Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet werden gesteld. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoe zielig is dit vluchtelingenverhaal nu écht?

(Aan De Standaard, die twee volle bladzijden wijdt aan een arme vluchteling: ‘In Syrië was Farouk Alhasbani doctor in de Franse literatuur, in Vlaanderen komt hij niet aan de bak als leraar Frans, omdat zijn Nederlands niet goed genoeg is’. Maar in het artikel lees je dat Alhasbani negen uur per week les geeft op een Vlaamse school en in opdracht van een Vlaams vertaalbureau taaltrainingen geeft in Vlaamse bedrijven. Nergens lees je dat Alhasbani nu intensief Nederlands aan het leren is. Maar wel veel klagen over racistische werkgevers…)

Sinds wanneer zijn doodsbedreigingen geen groot nieuws meer?

(Aan actrice Serine Ayari, die als jonge vrouw met Tunesische roots op het podium toegaf dat ze alcohol drinkt: ‘Ik kreeg zelfs verschillende doodsbedreigingen. Anderen hoopten dat ik verkracht of vermoord zou worden’. Een beloftevolle artieste met een rol in een populaire VTM-serie krijgt doodsbedreigingen van fundamentalistische moslims: ooit zou dat groot nieuws geweest zijn. Nu haalt het alleen ‘de boekskes’ en de website (!) van Het Laatste Nieuws.)

Hoeveel stakers waren er nu écht bij de VRT?

(Aan de vakbonden, die zoals áltijd spraken over een ‘geslaagde stakingsdag’, maar: ‘Aan de ingang van het VRT-gebouw aan de Reyerslaan stond er vanaf 7 uur een stakingspost met een tiental vakbondsleden en vertegenwoordigers van personeelsorganisatie Iedereen VRT’. Op alle beelden zie je een heel beperkt aantal demonstranten, terwijl er de VRT meer dan 2.000 personeelsleden telt. Kan een parlementslid eens opvragen hoeveel stakers zich opgegeven hebben?)

Welke vrouwen mag je seksueel intimideren?

(Aan Steven De Foer van De Standaard, die naar de #metoo-prent Bombshell keek met gemengde gevoelens: ‘Dat het hier gaat om vrouwen die carrière maakten bij een TV-zender die dagelijks enthousiast de waarheid verkracht, voelt wat ongemakkelijk aan’. Sommige slachtoffers van seksuele intimidatie zijn blijkbaar minder slachtoffer, omdat ze de verkeerde ideologie hebben. De Foer heeft dan nog het lef om het ‘verkrachten’ toe te schrijven aan Fox-presentatrices Megyn Kelly en Gretchen Carlson. Slachtoffers worden daders. Want ze denken en spreken fout.)

Wat is er gebeurd met woord en wederwoord?

(Aan Knack-journalist Jeroen De Preter, die meer dan 2.800 woorden schrijft pro asielcentra en daarbij amper een tegenstem aan het woord laat. Burgemeester van Koksijde Marc Vanden Bussche (Open VLD) mag kort tegenpruttelen, maar voor de rest is het hele artikel één grote minimalisering van de overlast verbonden aan asielcentra. Er wordt uitgehaald naar Dries Van Langenhove, naar Jan Jambon en (meerdere malen) naar Theo Francken – maar deze mensen krijgen geen weerwoord.)

Hoeveel Emir Kirs zijn er nog in Brussel?

(Aan het anonieme parlementslid van de PS, die in Knack vertelt: ‘We zijn niet streng genoeg geweest in de selectie van kandidaten met een migratieachtergrond. We hebben nagelaten om die mensen, die vaak een dubbele aanhorigheid hebben, zowel aan de partij als aan hun land van herkomst, goed te begeleiden. Misstappen werden toegedekt, zolang die kandidaten maar kiezers opleverden en in het parlement de partijlijn volgden’.)

Hoe denken de Franstaligen over de euthanasiewet?

(Aan de Franstalige pers, die amper aandacht had voor het euthanasieproces rond Tine Nys – in Vlaanderen één van de meest gemediatiseerde processen in járen. Wellicht gaat de Belgische euthanasiewet nu bijgestuurd worden op basis van een proces en een publiek debat dat zich quasi alleen in Vlaanderen heeft afgespeeld. De euthanasiezaak was bij ons goed voor barnumberichtgeving, vele voorpagina’s, paginagrote pleidooien. In Franstalig België: een handvol artikeltjes diep verstopt in een paar kwaliteitskranten. Dát wordt dus bedoeld met twee democratieën.)

Ben je toerekeningsvatbaar als je depressief bent?

(Aan alle voorstanders van euthanasie omwille van psychisch lijden. Tijdens het proces rond de tragische dood van zijn veel vragen gesteld, maar de meest cruciale te weinig. Kan je wel beslissen over je eigen leven en dood als je ten prooi bent gevallen aan een diepe depressie? Depressie gaat gepaard met bewustzijnsvernauwing en een vertekend zelfbeeld. Je kan geen weloverwogen keuze maken als je niet meer alle opties helder kan zien. Moeten we mensen in hun donkerste momenten een wurgkoord aanreiken?)

Wat voor beleid wil groot succes onmogelijk maken?

(Aan Farouk Alhasbani van Oxfam, die in Humo zijn ideologie uitlegt: ‘Een miljardair hoef je niet te feliciteren voor zijn rijkdom. Integendeel: elke miljardair is een mislukking van het beleid’. Denk daar maar eens aan, de volgende keer dat u in een Oxfam Wereldwinkel staat te twijfelen tussen ‘dubieuze’ quinoa en ondrinkbare rijstwijn. Nog een NGO die wil dat de overheid belet dat burgers al te veel succes hebben.)

Met welke vlag mag men zwaaien?

(Aan het Unicode Consortium, de organisatie die bepaalt welke emoji’s wereldwijd gebruikt worden. In de nieuwe lijst onder andere mannen met (bruids)sluier, vrouwen in smoking en een kerstvrouw. Best grappig is dat nu ook de ’transgendervlag’ wordt ingevoerd. Terwijl nationale vlaggen vaak verketterd worden — vorige week nog moesten Britse volksvertegenwoordigers het Europese Parlement verlaten nadat ze met de Union Jack hadden gezwaaid — zijn de lgbtqsdfg-vlaggen superhip.)

Wanneer werd Antwerpen geplunderd door Poolse homohaters?

(Aan Sacha Van Wiele van Gazet van Antwerpen, die hypocrisie ontwaart bij het Antwerps stadsbestuur: ‘Wel een brief naar Madrid over de viering van de Spaanse Furie, geen brief naar Warschau over homovrije zones’. Het verschil is anders duidelijk: Antwerpen was het slachtoffer van de Spaanse Furie, maar de Koekenstad heeft niets te maken met de hedendaagse discussies in Polen. Anno 2020 mag je niets veroordelen tenzij je alles veroordeelt. En journalisten zullen voor u bepalen wat u het eerste moet veroordelen.)

Hoeveel gaat dit gendergrapje de NMBS kosten?

(Aan de NMBS, die in elk treinstation genderneutrale toiletten wil. Bovendien moet er voortaan ook in elk herentoilet een verzorgingstafel voor baby’s – want je wil vrouwen toch niet ‘stigmatiseren’ zeker. De NMBS heeft een bedrijfscultuur uit de jaren stillekes, functioneert amper, maar is dus bezig met dit soort politiek-correcte scherpslijperij.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Farouk Alhasbani

Vergeten vragen van de voorbije week (83)