Framing, zo heet dat: je plaatst een feit in een bepaald kader om het in te passen in jouw mening. Zo ook met de uitspraken van de actrice Veerle Baetens bij de uitreiking van de Europese filmprijzen. Le Vif was heel verheugd met de uitspraak maar schrok van de reacties van de ‘nationalisten’. Het meest schokkende nog was dat die niet verheugd waren over de uitspraken van La Baetens. Volgens Olivier Mouton in Le Vif vragen de ‘nationalisten’ zich af in wiens naam de actrice zich met politiek bemoeit. Het zijn volgens Le Vif zowaar dezelfde vragen die Marijke Pinoy kreeg toen ze zich engageerde voor ‘niet in onze naam’, een statement van de culturele sector tegen het ‘nationalisme’. Olivier Mouton heeft ook toen de ‘nationalistische’ publieke opinie horen zeggen dat ze beter zou zwijgen en films zou maken – waar ze goed in is – dan zich uit te spreken over iets waar ze niets van af weet. En ja, dat is hetzelfde trieste lot dat ook Vincent Kompany moest ondergaan. Of Stromae, de lijst met slachtoffers die door de ‘nationalistische’ gedachtenpolitie het zwijgen zijn opgelegd, wordt te lang.

En omgekeerd gebeurt dat nooit. Niemand legt Jo Libeer van Voka het zwijgen op als hij komt aandragen met verhalen om duidelijk te maken dat de meerderheid van de ondernemers voor de N-VA stemmen. Waarom mogen ondernemers aan politiek doen en acteurs, zangers en voetballers niet?

Het verstikken van de verschillende meningen leidt ons naar een democratie met twee snelheden. Le Vif detecteert dat ’Le bon Flamand’ de enige stem is die nog mag gehoord worden. En neen het gaat niet enkel om België, die ‘Bon Flamand’ is ook nog tegen Europa: ‘Surtout, il rejoint le corps armé de tous ceux qui critiquent le projet européen pour lui préférer un repli sur soi de mauvais aloi.’ Het klinkt zo mooi in het Frans dat we het niet vertalen.

Europa wordt erbijgehaald om het brugje te maken naar Oekraïne. Die bekrompen Vlaams-nationalisten (want het gaat uitsluitend over die versie van het nationalisme) zien niet dat betogers daar dagelijks hun leven riskeren om bij de EU te kunnen horen. En nobelprijswinnaar literatuur Gao Xingjian doet in Le Vif een oproep aan de artiesten om op lange termijn te denken. Van de politici moeten we het niet verwachten, die zijn te veel bezig met de waan van de dag. Artiesten moeten zich bemoeien!

Vragen

Of het wel verstandig is van een nobelprijswinnaar om zo’n antipolitieke praat te verkopen, vroeg ik me af. En wie is toch die ‘nationalistische publieke opinie’, dat vroeg ik me ook af. En wie heeft Baetens, Kompany en Stromae het zwijgen opgelegd? Want ja, er was wel wat commotie en neen die was niet altijd even subtiel, alsof dat wel het geval is als er pro-onafhankelijkheidsuitspraken gedaan worden (bij wijze van voorbeeld). Volgt u maar eens op twitter of internet fora… Maar dat is nog iets anders dan ‘het zwijgen opleggen’. En kon Veerle Baetens ook niet ongehinderd en zonder veel kritische vragen haar hart luchten bij Lieven Van Gils in Reyers Laat? Democratie is toch nog altijd het georganiseerde meningsverschil, niet?

Het artikel bevestigt nog maar eens het beeld van het autoritaire, totalitaire klimaat in Vlaanderen. Het volstaat om de lezersreacties erbij te nemen om dat beeld te vervolledigen. ‘A quand l’apartheid (mot typiquement flamand), Mr De Wever?’ noteert er een.

Ik schrijf vandaag nog een brief om ‘de Franstaligen in België’ voor te dragen voor de Nobelprijs voor de Vrede. Dat die Franstaligen nog met die vreselijke Vlamingen in één land willen blijven leven, er zelfs voor strijden, dat is wereldwijde bewondering waard. En waag het niet me het zwijgen op te leggen!

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Gao Xingjian

Nobelprijs voor Franstaligen