Laten we de beerputten van de beschermer en actief pleitbezorger van het klimaat-industrieel complex eens opentrekken. Het UNEP (United Nations Environment Program) is een organisatie van bevlogen, idealistische experten en wetenschappers die beweren dat ze de planeet gaan redden van klimaatverandering. Met een jaarlijks budget van 780 miljoen USD (belastinggeld) werpt UNEP zich op als het onbetwiste milieugeweten van de wereld. De dienst marketing en public relations van het klimaat-industrieel complex, zeg maar.

Geldkraan

Op dit ogenblik gaat er jaarlijks 1500 miljard USD van uw belastingen naar het klimaat-industrieel complex. Dat schijnt echter niet genoeg te zijn; in hun laatste natte vinger-berekening vragen de experten een bijkomend bedrag tot maar liefst 2400 miljard USD per jaar. Als we dat uitgeven, kunnen we de planeet toch al 0,05°C koeler maken tegen… 2100. Misschien! Als het niet gelukt en/of niet nodig is gebleken, dan zijn de klimaatexperten al lang dood en is ook uw geld, dat van uw kinderen en kleinkinderen al lang wijlen.

Hoe besteden nu deze overwegend niet verkozen ambtenaren uw belastinggeld? Hier volgt een overzicht. Uw bloed zal koken, maar sla uw computerscherm niet stuk. Blijven lezen tot het einde.

Van de top tot de bodem is dit een door-en-door rotte en verwerpelijke club van schaamteloze verspilling, zelfverrijking, zelfverheerlijking en egocentrische wereldvreemdheid. Maar wel op handen gedragen door de gevestigde media die zich steeds weer uitputten om deze organisatie met de nodige égards te behandelen en alvast kritiekloos een forum blijven bieden.

Appelmand

Het begon allemaal met Maurice Strong , een zakenman in de energiesector en tevens milieuactivist . Onder het gezag van deze eerste voorzitter van UNEP werd in 1988 het IPCC opgericht en menselijk CO₂tot vijand van het klimaat gebombardeerd. Hij was ook een tijdje voorzitter van het World Economic Forum en adviseur van de VN en de Wereldbank.

Strong noemde zichzelf een socialist met kapitalistische methodes. In 2005 werd Strong gevat met een cheque van 988.885 USD die bestemd was voor het ‘oil for food’ programma. Strong nam de benen en vluchtte naar China, waar hij verbleef tot zijn dood in 2015. De Zuid-Koreaanse zakenman Tongsun Park, die Strong de cheque gaf, werd in 2006 veroordeeld voor actieve corruptie van VN-medewerkers. Op de Wikipedia-pagina van Strong kan u echter niets vinden van deze affaire.

Maar laten we beginnen met de ‘gouden standaard’ wanneer we het hebben over de klimaatkassarovers bij UNEP. Eric Solheim is de naam, en toevallig is deze voormalige minister van Milieu (2007-2015) uit Noorwegen een groen-rode jongen van het zuiverste water. Immers, na een interne audit kwamen de gruwelijk verspillende levensstijl van deze klimaatprofeet en zijn gevolg boven water.

Op 668 dagen had Solheim er maar liefst 529 dagen in een vliegtuig doorgebracht. Tijdens zijn 22 maanden aan het roer van de UNEP, spendeerde Solheim persoonlijk maar liefst 488.000 USD aan reiskosten. 76 dagen waren uitstappen naar Oslo en Parijs en zelfs een verwenweekendje in New York mocht niet ontbreken. Ondertussen ging Solheim bij iedereen wel prediken dat vliegreizen slecht zijn voor het milieu en de CO_2-uitstoot.

Als de vos de passie preekt…

Bij UNEP is dat alles dus mogelijk. Immers, de audit wees ook uit dat er maar liefst 596 reisjes van de stafleden plaatsvonden. Maar van 210 van die reisjes bleken niet eens documenten of aanvragen, laat staan een reden te bestaan en van 200 andere hebben ze die na de audit nog snel-snel gaan toevoegen. Allemaal onder de kundige leiding van klimaatexpert Solheim.

Wanneer een Noors bedrijf toevallig een aanbesteding bij UNEP won, werd mevrouw Gry Ulverud Solheim — geheel en al volgens haar bekwaamheid en uiteraard via objectieve criteria — bij dit bedrijf aangeworven. Toen Volvo Ocean Race wat extra geld nodig had, schonk Solheim als gulle sponsor 500.000 USD van uw belastinggeld weg. Verantwoording voor die uitgave kon de audit niet vinden in de boekhouding van UNEP.

Het voorlopige auditrapport werd gelekt aan The Guardian. Maar het volledige rapport is nog steeds niet publiek gemaakt. Toen het rapport uitlekte, ging Solheim prompt op een driedaagse luxetrip met zijn getrouwe klimaatridders. Toen hij terugkwam mocht hij gelijk beschikken. Wie dacht dat de socialist en huidige VN baas Antonio Guterres hem de levieten zou lezen, heeft het fout. Een mooie bedankbrief waarin uitvoerig de loftrompet wordt bovengehaald om Solheim te bedanken voor zoveel inzet, staat te lezen op de pagina van de Verenigde Naties.

