Het deelnemen aan pro-Palestijnse demonstraties wordt door linkse partijen, vakbonden en milieuorganisaties gezien als de ultieme uiting van progressiviteit. Alleen: zo progressief is het bestuur in de Palestijnse gebieden helemaal niet. Integendeel.

In 2006 kozen Palestijnen in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, een nieuw parlement. De strijd ging tussen Hamas en Fatah. Hamas, dat de verkiezingen met een kleine meerderheid won, streeft naar de stichting van een strenge islamitische staat.

Fatah leek gematigder, maar was berucht om de corruptie van zijn bestuurders. Wel geniet de partij internationale erkenning als ‘Palestijnse Autoriteit’, het officiële bestuur van de Palestijnse gebieden. Hamas werd als terreurorganisatie geboycot door het Westen.

Terroristisch verleden

Toen er na de verkiezingen geen politieke overeenstemming werd bereikt over een coalitieregering, volgde de Palestijnse burgeroorlog. In de loop daarvan brachten milities van Hamas met een bloedige veldslag tegen de Fatah-centrale de Gazastrook onder hun controle.

De Westelijke Jordaanoever bleef grotendeels onder Fatah-bestuur. Ook de inmiddels gematigde partij kent een terroristisch verleden door haar eigen gewapende tak: de Al-Aqsa-Martelarenbrigade. Sinds 2006 zijn er geen verkiezingen meer geweest in de Palestijnse gebieden.

Zedenpolitie

De zedenpolitie in de Gazastrook houdt zich in strikte navolging van Hamas-sponsor Iran bezig met het opsporen van ‘immoreel gedrag’. In 2010 verscheen in Los Angeles Times een artikel over deze vrome ordebewaarders. Er werd bericht dat mannen en vrouwen die samen op straat liepen, voortdurend werden aangehouden en gevraagd of ze met elkaar getrouwd zijn. Een jong stel vertelde een verslaggever van de krant: ‘Je moet een kopie van je huwelijksakte bij je dragen, anders wordt je vernederd’. Die vernedering bestaat in het gunstige geval uit slagen met in leer gehulde bamboestokken.

Medewerkers van de ngo ‘Human Rights Watch’ kregen – wonderbaarlijk genoeg – toegang tot de centrale gevangenis en troffen er een moeder van drie kinderen aan. Ze had tijdens een controle geen huwelijksakte kunnen tonen. De vrouw werd beschuldigd van overspel (met haar eigen man) en belandde achter de tralies. Haar familie wilde haar geen kopie van het trouwdocument geven en niet voor haar getuigen, omdat ze het huwelijk afkeurden. Ook homoseksualiteit is een taboe binnen de Palestijnse samenleving. In de Gazastrook wordt homofilie bestraft met tien jaar gevangenis.

Hard optreden

Maar niet alleen in de Gazastrook wordt hard opgetreden tegen de eigen bevolking. De Palestijnse Autoriteit informeerde de ngo dat haar politie en veiligheidstroepen van januari 2018 tot april 2019 meer dan 1.600 mensen hadden gearresteerd wegens het beledigen van ‘hogere autoriteiten’ en het ‘creëren van sektarische conflicten’. Deze twee aanklachten duiden op afwijkende, maar vreedzame meningen.

Ook meldde de overheid van de Westelijke Jordaanoever dat in dezelfde periode 752 mensen waren opgepakt vanwege berichten op sociale media. Een schrijnend voorbeeld was een Palestijnse journalist die gevangen werd gezet en gefolterd vanwege een korte video die hij had gemaakt van een verkoopkraam van meloenen in Jericho.

Desalniettemin ondersteunt de overgrote meerderheid van de Palestijnen Hamas of Fatah. Dor Shachar groeide op in de Gazastrook en vertrok op volwassen leeftijd naar Israël. Hij vertelde een tv-reporter: ‘Niemand kan mij wijs maken dat de meerderheid in de Gazastrook uit normale mensen bestaat. Hoogstens 1 procent, de andere 99 procent ondersteunt het terrorisme. Op school leerden ze ons dat we Joden moesten doden, omdat ze ons land hebben afgepakt. Wie een Jood doodt, krijgt een plaats in het paradijs als martelaar van het geloof. Ze zijn allemaal moordenaars. In elk huis schuilt een terrorist.’

Dor Shachar

Progressieven voor Palestina, maar Palestina niet voor progressieven