Terwijl er terug oceanen inkt vloeien over de terugkeer van kinderen van IS-barbaren uit Irak, vielen er een paar mailtjes in mijn box. Eéntje uit Zuid-Afrika en ééntje van een verontwaardigde cipier uit een Vlaams boerengat in de Westhoek, waar men op 26 mei ‘verkeerd’ stemde.

Ik citeer: ‘Graag wil ik je even de wenkbrauwen doen fronsen. Het is namelijk zo dat in de gevangenis tegenwoordig het Suikerfeest wordt gevierd. Nu, voor de moslimgedetineerden nog tot daar aan toe, maar dit jaar maakt men het wel heel bont. Het is namelijk zo dat ALLE gedetineerden deze maaltijd wordt aangeboden, maar straffer nog…….Ook het personeel die warm wenst te eten MOET dit Suikerfeest-menu slikken. Deze wordt weliswaar GRATIS aangeboden (het addertje weet je wel)…..u leest het goed……GRATIS. De menu bestaat uit: bladerdeeg gebakje met kip, kalfsfilet met druivensaus en gebakken balletjes, dessertje… Groot was dan ook mijn verbazing en deze van vele mede-collega’s dat men een religieus feest, vreemd aan onze identiteit door de bewakersstrotten wenst te duwen, en dit in een overheidsinstelling. Blijkbaar is het cultiveren van de Islam bon ton geworden. Deze info kun je misschien wel eens Suikerfeest-gewijs opdienen in één van je columns of op het spreekgestoelte in de Kamer.’

Volgens de Franse socioloog Fahrad Khosrokhavar zijn 80% van de gedetineerden in zijn land moslims en is de islam de eerste gevangenisreligie in nagenoeg alle West-Europese landen, van Italië tot Scandinavië. ‘Alle Zweedse steden kampen al jaren met dezelfde problematiek,’schrijft Emerson Vermaat in zijn boek Misdaad, Migratie en Cultuur; ‘zo erg dat de etniciteit of verblijfstatus van criminelen niet meer wordt bijgehouden sinds 2005, wellicht omdat de oververtegenwoordiging van mannen met een migratieachtergrond te beschamend is voor het Zweedse multiculturele, multi-etnische, multireligieuze succesverhaal.’

Verdacht rechts

Uit een misplaatste vorm van mensenrechtenidolatrie piekeren we ons suf over de terugkeer van IS-criminelen. Volgens een tussentijds rapport van de Britse minister voor Buitenlandse Zaken Jeremy Hunt zijn van alle voor hun religieuze overtuiging vervolgde gelovigen nagenoeg 80% christen, en worden ze hoofdzakelijk door moslims vervolgd. Politieke correctheid maakt ons echter blind voor die wereldwijde christenvervolging.

Door het wegzetten van elke vorm van islamkritiek als haatzaaierij van de rechtse blanke man, wordt de onverdraagzaamheid van de islam uit een vorm van averechts racisme ongemoeid gelaten. Wat rechts is, en bij uitbreiding wit, blank of westers wordt door de politieke correcte vierschaar per definitie als verdacht beschouwd. Wat geldt voor geloof, geldt ook voor ras of etnie. Ras en religie worden aan elkaar gekoppeld door middel van de term islamofobie, waarmee zowel goedkope spot als terechte kritiek op een wereldreligie als vermomde rassenhaat gedefinieerd kunnen worden en zo ook niet weerlegd hoeven te worden.

Wie vraagtekens plaatst bij het linkse morele monopolie wordt dan gebrandmerkt als nationalist, populist of racist. Die mensenrechtenidolatrie geldt in één richting. Ingebed in het multiculturalisme en het cultuurrelativisme wordt de underdogpositie van moslims hier voorgesteld als slachtofferschap terwijl de gevangenisbewaker zijn terechte verontwaardiging nauwelijks kan uiten behalve in het stemhokje.

Antiracisme

Net zoals iemand zei dat het fascisme terugkeert onder de vorm van antifascisme, keert racisme ook terug onder de vorm van antiracisme. Ik kreeg een mailtje van een verontruste landgenoot in Kaapstad. ‘De blanke boer is vogelvrij’ blokletterde Elsevier Weekblad al op 16 en 23 december 2017 . Op een jaar tijd gebeurden er toen 62 officiële plaasmoorden op boerengezinnen.‘Hun erf is terreurgrond.’ In Zuid-Afrika verkopen blanke boeren nu massaal hun vee, melkmachines, tractoren en zelfs de daken van hun huizen. Zo’n 40.000 blanke Afrikaners dreigen zonder compensatie onteigend te worden om hun gronden te herverdelen onder zwarte landarbeiders. L’Histoire se répète. Het apartheidsregime en het blanke minderheidsbewind vol misdaden tegen de menselijkheid in Zuid-Afrika en Rhodesië/Zimbabwe deugden niet.

Eenmaal opgeheven ontstond er een militante vorm van antiblank racisme. In Zuid-Afrika verzette de eerbiedwaardige Nelson Mandela zich er nog tegen, maar zijn corrupte opvolgers van hat ANC wakkerden het eerder aan, opgezweept door Malema van de links-radicale Economic Freedom Fighters met Kill the Boer. In Zimbabwe werd Mugabe in 1980 premier en van 1987 tot 2017 president. Met zijn ZANU- partij rekende hij eerst af met de ZAPU van zijn rivaal Joshua Nkomo. Zijn door Noord-Korea getrainde Fifth Brigade maakte zich schuldig aan massamoorden en etnische zuiveringen.

Mugabe

Mugabe’s terreurbewind ontspoorde en resulteerde in een gewelddadige en massale verdrijving van blanke boeren, die de ruggengraat van de Zimbabwaanse economie vormden. Hun land werd verdeeld onder Mugabe’s aanhangers. Zimbabwe, dat ooit de graanschuur van Afrika was, werd een land van hongersnood, armoede en hyperinflatie. Het meest gedupeerd was nog de zwarte bevolking zelf. Mugabe werd jarenlang door de westerse cultuurmarxisten geprezen omdat zijn land een modelstaat was van diversiteit, zelfs volgens de Wereldraad der Kerken.

De westerse berichtgeving over Zuid-Afrika verloopt nu langs dezelfde links-rechtse lijn. Wie ook maar de minste kritiek geeft op de landonteigeningen wordt door de cultuurmarxisten beschuldigd van racisme en kolonialismeen hun identiteitsschaamte gaat zo ver als die van Lucy In de roman In Ongenade van de Zuid-Afrikaanse Nobelprijswinnaar J.M. Coetzee. Daarin wordt de blanke Lucy aangerand door een drietal zwarte inbrekers, en ze verrechtvaardigt zelfs haar eigen verkrachting: ‘Stel dat.. stel dat dat de prijs is die je moet betalen om te blijven? Misschien bekijken zij het zo; misschien zou ik het ook zo moeten bekijken. Ze zien mij als iemand die iets schuldig is. Ze zien zichzelf als schuldinners, belastinginners. Waarom zou ik hier mogen wonen zonder te betalen?’ Soumission en zelfverachting zijn blijkbaar een wijdverbreid probleem geworden, van de Noordkaap tot de Zuidkaap.

‘Thema’s die aanvankelijk progressief waren — zoals feminisme en vrije meningsuiting — werden plots rechts, omdat ze getuigen van een gebrek aan respect voor andere culturen. In de media is een soft linkse toon gaan overheersen. Geen goede zaak,’ zei Mia Doornaert in Knack (12 juni). Wie twijfelt daar nog aan ?

Fahrad Khosrokhavar

Identiteitsschaamte van de Noord- tot de Zuidkaap