Het gaat niet goed met de Duitse Groenen. De hype rond kandidaat-kanselier Annalena Baerbock is verwasemd. De Zwitserse journalist Eric Gujer somt in de Neue Zürcher Zeitung (9 juli 2021) vijf redenen op waarom de groene politica niet in aanmerking komt als bondskanselier en het ook niet zal worden na de Bondsdagverkiezingen van 26 september 2021.

Arrogantie

Even samenvatten wat hij schrijft in die internationaal vermaarde kwaliteitskrant. Er kleeft ten eerste aan Baerbock de reputatie van Schummlerin [‘foefelaar’] sinds ze een boek heeft uitgegeven dat bulkt van het plagiaat of het parafraseren zonder bronopgave.

Daardoor heeft ze ten tweede een ‘mechaniek’ in gang gezet die de infantilisering van de verkiezingsstrijd tot gevolg heeft. De pers houdt zich immers liever bezig met schandaaltjes en sappige verhaaltjes dan met complexe thema’s zoals de hervorming van het pensioenstelsel. Ten derde draait alles nu om de persoon van Baerbock, niet om ‘die Sache’. Kleinigheden worden daardoor uitvergroot.

Baerbock loopt ten vierde naast haar schoenen, maar – zo schrijft Gujer – arrogantie moet je je kunnen veroorloven. Hij geeft het voorbeeld van Joschka Fischer (Bündnis90/Die Grünen) die zichzelf als ‘Henry Kissingers legitieme en vermoedelijk enige erfgenaam’ zag nog vooraleer hij in 1998 aantrad als minister van Buitenlandse Zaken in de regering van Gerhard Schröder (SPD). Fischer liep over van de arrogantie, maar blonk tenminste uit door de ‘virtuoze beheersing’ van buitenlandse dossiers. Baerbock mag dan wel onderlegd zijn in buitenlandse politiek, maar dat rijmt niet met haar ‘overgroot zelfbewustzijn’.

Ten vijfde moet een politicus of politica volksnah (volks) overkomen. Aan de sociaaldemocraat Schröder kleefde het imago van ‘Genosse der Bosse’ (kameraad van de werkgevers). Hij rookte in hun bijzijn graag sigaren en droeg dure pakken, maar kon ook schertsen ‘Hol mir mal ‘ne Flasche Bier, sonst streik ich hier’ (‘Haal mij eens een fles bier, anders staak ik hier’). Baerbock daarentegen oogt elitair. In het algemeen komen de Groenen over als een partij voor ‘elitäre und zugleich sauertöpfische Asketen’ (‘elitaire en tegelijk zure asceten’).

Machtsstrijd

Het is ook dat chagrijn dat de groene bouwondernemer en politicus Sven Kehrein-Seckler ertoe bewogen heeft om van de Grüne naar de Freie Demokratische Partei (FDP), de liberale partij, over te stappen. Bij de Groenen van het Saarland, zijn deelstaat, heerst al een paar weken chaos. Verschillende bestuursleden zijn er uit de partij gestapt na een interne machtsstrijd.

Een zekere Hubert Ulrich liet zich benoemen tot ‘Spitzenkandidat’ op de deelstaatlijst voor de Bondsdagverkiezingen. Een inbreuk op het vrouwenstatuut van de partij dat oneven plaatsen voorbehoudt aan vrouwelijke kandidaten. En een zekere Irina Gaydukova had zich onsterfelijk belachelijk gemaakt met een mislukte en verwarde toespraak die in de media van de hele Bondsrepubliek circuleerde.

Groene sjablonen

Kehrein-Seckler noemt in Die Welt (8 juli 2021) de partij van de Groenen een ‘grüner Kindergarten’ (‘groene kleutertuin’). Maar de oorzaak van zijn misnoegdheid ligt dieper. Er wordt in Duitsland vaak gezegd dat de Groenen een ‘Verbotspartei’ zijn, een partij die niets liever doet dan voorstellen om dingen te verbieden (bijvoorbeeld het houden van huisdieren omdat die de CO²-emissies zouden doen stijgen).

Kehrein-Seckler zou dat woord liever niet benutten, maar moet toegeven dat hij de Grüne is beginnen waarnemen als ‘een linksgeoriënteerde partij die het voor al om regels gaat, niet om vrijheid.’ De partij zou proberen ‘die Gesellschaft in ihre grünen Schablonen zu pressen’ (‘de maatschappij in haar groene sjablonen te persen’). Hij blijft geloven in de bescherming van het klimaat, maar lust geen pap van het groene recept.

Innovatie

Ecologie moet worden verbonden met economie. Daarom voelt Kehrein-Seckler zich aangetrokken tot de liberalen – in Duitsland zijn het er echte – omdat die voor innovatie zijn.

Technologische vernieuwing is de sleutel tot klimaatbescherming, niet het ‘groene dirigisme’, niet het geheel van ‘staatsgeoriënteerde, eerder linkse politieke methodes’. De ondernemer vervoegt nu dus de liberale FDP, want ‘Klimaschutz mit Innovationen und Freiheit statt mit Verboten ist ein überzeugendes Angebot’ (‘Klimaatbescherming met innovaties en vrijheid in plaats van met verbodsbepalingen is een overtuigend aanbod.’)

Eric Gujer

‘Weg uit de groene kleutertuin!’