De Fransman Frédéric Fromet kent u niet en dat hoeft ook niet. Hij is een geëngageerde en ongetalenteerde grappenmaker, die één maal per week te gast is in een radioprogramma van de publieke omroep France Inter, waar hij zijn ongein begeleidt met een gitaar. Kort geleden zorgde hij voor ophef, met een lied over Jezus Christus, waarvan de strekking luidde: ‘Jésus est pédé.’ Dat laatste woord is grove taal voor homoseksueel [afkorting voor pederast (nvdr)].

Verder zong hij onder meer: ‘Jezus is lid van de LGBT-gemeenschap, daarom is hij aan het kruis genageld en niet in zijn reet g….kt’

Voor de rechter

Er waren natuurlijk flink wat katholieken beledigd, en sommigen lieten dat ook weten via de sociale media. Maar verder bleef het rustig in die hoek.

Toch werd France Inter aangeklaagd, niet door de kerk maar door de LGBT-gemeenschap. Alle gemeenplaatsen en ordinaire termen betreffende homofielen in het lied vonden ze homofoob. Tenminste twee verenigingen aanleunend bij de betreffende gemeenschap dienden een klacht in tegen France Inter.

Van Mila, een jonge Française, zullen intussen aanzienlijk meer mensen gehoord hebben. In ieder geval kent heel Frankrijk haar inmiddels. Een 16-jarige uit de omgeving van Grenoble, met een ringetje door haar neus en een paars kleurtje in het blonde haar, die een carrière als zangeres voor zich zag. Ze is een zelfverklaarde lesbienne en zodoende echt lid van de LGBT-gemeenschap.

Mila zat op school in Grenoble, een stad die bekend staat wegens een onhandelbare populatie van moslims die regelmatig voor sociale problemen zorgt, en waarvan er ook een aantal bij Mila op school zaten. Zij tilden blijkbaar nogal zwaar aan haar openlijke seksuele geaardheid, want ze werd lastig gevallen, gepest en bedreigd. Via de sociale media werd ze –meestal uit naam van Allah– uitgescholden voor al wat lelijk is.

Instagram als trigger

Ze werd dat zo beu dat ze uiteindelijk op Instagram een paar filmpjes van zichzelf plaatste, waarin ze helemaal losgaat over de islam: ‘Ik schaam me niet om te zeggen wat ik denk. Ik walg van godsdienst. De Koran is een godsdienst van de haat (sic). Daar zit alleen maar haat in, de islam is een schijtgodsdienst. Dat is wat ik denk. En jullie god steek ik een vinger in zijn r..t…’

Over haar belagers had ze dit op te merken: ‘Vous m’insultez, vous me menacez de mort, vous êtes bons qu’à ça, vous avez pas d’éducation, vous êtes nuls, vous servez à rien’, [‘Jullie beledigen me, bedreigen mij met de dood, het enige waar jullie goed in zijn, opvoeding hebben jullie niet, nergens deugen jullie voor’. (nvdr)]

Een getergde puber, dat is duidelijk, maar ze had het natuurlijk beter niet kunnen doen… Het kwam haar te staan op een stortvloed van haatmails, iedere dag weer, waarin haar onder meer veel onvrijwillige seksuele activiteiten in het vooruitzicht werden gesteld. Alles bij elkaar kwamen er duizenden doodsbedreigingen. Zoals deze: ‘Dikke pot, we gaan je wurgen, vuile teef…’ Ze kreeg nog ergere verwijten naar het hoofd geslingerd, zo aanstootgevend dat we ze hier niet willen herhalen.

200 tweets per minuut

Men probeert wel eens te sussen door te zeggen dat dit soort teksten alleen van wat extremisten komt, maar er waren tienduizenden afzenders. Mila scheen op een bepaald moment 200 tweets per minuut te krijgen…

Haar adres en dat van haar school raakten snel bekend, en de volgende dag stond er al volk op haar te wachten. Maar Mila was al van school af en zat ondergedoken. Het leven dat ze tot nu toe leidde, lijkt voorgoed voorbij: het ziet ernaar uit dat ze anderen achterna gaat die het gewaagd hebben de religie van de vrede te bekritiseren…

De gebruikte scatologische schuttingtaal in beide affaires mag van hetzelfde niveau zijn, de ophef erover is dat zeker niet. Over Jezus als homo was men snel uitgepraat, over Mila raakt men helemaal niet meer uitgepraat. Er zijn hashtags: #jesuisMila en #jesuispasMila. En enkele dagen geleden hadden twee praatprogramma’s het tegelijk over Mila op Franse zenders. In het ene hadden de gasten borden voor zich met aan één kant Je suis Mila, en aan de andere kant Je suis pas Mila. Die mochten ze zelf met de goede kant naar voren zetten.

Eigen schuld?

De discussie vlamde verder op toen Abdallah Zekri, voorzitter van het in Parijs gevestigde Observatoire de lutte contre l’islamophobie (OLCI, ‘Centrum voor de strijd tegen islamofobie’) en tevens bestuurslid van de Conseil français du culte musulman (CFCM, ‘Franse federatie voor moslims’) op radio én TV verklaarde dat de 16-jarige al deze narigheid over zichzelf had afgeroepen…

‘Wie wind zaait, zal storm oogsten,’ aldus meneer Zekri…

Minister van Justitie Nicole Belloubet deed ook een duit in het zakje. Ze kondigde in een interview een justitieel onderzoek aan naar de uitspraken van Mila over de islam. Was dat geen aanval op de zogeheten liberté de conscience? Daar moest de rechter zich misschien maar eens over buigen…

Voor wie zich afvraagt wat de vrijheid van geweten hiermee te maken heeft: de liberté de conscience, gewaarborgd in een wet van 1905, is officieel de vrijheid van het individu om zelf de waarden en principes te kiezen waardoor hij zijn bestaan wil laten leiden, en daar publiekelijk uiting aan te geven.

