De windturbines die te land en ter zee worden geplaatst staan symbool voor de energietransitie die een flink deel van de politieke elite in het westen beoogt. In Europa wordt deze politiek grotendeels geïnspireerd door de Energiewende in Duitsland. Angela Merkel en haar regering besloten na de tsunami die de centrale in Fukushima trof, om atoomkracht uit de energiemix te weren.

Duitsland produceert geweldig veel windturbines

Dat Duitsland een van de belangrijkste leveranciers ter wereld is van windturbines zal wel niet vreemd zijn aan de ijver waarmee de bewindvoerders hun energierevolutie willen exporteren.

In werkelijkheid beschadigt deze politiek, die in naam van een ‘planetofiele’ ideologie turbines plaatst op het platteland, in de bossen en op zee, de ecosystemen die hij verondersteld was te beschermen, en dat is allerminst onschuldig.

Fabien Bouglé stelt dit schandaal al tien jaar aan de orde. Hij is gemeenteraadslid en ook in de parlementaire onderzoekscommissie rond hernieuwbare energie van de Franse Assemblée sloeg hij alarm over de ecologische gevolgen. Hij schrijft ook in de pers en laatst in oktober verscheen bij Éditions du Rocher zijn boek Éoliennes – La face noire de la transition écologique [Windturbines – de schaduwkant van de ecologische omschakeling].

Drie onderdelen van windturbines zijn schadelijk

Een windturbine heeft vier onderdelen: een betonnen sokkel. een mast, wieken en een gondel. De mast daargelaten, die eenvoudig te recycleren is, maar elk van de andere drie delen brengt zware ecologische gevolgen mee.

De ontginning van zeldzame aardsoorten (metalen met elektromagnetische eigenschappen die bij de constructie van de turbines nodig zijn) heeft ontzettende repercussies voor het milieu en voor de gezondheid van de bevolking die eraan is blootgesteld. Dat werd al belicht in het boek La Guerre des métaux rares [De oorlog om de zeldzame aardmetalen] van Guillaume Pitron, en de Technische Universiteit van Sidney wijdde er in 2019 een rapport aan.

De bijzonder grote problemen bij de recyclage van het composietmateriaal van de wieken, zoals ook bij het wegnemen van de ingegraven betonnen sokkels, werden in 2019 beschreven in onder meer Der Spiegel. Mocht het nog nodig zijn, dan bewijzen de 14.000 achtergelaten turbines alleen al in de staat Californië.*

Komt nog bij dat de fabricage, het vervoer en de montage en demontage van turbines op hun beurt ook voor de uitstoot van broeikasgassen zorgen. Overigens maakt de wisselvalligheid van de wind het noodzakelijk om in gewone vervangcentrales te voorzien, en dan begrijpt men al snel dat er een omgekeerd effect wordt bereikt van wat er bedoeld was.

Windturbines zijn een financiële catastrofe

De proliferatie van windturbines in Duitsland, als gevolg van de simplistische argumenten waar de bevolking angst mee werd aangejaagd, maakt dat nu 34% van de productie uit hernieuwbare energie bestaat en het het land per kilowattuur tien keer meer CO₂uitstoot dan Frankrijk!

Behalve dat de ontginning van zeldzame metalen zoals gezegd zware schade toebrengt aan mens en milieu, en de turbines niet-recycleerbare afbraakmaterialen opleveren, en ze geen vermindering van de CO₂-uitstoot meebrengen omdat men ter aanvulling fossiele brandstoffen moet gebruiken, merkt Fabien Bouglé nog op dat er grote gevolgen kunnen zijn voor de gezondheid van mens en fauna, ook voor de mariene fauna, vanwege de infrasone trillingen die zij produceren. Dit alles zorgt voor scherpe weerstand bij de bevolking.

Alles samen is dit boek een opmerkelijk requisitoir , voorzien van honderden noten en verwijzingen, ‘face à ce scandale mondial inédit dans l’histoire’ [bij dit mondiale schandaal zoals er in de geschiedenis nooit eerder een is voorgekomen].

* Een vertaler hoort niet tussen te komen, maar of dit cijfer klopt wordt door andere stemmen wel in twijfel getrokken.

vertaling Marc Vanfraechem

Fabien Bouglé

Tegenwind bij de windturbines