Vooruit voorzitter Conner Rousseau, wou sympathie opwekken met een emotionele video. Maar in plaats van de communicatie fors in handen te nemen, wat de bedoeling was van het filmpje, ontsnapt het initiatief hem volledig. En plots is daar een melding van grensoverschrijdend gedrag.

Waarom u nog niets las op Doorbraak

Bij Doorbraak hebben we ook die ‘geruchten’ opgevangen die over Rousseau de ronde doen. We hebben die onderzocht en besloten daar niets mee te doen. Omdat we niet zeker konden zijn. Er waren meldingen van grensoverschrijdend gedrag, ook met minderjarigen. De ene melding was volgens het parket een ‘broodje-aapverhaal’. Er was een melding gemaakt, maar na het eerste verhoor werd die ingetrokken. Waarom? Dat weten we niet, we weten ook niet wie die melding deed.

Als journalist moet je altijd voorzichtig zijn. Wie stuurt die geruchten rond, en waarom? De Wetstraat is een roddelcircuit en niet altijd met goede bedoelingen. De meldingen bij het parket kunnen gebaseerd zijn op echte laakbare of strafbare feiten. Dat zal het onderzoek uitwijzen. Tot dan kan het ook de bedoeling zijn om Rousseau te schaden. In dat spel wil je als journalist niet meespelen. Wij toch niet.

Hek van de dam

Want stel dat het niet waar is en wij Rousseau schuldig verklaren op basis van geruchten? Dan heb je iemand zijn politieke carrière gebroken. Want je krijgt die beschuldigingen nooit meer uitgewist. Waar rook is, is vuur. Dan zet je de deur wagenwijd open om lastercampagne na lastercampagne tegen om het even welke politicus te lanceren. Een beschuldiging van grensoverschrijdend gedrag en wat artikels en de carrière is voorbij. In een dergelijke wereld wil je niet terecht komen. Wij willen in ieder geval niet meewerken aan de creatie van zo een wereld.

Ook een artikel op basis van geruchten ‘er wordt verteld dat’, ‘wij hoorden dat’, daar doen we bij Doorbraak niet aan mee. Wij zijn geen verontwaardigde vloggers. Dat is geen journalistiek. Journalisten brengen nieuws waarvan ze zeker kunnen zijn. Zeker zijn van een gerucht is geen nieuws. Zeker zijn van een melding bij het gerecht, eigenlijk ook niet. Want dat kan ook loos zijn. En brengen we elke – loze – melding tegen elke politicus?

Dat verandert de zaak

Dan komt de ‘pauze’ van Conner Rousseau. Dat roept vragen op, maar er is geen nieuws van het gerecht. Dan komt zijn filmpje. In een heel emotioneel interview met de BV-interviewer Eric Goens gooit de politicus op tafel dat hij minstens op mannen en vrouwen valt. Mooi in scène gezet. Mooi gescript waarschijnlijk. Gepubliceerd op zijn eigen Instagramaccount.

Een beetje eigenaardig toch? Is homo- of biseksueel zijn vandaag zo’n emotioneel filmpje waard? Dat het persoonlijk niet altijd gemakkelijk is, ok. Maar het is wel maatschappelijk aanvaard. Waarom moet Conner als lijdend worden voorgesteld? Dat is bewust gekozen, daarom ook de interviewer. Er werden afspraken gemaakt met de ondervrager. Dat had ook gekund met VRT of VTM. Zelfs met allebei. Dan was de vragensteller een journalist geweest. De sfeer zou zakelijker geweest zijn.

Emotie te koop

Maar om het nog erger te maken besloot de interviewer het emotionele uit-de-kastinterview enkel tegen betaling te verkopen aan de nieuwsredacties. Iemand rook een zaakje. Waarop die redacties met de nodige verontwaardiging weigerden. Zeker toen Rousseau liet weten niet te willen ingaan op interview-aanvragen. Ze moesten de beelden maar kopen.

In een poging de regie van zijn communicatie strak in handen te houden heeft hij ze zo uit handen gegeven. Want nu stelde iedereen de vraag: wat heeft hij dan te verbergen? De Grote Communicator van Vooruit, dé mediapoliticus van de voorbije vijf jaar, die nu de tv-studio’s ontwijkt? En dus kwamen de meldingen bij het gerecht over grensoverschrijdend gedrag heel snel in de grote media. Net wat Rousseau wou vermijden.

Twijfel

Nu blijft enkel twijfel. Opnieuw wat Rousseau wou vermijden. Waarom gooit hij zijn seksuele geaardheid net nu in de openbaarheid? Waarom zegt hij niets over die meldingen? Dat maakt hem nog meer verdacht. Het filmpje dat bedoeld was om sympathie op te wekken, roept enkel vragen op.

Conner Rousseau wou via emotie zijn positie veilig stellen, maar heeft zichzelf geschaad. Dit zal aan zijn ribben kleven. Hij is niet langer de glamoureuze wonderboy, de vrolijke BV in het konijnenpak. Grensoverschrijdend gedrag hangt aan zijn imago. Ook binnen de partij zal dat voor tegenstanders het teken zijn om zijn positie in vraag te stellen.

Erik Goens

De zaak Rousseau