Eigenlijk is het heel simpel: Ecolo wil niet naar de verkiezingen in Brussel als een partij die het onverdoofd slachten wil verbieden. Volgens de laatste peilingen zouden de Franstalige groenen wel eens de grootste van het Brussels Gewest kunnen worden en daarom vindt Ecolo het niet zo verstandig om nu een debat te hebben over een thema dat heel gevoelig ligt in de partij.

Het probleem is dat Ecolo in het Waals Parlement wel voor dat verbod gestemd heeft, na wekenlange discussies met alle betrokken partijen. Moslims, Joden, Gaia: allemaal mochten ze uitgebreid hun argumenten voorstellen. Iedereen kwam ruim aan het woord en dan vonden de Waalse parlementsleden, dus ook die van Ecolo, dat ze voldoende redenen hadden om met een sereen gemoed het verdoofd slachten te verplichten.

Men zou dus kunnen verwachten dat Ecolo, een partij die dierenrechten altijd hoog in het groene vaandel gevoerd heeft, consequent zou zijn en zich in Brussel niet anders zou gedragen dan in Wallonië.

CVP

Dat was buiten de dubbelzinnigheid van de partij gerekend die zich als het op geloofskwesties aankomt meer en meer als een confessionele partij begint te gedragen. Als het over de moslims gaat tenminste. In een Brusselse gemeente wou Ecolo niet weten van een intern reglement dat het dragen van religieuze tekens voor ambtenaren verbood. De groene partij vond dat een discriminatie voor de hoofddoekdragende burgers.

Ecolo begint meer en meer te lijken op de CVP van de jaren vijftig. Daar bepaalde de godsdienst ook het hele partijprogramma. In Brussel ging die tjeverigheid van Ecolo nog verder: het Brussels Parlement had nog ruim de tijd in deze legislatuur om Vlaanderen en Wallonië te volgen en zo voor het hele land een gelijkaardige wetgeving op het onverdoofd slachten in te stellen, wat eigenlijk de logica zelf is.

Halal-slagerij

Maar daar wou de meerderheid niet van weten. Dat komt omdat de PS in Brussel tegen een verbod is en dat heel fier uitbazuint. Brussels parlementslid Jamal Ikazban (PS) liet zich in een halal-slagerij filmen om triomfantelijk te verklaren dat het rituele slachten in Brussel toegelaten blijft, ‘dit in tegenstelling tot in Vlaanderen en Wallonië, en in weerwil van de pogingen van partijen zoals Groen, N-VA en MR.’

Groen had zich bij monde van parlementslid Annemie Maes duidelijk voorstander van een verbod verklaard. Maes kreeg echter geen verkiesbare plaats meer op de lijst, en is er zelf van overtuigd dat dit veel te maken heeft met haar ondubbelzinnige stellingnames op het vlak van dierenrechten. Groen had vorig jaar het verbod in Vlaanderen schoorvoetend goedgekeurd en een paar maanden eerder een uitstekend parlementslid geofferd op het altaar van het politiek correcte denken: Hermes Sanctorum kon het jarenlange treuzelen van Groen niet meer aanzien en verliet de partij.

In Brussel moesten de Vlaamse Groenen wel kleur bekennen omdat Annemie Maes van geen wijken wou weten. Maar Ecolo ging op de rem staan, met even voorspelbare als ongeloofwaardige argumenten. Voormalig minister Evelyne Huytebroeck verklaarde aan stadskrant BRUZZ : ‘We moeten een breed debat voeren, zoals in Wallonië. We willen de mensen hierover niet tegen elkaar opzetten, en niemand provoceren. Wij willen liever iedereen rond tafel: én religieuze gemeenschappen én bijvoorbeeld GAIA, om zo tot een oplossing te komen.’

Dat dit debat al twee keer gevoerd is, in twee parlementen van dit land en dat alle argumenten al uitvoerig aan bod zijn gekomen, dat is blijkbaar niet genoeg voor Huytebroeck. Het zal wel iets te maken hebben met de Brusselse specificiteit, vermoed ik. Of met electoraal opportunisme, maar dat wil natuurlijk niemand gezegd hebben.

Khomeiny

Ecolo had zich ook helemaal anders kunnen opstellen en aan de Brusselse moslim-kiezers eindelijk eens uitleggen dat er in de Koran niets staat over de verplichting om halal-vlees te eten. Maar dat dit een uitvinding is van ayatollah Khomeiny, die dat invoerde na zijn islamitische machtsgreep in Iran.

Maar die emancipatorische ambitie heeft Ecolo niet. De partij gaat mee in het religieuze opbod van de islamitische hardliners binnen de PS. Huytebroeck verkiest een wollig discours, om geen kiezer te schofferen :’Wij willen dat breder zien,’ gaat ze in het interview verder , ‘en de hele levenscyclus van het dier bekijken. Want ook bijvoorbeeld het fokken en het transport zijn belangrijke factoren in dierenwelzijn, niet alleen het slachten zelf. In onze partij gaan ook stemmen op om geen enkel dier nog te slachten.’

Een ongezien voorbeeld van de nieuwe tjeverigheid: het eigenlijke debat vermijden door het eindeloos uit te breiden. Of om in de animale sfeer te blijven: de vis te verdrinken, het debat dood te knijpen door er een overdosis argumenten aan toe te voegen in de hoop dat niemand het nog moet hebben over waar het eigenlijk echt over gaat. De vraag namelijk welke wetten in dit land overheersen: de democratische of de religieuze…

Evelyne Huytebroeck

Ecolo uit de bocht

De nieuwe groene tjeven