Ik verslikte me gisterenochtend (10/09/2014) figuurlijk in mijn koffie. Figuurlijk, want ik had geen enkele drup warme drank in de buurt. Het Nieuwsblad lichtte me in dat een pleger van een bloedige misdaad na vier jaar op proef vrij zou kunnen komen.

In juni 2010 had het de man behaagd om in een Brusselse rechtszaal, nadat er werd geoordeeld in een huurgeschil, mevrouw de vrederechter en haar griffier dood te schieten. De dader mocht in 2013 van de instelling waar hij opgenomen is al meer dan twintig keer onder begeleiding op pad. In mei 2014 viel die begeleiding weg. Even recapituleren. Een man knalt vertegenwoordigers van onze rechtsstaat neer. Een zowaar trieste primeur in onze duistere nationale misdaadgeschiedenis. Maar ziet, slaakt een bevrijdend hoera: hij is genezen! Laat hem maar de straat op gaan. Vier jaar begeleiding was genoeg. Je moet maar de familie zijn van de slachtoffers. Zij hebben de kans niet om te genezen van de wonde die geslagen is.

Letterlijk staat er in het ochtendblad geschreven: ‘Meneer F.V. is zich bewust geworden van het kwaad dat hij heeft aangericht. En hij heeft er oprecht spijt van’.
Wie is hier nu de man met de kronkel: ik, die dit een volstrekt waanzinnig en schokkend feit vind, of de advocaten en de leden van de Commissie ter Bescherming van de Maatschappij in Vorst, die wellicht het beste voor hebben met onze samenleving? Misschien zit er een egaliserend en rechtvaardiger wordend oordeel in? Leden van de rechtgevende macht vermoorden is nu ook minder erg. Wil iemand Freddy Horion inlichten?

Gelukkig heeft men (nog maar eens) Jack the Ripper ontmaskerd. Moet er nog zand zijn?

(c) Reporters

Freddy Horion

Gij zult (het liefst) niet doden