Van den prins geen kwade

Solheim zelf is zich van geen kwaad bewust. In zijn afscheidsbrief, waarin hij zijn ontslag aan de wereld kond maakt, schrijft hij: ‘As I have maintained throughout this process, I have been and remain committed to doing what I believe to be in the best interest of UN Environment and the mission we are here to achieve. (…) For this reason, after deep reflection and in close consultation with the Secretary-General, I am stepping down.’ De goedzak zal zich blijven inzetten voor het klimaat en het milieu. Ontroerend.

Denemarken, Zweden, Nederland, Japan en, jawel, ook België weigerden daarop nog 50 miljoen USD aan fondsen ter beschikking te stellen van UNEP.

COP-zorgen

Het jaarlijkse klimaatfeest zijn echter de COP-vergaderingen (Conference of the Parties). De laatste was in het Poolse Katowice. Met 23 000 waren ze afgezakt en verbruikten ze op tien dagen zoveel CO₂ als 8200 Amerikaanse gezinnen op een gans jaar. Daarin zijn niet inbegrepen de vliegtuigen die aan en af vlogen, noch het dorp dat moest gebouwd worden om de klimaattoeristen te huisvesten. Ze maken het goed door zeven miljoen bomen te planten. Bomen die beter groeien met meer CO₂trouwens. Daarom ook dat Europa groeneris geworden.

Eén maatregel die deze ambtenaren en politici op papier toevertrouwden op het ultieme klimaatfeest van 2015, de COP21 in ‘le très gai Paris’ (40 000 aanwezigen), was de oprichting van een klimaatfonds dat jaarlijks 100 miljard voor de derde wereld moest ophalen. De bijdragen zouden van het Westen komen. Turkije wou toen nogal prompt terug een derdewereldland zijn en vroeg in Katowice om zijn status te wijzigen.

Topleerlingen

U weet het misschien niet, maar de Afrikaanse landen zijn bij de beste klimaatleerlingen van de klas. Tenminste toch als het op het bijwonen van de klimaatvergaderingen aankomt. Zo is er bijvoorbeeld Guinea. Met 85% van de bevolking die moslim is, waar 98% van de vrouwen besneden worden. Ongeletterdheid en kindhuwelijken horen bij de hoogste van de wereld, 5% van de vrouwen overlijden in het kraambed, 40% van de bevolking is ondervoed is en malaria, aids en ebola zijn er wijdverbreid. Slechts 25% van de bevolking heeft elektriciteit en kindslavernij en sekshandel in kinderen wordt er niet vervolgd.

In 2009 was er voor de verkiezingen een slachtpartij, waarbij 156 mensen werden vermoord en 100 vrouwen werden verkracht. Maar omdat dit monsterachtige regime door en door corrupt en rot is tot op het bot, is er niemand tot op heden voor die zaken bestraft. Het past dus perfect in het plaatje dat Trump ophangt van dergelijke landen: dat van een regelrecht ‘hellhole’.

Welnu, datzelfde land is een echte klimaatkampioen. Want wie had er het hoogste aantal officiële deelnemers op het klimaatfeest van Katowice? Inderdaad, Guinee. Met 406 van de 14 000 officiële deelnemers lieten ze met gemak andere Afrikaanse modeldemocratieën achter zich zoals Congo (237), Ivoorkust (209), Soedan (172), Senegal (171), Benin (139) Tsjaad (57). Vorig jaar in Bonn met COP23 moest Guinee (355) nog Ivoorkust (492) laten voorgaan. Komen die landen raad vragen hoe ze nog armer kunnen worden en daardoor minder CO₂uitstoten? Wie zal het zeggen?

Elke deelnemer van Guinee mocht voor zijn verblijf 2328 USD afhalen op een VN-kantoor. Het jaar voordien in Duitsland was het nog 3530 USD. Daar is het leven ook duurder dan in Polen. Het bnp per inwoner in Guinee bedraagt 1800 USD per jaar.

Ogen open

Ondanks de Afrikaanse despoten en UNEP-ambtenaren vragen onze catastrofeprofeten en hun ideologische helpertjes bij de pers zich nooit af in welk gezelschap ze zich bevinden.

Beste pers: jullie keken David Walsh, de journalist die Lance Armstrong ontmaskerde, jarenlang aan met de nek en behandelden hem als een paria. Toen hij gelijk kreeg, stonden jullie in de rij te drummen en waren de excuses niet te tellen. Meningen onderdrukken en actief als linkse/groene activist censuur plegen; het is een heilloze weg. Een spiegel die ook aan de klimaatspijbelaars mag worden voorgehouden. Daar zou consensus over mogen zijn.

Eric Solheim

De duistere kanten van de Klimaatkerk