Brandstichting bij nacht is een delict van categorie één en mag dat zeker blijven. Er is geen enkel argument om zoiets te vergoelijken, tenzij men ook het moslimterrorisme wil relativeren als een de-daad-bij-het-woord-gevoegde vrije meningsuiting. Punt twee: ik wil niet dat deze winter één man, vrouw of kind buiten moet slapen, dat kunnen we als zelfverklaarde beschaving niet maken. Pluk die mensen van straat en geef ze onderkomen. Punt drie: België blijft een trekpleister voor asielzoekers wereldwijd, en die reputatie begint ons serieus parten te spelen. Zelfs wie in Europa al een erkenning op zak heeft, trekt naar Brussel omdat de voorzieningen hier nog altijd een tikkeltje beter zijn. Dat toerisme moet stoppen, zo snel mogelijk.

Dit gezegd zijnde, lijkt het onderzoek naar de daders van de volgens experts aangestoken brand in het toekomstige asielcentrum van Bilzen-Spouwen volstrekt overbodig. Minister van Samenleven (een titel die hij zelf heeft uitgevonden) Bart Somers (Open VLD) weet namelijk al uit welke hoek die daders komen, en ook welke partij hen daartoe heeft aangezet: het Vlaams Belang, waarvan alleen al de lichaamstaal bij de mandatarissen ‘getuigt van cynisme’, iets wat zijn partijgenoot Patrick Dewael vroeger ook al had vastgesteld. Somers’ Ciceronische uitval tegen het Vlaams Belang zal nog lang nazinderen, niet in het minst door zijn verwijzing naar de grote Reichstagbrand in 1933. Waarmee zoals bekend Hitler-Duitsland afscheid nam van de democratie.

Kampioenen van het humanisme

Een groteske vergelijking, die ook historisch kwakkelt, want de communist Marinus van der Lubbe werd toen door een onpartijdige, niet politiek benoemde rechtbank schuldig bevonden, ook al doken er later documenten op die wijzen op betrokkenheid van de nazi’s. Feit blijft dat propagandaminister Joseph Goebbels, zeg maar de toenmalige minister van samenleven, de brand handig heeft uitgebuit om met zijn politieke tegenstanders af te rekenen. Van de slag waren de communisten de pineut en werden er speciale wetten uitgevaardigd om hen uit het parlement te bannen, alleen al hun lichaamstaal werkte op de zenuwen. Deed Somers een Goebbeltje in het Vlaams Parlement, door de gehate oppositie te schofferen en als zondebok voor te stellen?

Het optreden van Bart Somers, in wiens lichaamstaal ik altijd een zweem van hopeloosheid en Gutmenschachtige hypocrisie heb bespeurd, herleidt heel het migratiedebat opnieuw tot wat het vooral niet mocht worden: een politiek-retorische kwestie. Men verwijt rechts dat het de migrant/asielzoeker diaboliseert, terwijl de speech van Somers, uitdrukkelijk gericht tegen één fractie in het Vlaams parlement, opnieuw de racistische Vlaming als een soort mededader brandmerkt. De brand is aangestoken door extreemrechts crapuul, het VB inspireert ze, en achter deze partij staan een miljoen slechte Vlamingen die duidelijk wat opvoeding nodig hebben, zo luidt de baseline.

We weten dat zoiets niet werkt, zelfs het omgekeerde effect heeft en een zegen is voor Dewinter en C°, maar Somers kan het niet laten, omdat het zogenaamde anti-fascisme het enige punt is dat zijn handelsfonds spijst. De liberalen liggen ideologisch in de touwen en moeten dus punten sprokkelen in twijfelachtige uithoeken van het veld, morele kwesties als abortus en euthanasie ten berde brengen, zich tussendoor als kampioenen van het humanisme profileren, en onnoemelijk gelukkig zijn met een meevaller als deze Reichstagbrand waar alle vingers naar één richting wijzen.

De verbindingsofficier

Er zijn bij deze reductio ad Hitlerum natuurlijk verzachtende omstandigheden, misschien ben ik echt wel te streng voor de minister van samenleven. Het geval Somers, afkomstig uit een familie van ‘zwarten’ (zijn grootvader was gewestleider van het VNV), bevat een hoog wiedergutmachungs-gehalte, een attitude die wel meer voorkomt bij nakomelingen van mensen die ‘fout’ geweest zijn in de Tweede Wereldoorlog. Bart straalt deemoed en compensatiedrang uit. Hij heeft een prima bondgenoot in Johan Sauwens, burgemeester van Bilzen, die ooit als Vlaams minister ontslag moest nemen omdat hij een feestje van het Sint-Maartensfonds had bijgewoond, een organisatie van oud-Oostfrontstrijders. Beide heren staan nu aan de juiste kant van de geschiedenis en willen dat ook met woord en daad bewijzen.

