‘Tegelijk merkt de VSSE sinds enkele jaren op dat rechtsextremisten steeds vaker de overheid of andere symbolen van het ‘establishment’ viseren met hun discours of acties: de pers – die ze de ‘mainstream media’ of ‘linkse leugenpers’ noemen -, academici met voornamelijk de virologen en uiteraard politici. De overheid is steeds vaker kop van jut dan andere ‘klassieke’ doelwitten van rechtsextremisme zoals asielcentra, moskeeën of synagogen.’

Het staat er zo in het nieuwe rapport van de Belgische Staatsveiligheid (VSSE) onder de hoofding ‘rechtsextremisme’, onmiddellijk volgend op het hoofdstuk ‘georganiseerde misdaad’ (!). Verder is er nog aandacht voor Russische spionnen, Chinese lobbynetwerken, Oekraïnevrijwilligers en looft men de ‘geslaagde repatriëring van kinderen en vrouwen van Syriëstrijders’.

‘Afgebroken intenties’

js

Francisca Bostyn.

De nieuwe chef, Francisca Bostyn, legt duidelijk haar eigen accenten. Ze heeft een CD&V-signatuur, werkte op het kabinet van Koen Geens, en vervangt de zieke Jaak Raes. Ze begon haar carrière in de militaire inlichtingendienst Adiv waar ze verschillende buitenlandmissies vervulde. Maar hoe moeten we dat fameuze rapport van deze vrouwelijke James Bond nu lezen? Haar prioriteiten zijn op zijn zachtst gezegd opmerkelijk te noemen.

Zo valt de zoektocht naar islamitische terreurnetwerken vanaf heden blijkbaar buiten de beschreven ‘kernopdrachten’ van de Staatsveiligheid. Nota bene op het moment dat het proces tegen de daders van de aanslagen in Brussel en Zaventem, anno 2016, tergend traag uit zijn startblokken schiet. De dodenteller klokte daar af op 32 doden, de terroristen zelf niet meegerekend, plus een hoop menselijke miserie. De officiële Europese cijfers tonen inzake terreur duidelijk een dominant aandeel van het moslimextremisme.

Desalniettemin focust de VSSE vooral op de ‘extreemrechtse dreiging’, die in België nooit een terreuraanslag opleverde, geen messteek, geen vuurpijl, niks. Het rapport verwijst dan maar naar de aanslag op een moskee in Christchurch, aan de andere kant van deze aardbol, in de lente van 2019. Men geeft toe dat het blijft bij ‘voorbereidingen, plannen of afgebroken intenties’. Dat is allemaal heel vaag, want intenties kan men aan iedereen toedichten, zoals de libertarische activist Yannick Verdyck overkwam, op 29 september neergeschoten door een speciale politie-eenheid uit Charleroi. Het is nog altijd wachten op het rapport hierover van het comité P. Over deze liquidatie rept de VSSE, die het parket toch moet gebriefd hebben, zedig met geen woord.

Crimineel volksnationalisme

js

Wel een kernopdracht: monitoren van het ‘volksnationalisme” (IJzerwake, 2021).

Dat brengt ons op de twijfelachtige definitie die de Staatsveiligheid hanteert rond het begrip ‘staatsvijand’. In dictatoriale regimes is iedereen, die niet meegaat in de officiële overheidspropaganda, een dissident en ‘staatsvijand’. Men kan een enkele reis Siberië aangeboden krijgen (de Russische dissident Aleksej Navalni) of men valt per ongeluk uit een venster. Alleen regimemedia zijn toegelaten, de rest overleeft in de ondergrondse.

De manier waarop de VSSE individuen en groepen, die de mainstream media bekritiseren, als ‘potentieel gewelddadig’ verdacht maakt, is onrustwekkend en doet denken aan totalitaire regimes. Terwijl in een democratie de overheid net moét blootstaan aan contestatie, en er maar een vrije pers kan zijn als de versie van de grote (gesubsidieerde) media-instituten door alternatieve media en bloggers allerhande kan in twijfel getrokken worden.

