Natuurlijk kende ik Frank. Iedereen kende Frank. Zowat iedereen onderhield hartelijke betrekkingen met Frank. Maar Frank heeft zijn soepele pen voorgoed aan de wilgen gehangen. Op vrijdag 3 december 2021 trad hij de wijnhemel binnen…

Schlangengrube

Onze eerste ontmoeting zie ik nog voor me. Een grote wijnbeurs in het Brusselse die ondertussen verleden tijd is. Als jonge wijnliefhebber was ik danig onder de indruk van een riesling ‘Schlangengrube’ die ik proefde. Als bij toeval sprak Frank me aan, met de onvermijdelijke vraag: “wat is je topontdekking vandaag?” We bleken die voorkeur te delen.

Jaren later knoopten we contact via de sociale media. Ken Wijn-magazine was net onder mijn hoede gevallen en ik wilde een wat andere koers gaan varen. In Frank vond ik een bereidwillige ‘andere stem’ die een column schreef, helemaal in zijn eigen stijl (Ken Wijn-magazine nr 22, jg 11, blz 43-44). Hij fileerde er op zijn eigen, onnavolgbare manier de totstandkoming van de gids die hem op de wijnkaart zette.

De Wijnkoopgids

De Wijnkoopgids: het woord is er uit. Iederéén kende de Wijnkoopgids. Ook wie er niet in geloofde. Maar een vermelding volstond om een wijn tot een succesnummer te maken. Handelaars vertelden me dat ze de wijn niet wisten aan te slepen, wanneer die een goede beoordeling gekregen had van team-Frank. Een team waarop hij overigens bijzonder trots was: wijn proeven, zeker om die te beoordelen voor een ruim publiek, kan zenuwslopend zijn en bijzonder arbeidsintensief!

Class in the glass!

In 2015 kreeg ik weer bericht van Frank. Bezig met een nieuwe website, ClassInTheGlass. Of ik iets wilde schrijven over de wijnen van eigen bodem. Natuurlijk wilde ik dat! Frank bleek hier voorgoed afscheid genomen te hebben van de papieren media en de stresserende ‘deadlines’ die daarmee gepaard gaan. Hij drukte me zelfs op het hart “Maar doe echt je ding zoals je het aanvoelt. ik moet jou geen redactionele lessen geven…” Raar maar waar: er is soms minder tijdsdruk voor digitale media dan voor klassieke.

En even later bleek hij helemaal het licht gezien te hebben toen ik een update doorstuurde van ‘Wijn van Eigen Bodem’: “Toch wel goed hoe je kan blijven corrigeren en aanvullen en verfijnen.”

Nieuwe initiatieven

Ondertussen was het 2018 en we belden mekaar regelmatig. Gewoon ideetjes uitwisselen, of soms elkaar op de hoogte brengen van een nieuw initiatief. Een boek, een nieuwsbrief, een proeverij… Gaandeweg groeide het idee om samen iets te doen. Ondertussen had Frank, bezig bij, ook nog een gin op de markt gebracht, een nieuwe versie van de wijnkoopgids en nog een paar andere nevenprojectjes gelanceerd. Een flaptekstje op mijn boek “Bucketlist voor een Wijnkenner” kon er ook nog af.

“Misschien moeten we samen wel eens aan een project denken. Virtueel of gedrukt.” – het was zowat de laatste betekenisvolle boodschap die Frank me stuurde. Ik heb er lang over nagedacht en had zeker ideeën. Een gids voor champagne die in ons land te koop is, leek ons het meest relevante.

Beroerte

Maar het heeft niet mogen zijn. In het najaar van 2018 en het voorjaar van 2019 werkten we nog samen, maar toen begon een periode van ziekte. Na enkele operaties in 2019 hadden we in 2020 nog sporadisch contact. Toen, in het voorjaar van 2021, werd Frank getroffen door een beroerte.

Zijn dochter Anastasia was vanaf dat moment degene die ons op de hoogte hield. Aanvankelijk zag het er niet goed uit, al toonde hij na de slopende zomer van 2021 tekenen van herstel.

Half oktober leek het tij gekeerd. Een kritieke operatie was goed verlopen, en de verpleging maakte zich sterk dat we binnenkort zouden schrikken van zijn gebabbel. 3 december had hij een goede dag, met veel knuffels en zowaar een paar woordjes. Die avond wisselde hij de aardse kelk voor het hemelse glas. Het ga je goed Frank. Slaap nu maar vredig in Bacchus’ armen.

Frank van der Auwera

In memoriam Frank Van der Auwera