Maar laat nu net die van hogerhand opgelegde politieke correctheid aan de basis liggen van veel gistend ongenoegen bij het klootjesvolk. Voor een kleine verbouwing moet men een hele administratie passeren, maar een ingrijpende verandering in het buurtweefsel als de inplanting van een asielcentrum wordt als een routinekwestie afgehaspeld. Terwijl het een lokaal referendum waard is, waaraan een grondige sessie publiek debat moet voorafgaan, in plaats van te elfder ure een ‘verbindingsofficier’ (het woord alleen al) te sturen. Is dat zo moeilijk te organiseren? Of heeft men schrik dat het antwoord njet zou zijn in het merendeel van de gevallen? Zo’n verbindingsofficier is iets als een ombudsman: een pleister op een houten been. Laat mensen beslissen die er mee te maken hebben, dat bespaart een hoop communicatiestrategische peptalk waar de liberalen sinds Noël Slangen in uitblinken.

Toogpraat

De reacties op sociale media dan, met reflecties van het genre ‘Ja van myn mogen al die opvanghuizen afbranden en dat ze er zeker nog inzitten zyn we er dierrekt van af de ondankbare honden’. Alleen al de taal doet vermoeden met welk kruim van de samenleving we hier te maken hebben en waarom mijn kat over meer analyseringsvermogen beschikt dan de auteur van deze bespiegeling. Helaas: niks zo simpel als een Twitteraccount aanmaken en al dan niet anoniem de wereld verblijden met een straffe uitspraak. Twitter werd eens de langste toog ter wereld genoemd, en dat is het ook: een café waar, naarmate de sluitingstijd nadert en de stoelen zelfs al op de lege tafels worden gezet, steeds meer visionaire ideeën het licht zien. Aan een hoek van de toog zie je journalisten en politici onder mekaar bakkeleien, en afgeven op de rest van het tooghangend gezelschap, hoe ‘goor’ en ‘ranzig’ het daar wel aan toegaat.

Ik zou bijna zeggen: goed dat er Twitter is, van myn mogen de grootste debielen daar hun ding doen, het laat wat stoom af, zoals bordelen ook nodig zyn om seksueel gefrustreerden op te vangen. Binnenkort zelfs terugbetaalbaar via het ziekenfonds.

Na de aanslagen in Zaventem en Brussel/Maalbeek werden er ook juichkreten geregistreerd in en rond de Brusselse kanaalzone. Toen waren er wél slachtoffers en was het land in shock, maar hoe smakeloos-obsceen we dat ook vinden: juichkreten en vreugdedansjes, al dan niet digitaal, zijn toegelaten in dit tranendal. Er is bij mijn weten toen ook nooit een politieke partij aansprakelijk gesteld, wegens aanzetten tot haat of wat dan ook, hooguit werden er vragen gesteld rond de betrouwbaarheid van justitie en het politie-apparaat. Voor de rest is enige nervositeit aan de onderkant van de samenleving begrijpelijk, gezien de enorme wachtlijsten inzake sociale woningen. Of waarom we de Twitterwoede niet helemaal moeten afschrijven als een uitlaatklep van debielen.

Belgisch-Vlaamse onhebbelijkheden

Een falend asielbeleid, een democratisch deficit rond de aanpak, een minister van ‘samenleven’ die zijn kans schoon ziet om een slechte Gutmensch-show op te voeren…: achter en voorbij de brand in Bilzen zit een amalgaam van Belgisch-Vlaamse onhebbelijkheden die maken dat het gerechtelijk onderzoek compleet gepasseerd is. De roeptoeterij rond westerse waarden en humanisme klinkt enorm vals uit de mond van iemand als Bart Somers die het salafisme in zijn stad promoot als een middel tegen radicalisering. Hoeveel newspeak kan een mens verdragen.

Als klap op de vuurpijl kwam meneer de burgemeester uit Samson en Gert, alias Walter De Donder, in acteurskostuum de minister van samenleven een hart onder de riem steken, en meteen nog wat reclame maken in zijn verkiezingscampagne voor het CD&V-voorzitterschap. Daarmee is het showgehalte van de Reichstag in Bilzen-Spouwen compleet en is het carnavalsseizoen officieel van start gegaan. Kan iemand de asielzoekers wereldwijd kwalijk nemen dat ze dit vrolijke land als topbestemming uitkiezen?

Franz Joseph Gall

Bart Somers en de Grote Reichstagbrand

Knack, Joël De Ceulaer en het nieuwe racisme van het politiek correct denken