In het rapport wordt de ‘extreemrechtse dreiging’ concreet gemaakt via drie pijlers: 1) het anti-islamiseringsdiscours, 2) de identitaire beweging en ‘volksnationalistische actiegroepen’ (!), en 3) de neo-nazifolklore waarvan men zelf zegt dat die op sterven na dood is. Dus als u een probleem hebt met de Belgische migratiepolitiek of de islamisering, dan bent u staatsgevaarlijk. En euh… ‘volksnationalistische actiegroepen’? Daarmee wordt van de slag heel de Vlaamse beweging een zaak van criminele bendevorming.

Uiteraard impliceert het streven naar Vlaamse onafhankelijkheid het verlaten van de Belgische staat, maar als de meerderheid van de Vlamingen dat wil heet dat democratie en geen terreur. Het doet denken aan de Spaanse staat en de criminalisering van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging. Ook schrijver dezes, u als Vlaams-nationalist, of een magazine als Doorbraak, kunnen dan als ‘staatsgevaarlijk’ in een mapje belanden, wat de deur opent voor onderzoeksdaden en vervolging. Onnodig te zeggen dat de VSSE, vallend onder de bevoegdheid van justitieminister Vincent Van Quickenborne, hier stevig haar boekje te buiten gaat en misschien zelf eens het voorwerp van een screening moet zijn.

‘Keybord warriors’

js

Hoe een dubieus Belga-bericht synchroon in alle Vlaamse media verschijnt.

De mainstream media zelf, genre DS, DM, Knack en tutti quanti, juichen uiteraard bij de publicatie van dit rapport. Opvallend is dat geen van hen het rapport zelf schijnt gelezen te hebben. Ze copypasten, zonder vermelding van enige redacteur, een Belga-bericht waarin vooral de kritiek op de reguliere pers vanwege ‘extreemrechtse haatzaaiers’ wordt benadrukt. Nu moet u weten dat de aandeelhouders van het agentschap Belga die mainstream media zelf zijn. Het is niet denkbeeldig dat er een-tweetje is gespeeld en dat het fameuze persbericht door deze redacties zelf in elkaar is gestoken. De webstek Apache berichtte in 2006 al over de incestueuze relatie tussen Belga en de Belgische media. Deze bestellen persberichten op maat, die ze dan zelf kunnen publiceren als ‘onafhankelijke’ berichtgeving.

En dan heeft de Staatsveiligheid het in datzelfde rapport nog over de ‘rechtsextremistische radicalisering van jongeren’. Ze worden als keybord warriors betiteld, klavierterroristen die wel eens tot de daad zouden kunnen overgaan. Ook dat is een verregaand intentieproces en een vertekening van de politiek-maatschappelijke realiteit. Want wat veroorzaakt wat? Misschien hebben jongeren gewoon minder politiek correcte koudwatervrees, slaan ze de mainstream media over, en leidt hun bezorgdheid of afkeer van wat zich vandaag afspeelt tot een ‘verrechtsing’. Een krant als De Standaard weet met die tendens geen raad, en reageert haar frustratie dan af met alarmistische Belga-berichten. ‘Leugenpers’? Komaan zeg.

Sluipende tendensen die de vrijheid van mening bedreigen, zoals heel de woke-beweging, komen uiteraard in het rapport niet voor. Deze tendensen situeren zich namelijk binnen het establishment, het academische milieu, de cultuurwereld en de pers, en daar mag u niet tegen zijn anders bent u…, jawel, staatsgevaarlijk.

We kunnen niet anders dan besluiten dat de Belgische Staatsveiligheid een verkleinde vorm van Stasi dreigt te worden, vooral gefocust op kritische stemmen allerhande en zelfs politieke oppositie. Tijd dat hierover eens een parlementaire vraag wordt gesteld aan minister Vincent Van Quickenborne, nota bene voorman van een liberale partij. Naarmate Vlaanderen meer staatsvijanden dan -minnaars telt, moet die staat zichzelf misschien eens in vraag stellen.

Francisca Bostyn

Staatsveiligheid ziet groei van extreemrechts radicalisme

Belgische Staatsveiligheid: wie kritiek heeft op de mainstream media is ‘potentieel gewelddadig’