Het principe van de laïcité

Goedbeschouwd maakt de vrijheid van godsdienst hier deel van uit, al worden publieke uitingen van godsdienst tegelijkertijd juist aan banden gelegd in deze wet, die ook het principe van de laïcité vastlegt; de scheiding van kerk en staat, meer in het bijzonder het verbod op religieuze uitingen in de openbare ruimte. De laicité wordt door veel moslims gezien als een directe aanval op de islam, die zich juist bij voorkeur in de openbare ruimte lijkt te willen manifesteren.

Dat deze tekst van minister Belloubet nergens op slaat, werd al door verschillende bekende advocaten vastgesteld.

Maître Malka a raison.
Silence général et assourdissant des associations des droits de l’Homme, des associations LGBT et des associations féministes sur l’affaire #mila et quand ils se fendent d’un commentaire, ils le font avec un « MAIS ». #JeSuisMila pic.twitter.com/0o3uDiIDHG

— MEHDI AIFA (@Mehdi_Aifa_AJR) January 30, 2020

Wat Mila deed was niets meer of minder dan blasfemie, belediging van een godsdienst, niet van een groep mensen. In Frankrijk werd blasfemie in 1881 uit de wet gehaald, in het kielzog van de nieuwe wetgeving omtrent de persvrijheid. Ook daar hebben de meeste moslims enorme moeite mee, omdat zij in symbiose met hun godsdienst leven. Wie de één beledigt, beledigt de ander. Speciaal voor de islam probeert het Europese Hof van de Mensenrechten die blasfemie weer terug te frommelen in de wetgeving van Europese landen, maar zover is het nog niet.

Geen steun uit feministische hoek

In ieder geval is de minister flink onderuit gegaan. Niet voor het eerst overigens, en waarschijnlijk evenmin voor het laatst. Zij merkte wel in hetzelfde gesprek op dat ook de doodsbedreigingen aan het adres van Mila door justitie zullen worden bekeken, omdat ‘die natuurlijk niet in een democratie thuishoren’.

Gelukkig maar! Het is al erg genoeg dat het slachtoffer misschien wordt aangeklaagd, maar Frankrijk zou pas echt op een islamitisch land gaan lijken als zij de enige was…

Op steun uit LGBT- of feministische hoek hoeft Mila niet te rekenen: zodra de islam in het geding is, blijft het daar muisstil. Volgens de bekende advocaat en publicist Gilles-William Goldnadel zeuren Franse feministen liever over Polanski, die 30 jaar geleden in de VS seks had met een meisje van zestien, terwijl dat volgens de wetten daar niet mocht – ook al was het met haar toestemming.

De woordvoerster van de bekende feministenclub: Osez le Féminisme (‘Durf feministisch te zijn’), had zich geëxcuseerd voor de radiostilte, door te zeggen dat dit ‘een uiterst ingewikkelde en delicate zaak’ was…

#Osezleféminisme n'a pas souhaité se prononcer sur l'affaire #Mila pour l'instant car ça serait "des questions qui sont extrêmement complexes et délicates" selon la porte parole du mouvement. C'est Osez le #féminisme mais pas trop quand même…! pic.twitter.com/WdCyMjrvbG

— Vincent Lautard (@L_M_Vin) January 30, 2020

Smeken om in leven gelaten te worden

Een klein jaar eerder was er ook al gedonder over een scholier van wie we alleen weten dat hij ‘Hugo’ heet. Bij een foto van Mekka en de Zwarte Steen met de gebruikelijke menigte eromheen, had hij een grappig bedoeld tekstje getweet over een spelprogramma op de Franse televisie, ‘InZeBoite‘ (In de doos), waarin ook een ‘Black Box’ voorkomt, een doolhof die deel uitmaakt van het spel.

Ook hij werd met de dood bedreigd, hoe snel hij ook zijn excuses aanbood… Hij smeekte zelfs op internet om in leven gelaten te worden.

Tot slot nog even Aurélien Marq, columnist van opinieblad Causeur:

‘De toekomst van Mila is de toekomst van Frankrijk. Als we haar vrijheid niet verdedigen, gaan we op de knieën voor hordes barbaren, voor de moordenaars van Charlie Hebdo, en voor het fascisme van vandaag. ‘Neutraliteit helpt de onderdrukker, nooit het slachtoffer’ zei Eli Wiesel. (…) Fransen zullen nooit iemand de vrijheid van meningsuiting af laten schaffen, noch de vrijheid om te denken of te geloven wat men wil. Zelfs niet uit naam van de islam.’

Laatste nieuws: het Frans parket heeft een mogelijke aanklacht tegen Mila naar de prullenmand verwezen. Het zegt wel verder te onderzoeken welke doodsbedreigers aangepakt kunnen worden.

Gilles-William Goldnagel

De zaak Mila beroert de gemoederen in Frankrijk