Marc Descheemaecker is de tweede bekwame en vooraanstaande Vlaamse overheids-CEO die de jongste tijd grof geschoffeerd werd. De ex-NMBS-baas laat zijn kant van het verhaal zien door een boek dat dinsdag 18 maart 2014 gelanceerd wordt en waarin hij Johan Vande Lanotte, en diens rol bij NMBS, uitkleedt. Dat de gladjanus van Oostende nattigheid verwacht in volle verkiezingsprelude liet hij meteen horen in Knack. Zijn SP.A-baas sneerde prompt: ‘Descheemaecker had beter NMBS goed geleid dan boeken te schrijven’. De NMBS goed leiden? Niemand die het kan, of hij of zij moet een slaafje zijn van de establishment-partijen. Het wachten is op Jo Cornu, de huidige NMBS-baas, die er de brui aan geeft. Die man is te recht door zee en te eerlijk om het in die krabbenmand vol te houden. Het bewijs van de krabbenmand is een schitterend boek van 2006, SOS NMBS, bij uitgeverij Houtekiet, van een schitterende man, Paul Huybrechts, ex-extreem-links, ex-journalist, ex-wisselagent, vandaag de actieve voorzitter van de Vlaamse Federatie van Beleggingsclubs. Huybrechts heeft een sabbatsjaar vlijtig gewerkt, met massa’s documenten en inzichten van Karel Vinck, een voorganger van Descheemaecker bij NMBS, en een diepe beerput geopend. Resultaat: nul. De CD&V en de vriendjes van het syndicaat verdedigden, door niet te reageren, hun zetbaas bij het spoor: Etienne Schouppe.

Het verhaal van Karel Vinck en de NMBS is illustratief. Karel Vinck werd een gedreven ondernemer, maar zijn eerste liefde is de zangkunst en het rolmodel was de bariton Dietrich Fischer-Dieskau. De Aalstenaar besloot na een concert waar hij zich ondermaats wist te presteren dat hij nooit het idool kon evenaren en besloot klip en klaar om geen internationale Liedersänger te worden. Zijn stem verstomde op de Bühne en de economie en het zakenleven werden zijn theaters. Eentje daarvan was de catastrofale NMBS. Minister van Vervoer en Mobiliteit Isabelle Durant van Ecolo moet in juni 2002, na het debacle met de Antwerpenaar Christian Heinzmann (aangesteld tot gedelegeerd bestuurder en na enkele uren ontslagnemend, na bedreigingen uit syndicale hoek laat hij horen als verdediging), Karel Vinck slikken als chef van de spoorwegonderneming. Vinck is in Singapore voor Umicore, waarvan hij toen voorzitter was, en heeft kabinetschef Luc Coene aan de telefoon die hem smeekt om zijn premier, Guy Verhofstadt, te helpen bij het moderniseren van de NMBS. Hij, die zichzelf spottend un spécialiste de la merde noemt, antwoordt ja. Merde heeft Vinck bestreden bij Eternit in Italië, bij Bekaert, bij Union Minière en Sibelco en hetzelfde poogde hij bij de staat in de staat die de spoorwegmaatschappij is. Karel Vinck schrijft een strategisch plan dat hard aankomt bij de regering en neemt voortijdig ontslag in oktober 2004 na oeverloze discussies over structuren, mandaten, beheerscontracten. Discreet wordt nadien SOS NMBS, In het Spoor van Karel Vinck, van Paul Huybrechts geboren. Ten onrechte onbekend en onbemind. Huybrechts kan een balans lezen, verdiept zich in de netwerken, de politieke relaties, de voordeuren en de achterdeuren van het spoorbedrijf. De schaamteloosheid, pretentie en Herren-mentaliteit van Etienne Schouppe en zijn syndicale en politieke kameraden spat van vele bladzijden. Wat gebeurt er na deze privé-onderzoekscommisie van de speurjournalist en de gefundeerde veroordeling? Iets Belgisch. Doen of je neus bloedt en de Jan blijven uithangen, liefst in een regering.

Marc Descheemaecker heeft hopelijk een gunstige wind mee door de extra woeling die het boek in de aanloop naar de verkiezingen kan veroorzaken. In korte tijd verschijnen twee boeken over de corruptie en de onbekwaamheid van steunpilaren van la Belgique de papa, dat nog steeds bestaat, nu deels in het Nederlands, het België van papa: na Descheemaecker op 18 maart (uitgever Van Halewyck, dat eveneens het oudere De Keizer van Oostende publiceerde, over Vande Lanotte en zijn netwerken) volgt op 31 maart Peter Dedecker, N-VA, met zijn ontluisterende analyse van het verschil in de woorden en de daden van de ACW-familie (Een zuil van zelfbediening; uitgeverij Pelckmans). Italië als rolmodel van politiek-syndicale corruptie ligt aan de Tiber én aan de Zenne.

Etienne Schoupe

Een Tobback te veel