paar extra trams. De enige vraag was nog: wie eronder te gooien? Dat werd uiteindelijk Vincent Van Quickenborne die in plaats van even op de achtergrond te verdwijnen prompt aanschoof bij de tafel van Gert om een onduidelijk verhaal over misbruik op het internaat te vertellen. Geen doorzichtig afleidingsmaneuver, hoor, gewoon een diepmenselijk, relevant verhaal. Grmpf.

Maar wacht even: hoe zat dat dan met de magistraat die het uitleveringsverzoek voor Lassouoed niet behandelde en die we hier niet zullen noemen omdat het Dirk Merckx is? Daarover zei de woordvoerder van de vakbondsvereniging van magistraten Pascale Monteiro Barreto dat we die magistraat niet persoonlijk verantwoordelijk moeten houden, want: ‘het parket is één en ondeelbaar.’

Laat dat even inzinken, Erwin. Al van in mijn jeugd vond ik de heilige drievuldigheid een straf concept. Nu blijkt het parket in België nog veel straffer. Als ik opzoek hoeveel mensen er ongeveer voor werken, dan gaat het hier dus om de heilige drieduizendvijfhonderd-vuldigheid!

Pluizige vriend Stef,

Je weet dat ik een kattenpersoon ben. Niet alleen heb ik drie snorharigen in huis, de vijftig een eind voorbij zijnde, komen mijn katers ook drie keer zo hard aan. Je kan dan ook mijn afschuw raden toen ik las dat er een hele vrachtwagen poezen onderschept is op weg naar het slachthuis. Het is algemeen geweten dat de inwoners van het Middenrijk – zoals de Chinezen zichzelf graag positioneren – alles wat een hartslag heeft als voedsel beschouwen. En trouwens ook alles zonder hartslag. Xi Jinping weze gewaarschuwd.

Dat doet me denken aan een verhaal dat mijn vader zaliger steeds vertelde. Het was tijdens de tweede wereldoorlog, voor velen een naargeestige periode. Behalve voor het dorpscafé. Dat was toen nog niet kapotgemaakt door ministers van schokeffectjes. Het was in die dagen dat de deur ener herberg openwaaide en samen met een ijzige winterwind en invasieve sneeuwvlokken, een verkleumde dorpeling de dorpel overschreed. ‘Kom binnen, Jef Gunst’ sprak de gezette waardin ‘en warm u’.

De kleumende boer Gunst nestelde zich aan de snorrende haard en alras schoot hem de heerlijke geur van een pruttelend stoofpotje ter neus. ‘Amai Jeanine, dat riekt hier goed’, smakte Jef. ‘Wat schaft de pot? ‘Een kornijntje’ zei Jeanine – want zo noemden ze een konijn in die streek – ‘moet ge een portie hebben’? De popelende proleet knikte affirmatief en de waardin opende de braadzak en schepte hem een royale portie uit die hij dankbaar en met veel smaak verorberde.

Toen de man echter na de dis voldaan achteroverleunde begon de hele gelagzaal eerst zachtjes en daarna steeds luider te miauwen. Langzaam begon het de Jef te dagen dat er geen kornijn maar een kat in de zak zat. Hij voelde zijn maag keren, wilde zo snel mogelijk het gezelschap verlaten maar verschopte zich op de drempel en viel voorover de ijzige nacht in, waarna hij nooit meer teruggezien werd.

Of er een moraal zit aan het verhaal? Mogelijks. Vervang Jef door Tom en Gunst door Ongena.

Beste Erwin,

Op de zondagse betoging in Brussel waarop tienduizend mensen steun kwamen betuigen aan het plan om Israël van de kaart te vegen (‘From the river to the sea, Palestine will be free’), liepen ook een paar demonstranten met een vloeibaar gender en een bordje: ‘Queers for Palestine’. Ik weet niet wat jij ervan denkt, maar voor mij klinkt dat toch een beetje als ‘Vogels voor katten’ of ‘Roma voor Auschwitz’.

Maar het kan altijd nog dommer, nog utopischer. Vraag dat maar aan de EU Tax Observatory, een onderzoeksgroep van economen die pleit voor een mondiale miljardairsbelasting van 2 procent. Maar natuurlijk. Gaat snel gebeuren! Wedden dat alle landen metéén mee zullen doen? Zo, en dan nu: mondiale melk en plopkoeken voor iedereen!

Goedgeilige Stef,

Het groot dictee der Nederlandse taal heeft er een lekker woord bij: ‘priesterorgie’. Daar kunnen spellingskrakers mee verzonnen worden als ‘priesterorgiëen’ of ‘priesterorgieideëen’. Wat was er aan de snikkel? Wel blijkbaar dwong zo’n ‘priesterorgie’ een Poolse bisschop tot aftreden.

Sinds de ijzingwekkende docu ‘Godvergeten’ weten we wat er schuifelt onder de kazuifel, maar de Poolse versie lijkt toch eerder een persiflage door het Echt Aantwaarps Theater: ‘Den bisschop kruipt er weer op!

‘Den Bisschop kruipt er weer op’, tweede bedrijf.

(Wat voorafging: Bisschop Kaszak – zo heet hij echt – moest aftreden omdat er bij de jaarlijkse ‘pelgrimstrek’ ook aan ‘flosjke-trek’ gedaan werd met een sekswerker, en zelfs met zo’n intensiteit dat de onfortuinlijke man het bewustzijn verloor. De scène begint op het moment dat de sekswerker net is flauw gevallen.)

Bisschop: Amai, dieje draait hier van zaaine sus, ofwa?!

Priester: Volgens maai is die verschote van oe krois. Ik zal maar nen ambulaans bellen hei. (*belt)

Bisschop: ‘Ela! ’t is nie woar ei! Wadoedegaana? Nen ambulaans? Zwaanstnani!’

(Andere priester verhindert ambulanciers de toegang.)

Andere priester: ‘Ha, de mannen van den ambulaans, Zeg, das hier vals alaarm, zenne. Zeker geen priesterorgie of zoëwiet. Neeje, ik zeg het nog: ier is nikske ni gebeurd en derbaai, der is niemand ni thoois!.

(De politie komt erbij)

Agent: Wa zijn wij hier aan ’t doeng? Weer zo’n priesterorgie ofwa? Atdat hier nog laank got duure gaget rap gedaon zen! Verooit achterooit!

Epiloog

(De bewusteloze schandknaap kan verzorgd worden. De eigenaar van het appartement des verderfs, priester Tomasz Z. werd – het staat er echt – op non-actief gezet.)

Priester: ‘Seg, is den Tomasz nog actief?’

Andere priester: ‘Joa mor alliën oep een non.’

Priester: ‘Attem mor ziet dattem er nie af valt!’

*buldergelach*

Doek.

Tot volgende preek!

Dirk Merckx

De pennenvriendjes staan achter ‘Queers for Palestine’

Quick en zijn flupke: een goochelact vol rook en spiegels